Ασημακόπουλος: «Ποιοι θα σώσουν τον Άρη; Αυτοί που πραγματικά είναι Άρης – Χρειάζεται όραμα!»
Στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή «Αθλητικό X-Press» φιλοξενήθηκε ο Αντώνης Ασημακόπουλος.
Ο πρώην αρχηγός του Άρη που βίωσε παρόμοιες καταστάσεις στο παρελθόν με την ομάδα τόνισε πως πρέπει να δοθεί βάση στο παρόν και όχι στο παρελθόν. Μίλησε για τον ενθουσιασμό και τις προοπτικές που ίσως οδήγησαν την ομάδα εδώ που είναι τώρα ενώ επισήμανε πως ο Άρης αυτή την στιγμή χρειάζεται όραμα!
Αναλυτικά τα όσα είπε στους Γιώργο Τότσικα και Ιάσονα Μίσχο:
Είναι λες και έχει σταματήσει ο χρόνος..
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και το παράπονο είναι ότι προσπαθούμε και τώρα και τότε να βγάλουμε την ομάδα από τις δύσκολες καταστάσεις. Λες ότι έγινε μια θυσία τότε αλλά νομίζω πως τώρα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση και αυτό είναι αρκετά βαρύ και για την ομάδα, τον κόσμο και για όλους όσοι προσπαθούν.
Αρκετοί βάλατε «πλάτη» με χρήματα και στήριξη με την ελπίδα ότι θα υπάρξουν αλλαγές..
Ναι με αυτόν τον σκοπό έγινε, με μειωμένα συμβόλαια κτλ. Ξέρεις μετά από ένα σημείο κάποια παιδιά παίζουν όχι μόνο για το οικονομικό κομμάτι αλλά γιατί το αγαπούν, γιατί εκεί αισθάνονται καλά, γιατί είναι ταυτισμένοι με μια ιδέα και ομάδα όπως είναι ο Άρης. Αποφασίζεις να κάνεις κάποιες θυσίες για το καλό του συνόλου και όταν δεν συμβαίνει αυτό σκέφτεσαι ότι είσαι πάλι στο σημείο 0, ή μάλλον τώρα είναι πιο κάτω..Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα, πρέπει να αφήσουμε τα δάκρυα και το τι έγινε στο παρελθόν γιατί δυστυχώς αυτό κάνουμε, πρέπει να βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε στο παρόν και τι να σχεδιάσουμε για το μέλλον.
Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα, τώρα τι γίνεται;
Πρέπει να δώσουμε πολλή βάση στο παρόν, με πολύ μεγάλη ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης. Να μπορέσουμε να αφήσουμε τις δυσκολίες και τα «παχιά λόγια» κάθε καλοκαίρι ότι πηγαίνουμε για κάτι καλύτερο, να λέμε αλήθειες, να ξέρουμε και να καταλάβουμε όλοι σε ποια θέση βρίσκεται η ομάδα. Τεράστια η ιστορία της αλλά τώρα αντιμετωπίζει πάρα πολλές δυσκολίες. Πρέπει να ταυτιστούμε με αυτές, να τις κάνουμε αποδεκτές και να τις λύσουμε. Το να εθελοτυφλούμε κάθε χρόνο και να λέμε τα πράγματα διαφορετικά ή όπως θέλει να τα ακούσει ο κόσμος του Άρη, δεν οδηγεί πουθενά. Καλές οι προσδοκίες αλλά αυτή την στιγμή δεν μπορούμε να έχουμε. Οι προσδοκίες τώρα είναι να σώσουμε την ομάδα, πως θα γίνει υγιής. Είναι λογικό θα μου πείτε αυτό για μια ομάδα σαν τον Άρη; Είναι όμως η πραγματικότητα.
Είναι ρεαλιστικό..
Ακριβώς! Θα πρέπει να δούμε την αλήθεια και τον ρεαλισμό στις μέρες που ζούμε τώρα. Το παρελθόν μας είναι κάτι που μας συντρεφεύει αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να μας δώσει ζωή στο παρόν.
Αναφέρεις πως υπήρξε έλλειψη ειλικρίνειας στον Άρη..
Δεν θα έλεγα έλλειψη ειλικρίνειας, θα το πω ότι ξεκινάμε με προσδοκίες και ενθουσιασμό. Ίσως ο ενθουσιασμός μας να πηγάζει και από κάποια δεδομένα που έχουμε από το καλοκαίρι που όμως στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε, χωρίς φυσικά να θέλω να κατηγορήσω κάποιον.
Ίσως όλη η οικογένεια του Άρη «κρύφτηκε»..
