Η Αλεξάνδρα Σταμουλή, ηθοποιός της παράστασης Football, η οποία εμφανίστηκε με μπλούζα Super 3, μίλησε στο Yellow Radio 101,7 και τον Μάριο Ασλαμά, για την σχέση της με τον Άρη και την παράσταση που τον… αφορά.
Πώς προέκυψε ο Άρης στην ζωή σου; Δεν θυμάμαι, ήταν από πάντα, μάλλον επειδή ο αδερφός μου έπαιζε ποδόσφαιρο και ήμουν η μικρότερη αδερφή, με έβαλε σιγά σιγά στο άθλημα. Ο πατέρας μας είναι Άρης, αυτός μας μετέφερε το μικρόβιο και πλέον είναι περισσότερο Άρης από ότι ήταν.
Για τον περίπλοκο τίτλο της παράστασης: Δεν έχει ακριβή μετάφραση, έχει πολλές μεταφράσεις, γιατί είναι ο στίχος του Freddie Mercury στο We Are The Champions. Ουσιαστικά είναι πως ότι συμβαίνει για τον αγώνα της ανθρωπότητας και πόσο ανθρώπινοι είμαστε μέσα σε όλο αυτό που συμβαίνει, σε όλα τα εγκλήματα που έχουν γίνει. Με αφορμή το ποδόσφαιρο, η παράσταση αυτό θίγει.
Για την σχέση του Θανάση Τριαρίδη με το ποδόσφαιρο: Ασχολείται με το ποδόσφαιρο, αλλά περισσότερο με τους ποδοσφαιριστές, παρά με τις ομάδες.
Το ποδόσφαιρο σχετικά με το περιεχόμενο του έργου: Ουσιαστικά η παράσταση είναι μία διαφορετική αφήγηση της ανθρωπότητας, μέσα από την ιστορία του ποδοσφαίρου. Στην αρχή μαθαίνουμε για τους σύγχρονους ποδοσφαιριστές, Μέσι, Ρονάλντο, τους πιο παλιούς, Μαραντόνα, Πελέ. Στην συνέχεια, προχωράμε στα πιο κύρια, με την φράση «δεν θα σας τα πω αυτά, αυτά τα ξέρετε, ανοίγετε την τεχνολογία, τα βρίσκετε». Εκεί αρχίζει να μιλάει για παλαιότερα γεγονότα και κάπου εκεί ξεκινάει να ξετυλίγεται το γαϊτανάκι της ιστορίας της ανθρωπότητας και που μέσα στην ιστορία υπήρχε το ποδόσφαιρο ως τακτική. Δεν ήταν πάντα εξευγενισμένο, όπως το ξέρουμε τώρα, δεν ήταν πάντα με κανόνες και πανηγυρισμούς. Παλιά δεν υπήρχαν καν κανόνες, ξεκινάει από τα αρχαία χρόνια, πάει στον μεσαίωνα και μετά έρχεται στις σύγχρονες κοινωνίες. Ήταν βίαιο άθλημα και πρακτική εξαναγκασμού.
Το κείμενο δίνει σαν παράδειγμα την κατάκτηση του Μεξικό από τον Κορτέζ το 1518, ο οποίος για να πείσει τους Αζτέκους να πολεμήσουν μαζί τους, ήταν να ξεκοιλιάζει έγκυες, να παίρνει τα έμβρυα και να παίζει με αυτά ποδόσφαιρο.
Για την πρώτη της επαγγελματική παράσταση: Η πρώτη μου επαγγελματική παράσταση, ήμουν στην σχολή και ήταν η διπλωματική υποκριτικής μου, δηλαδή για να πάρω το πτυχίο μου, η πτυχιακή. Πήρα το πτυχίο και μετά ξεκίνησα επαγγελματικά. Πήγα στην Αθήνα τον Νοέμβριο και τώρα είμαι εδώ. Στην Αθήνα έπαιξα στο Γκάζι, στο θέατρο Άβατον.
Για το πως γνωρίστηκε με τον Θανάση Τριαρίδη: Ήταν γνωστός του πατέρα μου, τον είχα γνωρίσει στην Αθήνα πριν τρία χρόνια και ξεκίνησα να διαβάζω κάποια έργα για να αποφασίσω τι θα κάνω στην πτυχιακή μου. Έπεσα πάνω σε αυτό, το αγάπησα, είπα ότι αυτό θα κάνω. Δεν μπορούσε να φύγει από το μυαλό μου, οπότε είπα ότι θα κάνω αυτό, το γουστάρω πολύ και κάπως έτσι κύλησε πολύ ομαλά.
Είναι πάρα πολύ ιδιαίτερα τα έργα του Θανάση και πολύ δύσκολα.
Τα έργα στα οποία θα ήθελε να συμμετέχει περισσότερο: Θα ήθελα να παίξω στου θείου Βάνια, του Τσέχοφ και Ίψεν γενικά.