Δεν ξέρω αν κρύφτηκε ή αν είδε πιο μπροστά και μακριά από όσο μπορούσε, με αποτέλεσμα να βρίσκεται πάλι στο ίδιο σημέιο. Νομίζω ότι πρέπει να δοθεί βάση στο παρόν, να δούμε τι μπορεί να πετύχει η ομάδα, πως να φύγει από τις δυσκολίες και μήνα με τον μήνα να δούμε πως μπορούμε να εξυγιάνουμε την ομάδα, να δούμε πως μπορούμε να φτάσουμε στο πραγματικό «σημείο 0» και όχι στο μείον, για να μπορούμε να κοιτάμε με αισιοδοξία το μέλλον. Στην συνέχεια σταδιακά να «χτίσουμε» πάνω σε αυτό το κομμάτι και να μπορέσουμε να φτάσουμε εκεί που αξίζουμε σαν μεγάλο κλαμπ και να επιστρέψουμε εκεί, είτε αυτό σημαίνει Euroleague, είτε στις πρώτες θέσεις του πρωταθλήματος είτε ακόμη και στην κατάκτηση ενός τίτλου. Αλλά αυτά ακόμη είναι πάρα πολύ μακρινά, δεν μπορούμε να προσελκύσουμε αθλητές, είναι δυνατόν;
Δεν αρέσει σε κανέναν αυτό και είναι μια «σκληρή» πραγματικότητα..
Εμένα μου αρέσει όταν ένας αθλητής σηκώνει το τηλέφωνο και του λένε «είμαστε από την ΚΑΕ Άρης» να ανατριχιάζει ολόκληρος όπως ανατριχιάζαμε εμείς. Και όχι να λέει «ευχαριστώ αλλά θα πάω σε μια άλλη ομάδα που ξέρω ότι θα ζήσω την οικογένεια μου».
Όπως είπες και εσύ δεν μπορούν να γίνονται τα ίδια λάθη..
Να βάλουμε κάποια στάνταρ και να δούμε από που πρέπει να ξεκινήσουμε. Να πούμε ότι θα ξεκινήσουμε να παράγουμε παίκτες π.χ, γιατί να μην γίνουμε μια «μήτρα» παραγωγής παικτών; Γιατί ο Άρης να μην είναι έτσι; Σιγά σιγά βγάζουμε παιδιά σίγουρα, αλλά θέλει περισσότερο, να γίνει μια εξάπλωση της ακαδημίας. Χρειαζόμαστε ένα όραμα, κάτι που θα μας οδηγήσει, να γίνει το εφαλτήριο..
Όμως γι’αυτό χρειάζονται άνθρωποι. Ο Δημήτρης Γουλιέλμος δεν μπόρεσε να κάνει την διαφορά..Δεν πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος που θα εμπνεύσει ;
Είναι μεγάλη συζήτηση. Τα μεγάλα χαρτιά της ομάδας μας δεν μπορούμε να τα «καίμε» έτσι απλά. Είδαμε τον Παναγιώτη Γιαννάκη να έρχεται και να φεύγει σαν αποτυχημένος, γιατί; Γιατί να μην έρθει σε μια άλλη εποχή με πολύ καλύτερο μπάτζετ και να οδηγήσει την ομάδα ψηλά; Γιατί αυτές οι «σημαίες» του συλλόγου να πρέπει να βγάζουν την ομάδα από την ασχήμια ή τα κακώς κείμενα και να μην είναι η ομάδα έτσι και σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να έρθουν αυτά τα «στολίδια» για να της δώσουν ώθηση να πάει προς τα πάνω. Αυτό όμως το βιώνουμε επαλειλλημένως τα τελευταία χρόνια. Το brand name υπάρχει, αλλά πρέπει να βάλουμε της βάσεις γιατί όλοι μας περιμένουν. Είμαστε ένα μεγάλο κεφάλαιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Γίνεται προσπάθεια από τον Χάρη Παπαγεωργίου και τον κόσμο για να αναστρέψει η ομάδα την κατάσταση τι λες;
Αν κοιτάξουμε το ποτήρι μισό-γεμάτο, θα δούμε ότι πάντα υπήρχε αυτή η συσπείρωση και προπονούμαστε στα δύσκολα. Η συσπείρωση που υπάρχει πάντα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που θα πάει; Κάποια στιγμή η ομάδα θα βγει προς τα πάνω, θα δώσει το κάτι παραπάνω. Ίσως λέμε για άλλη μια φορά τα ίδια αλλά δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και η αλήθεια. Ποιοι μπορούν να σώσουν τον Άρη; Αυτοί που πραγματικά είναι Άρης! Και αυτοί που πραγματικά θα θέλουν να βάλουν «πλάτη» για ένα όραμα, να περάσουν αυτές οι μέρες για κάτι καλύτερο όμως. Τους θέλεις κοντά σου αυτούς τους ανθρώπους και πάντα τους έχεις – αυτή είναι η διαφορά – είτε λέγονται οργανωμένοι είτε είναι απλός φίλαθλος, ένας πιο καταξιωμένος φίλαθλος πάντα είναι εκεί. Η ομάδα του Άρη είναι μια μεγάλη οικογένεια. Πάντα είμαστε κοντά στην ομάδα και συσπειρωμένοι αλλά πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την δύσκολη κατάσταση, φτάνει πια!
Ο Λευτέρης Μποχωρίδης επιστρέφει και αν γίνουν κάποιες ακόμη κινήσεις μπορεί να σωθεί η παρτίδα..
Καλό θα είναι ο Λευτέρης να μην βιαστεί και να προσέξει να ξεπεράσει πλήρως τον τραυματισμό του έτσι ώστε όταν επιστρέψει να μην είναι στο 80%, για να μπορέσει να το φτάσει μέχρι τέλους. Είναι υπερ-πολύτιμος για την ομάδα αλλά ο υγιής Λευτέρης. Να είναι 100% καλά και να μην επιστρέψει μόνο για ένα παιχνίδι.
