“Αγαπάω και πονάω την ομάδα, η θέση του Άρη είναι στην Euroleague και όχι εδώ που είναι σήμερα”
Στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή Αθλητικό X-Press φιλοξενήθηκε ο πρώην παίκτης του Άρη, Αντώνη Ασημακόπουλο.
Αναλυτικά όσα είπε στον Γιώργο Τότσικα:
Είμαι στην Κω, μας μένουν 5 αγωνιστικές ακόμα και είμαστε στην τελική ευθεία για να διεκδικήσουμε την άνοδο στην Α2.
Για το αν είναι οι “αθλητικοί ήρωες” στην Κω:
Τα πράγματα εδώ είναι διαφορετικά, δεν νομίζω να μας βλέπουν ως αθλητικούς ήρωες, απλώς για να δώσουμε κάτι καινούργιο.
Και εμείς για αυτό ήρθαμε εδώ πέρα, για να βοηθήσουμε, να δώσουμε εικόνες.
Για το μέλος του νέου Δ.Σ. της Κ.Α.Ε. Άρης, Γιώργο Σιγάλα:
Ήμασταν πολύ καλοί συμπαίκτες, έχουμε ακόμα επαφή μαζί και τον αγαπάω πάρα πολύ.
Για το αν η παρουσία του Σιγάλα αποτελεί “εγγύηση” για την προσπάθεια του κ.Γουλιέλμου:
Ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, αυτό έκανε στην καριέρα του, και μετά αυτό σου γίνεται και βίωμα.
Δεν νομίζω ότι θα αφήσει τίποτα να πάει στην τύχη, και το κυριότερο θα μοχθήσει για να πετύχει τον στόχο του.
Αυτό προσπαθούμε και εμείς να περάσουμε.
Για το ότι και ο ίδιος έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις με την φανέλα του Άρη:
Δυστυχώς ή ευτυχώς βρέθηκα σε δύσκολες στιγμές για την ομάδα, βάλαμε πλάτη σε δύσκολες στιγμές, θεωρώ ότι πετύχαμε τον στόχο μας και με το παραπάνω, πήγαμε έναν τελικό κυπέλλου που για εμάς έτσι όπως ήταν τα πράγματα τότε είναι σαν να κατακτήσαμε το τρόπαιο, όσο προσβλητικό και αν ακούγεται αυτό για μια ομάδα σαν τον Άρη.
Για το ότι αρκετά παιδιά που ήταν στην ομάδα στην τελευταία δική του θητεία βρίσκονται και πάλι στον Άρη:
Επειδή τα παιδιά έχουν καταφέρει και βγάλανε από το τέλμα την ομάδα ήδη μια φορά νομίζω ότι είναι οι καταλληλότεροι για να το κάνουν ξανά.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι για μια ομάδα σαν τον Άρη.
Ο Άρης θα πρέπει να φύγει από αυτήν την κατάσταση του ασανσέρ, αυτήν την στιγμή βρισκόμαστε στην πιο δύσκολη κατάσταση των τελευταίων ετών, και βαθμολογικά, και αυτό νομίζω ότι είναι και το σημαντικότερο από εδώ και πέρα, να κοιτάξουμε να επανέλθουμε, όχι όμως όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αλλά όσο το δυνατόν πιο σωστά, να σταματήσουν οι κινήσεις εντυπωσιασμού, χρειάζονται αργά βήματα, βήματα οργάνωσης και βήματα συσπείρωσης.
Για το παιχνίδι με τον Πανιώνιο:
Θεωρώ ότι είναι ένας τελικός για την ομάδα, είναι ένα παιχνίδι που μπαίνουν τα πρέπει, και όταν μπαίνουν τα πρέπει και το υπερβολικό “θέλω” ελοχεύει ο κίνδυνος.
Τα παιδιά που αγωνίζονται όμως, με την καθοδήγηση του κόουτς έχουν περάσει πολλές φορές από τέτοιες δύσκολες καταστάσεις και ξέρουν πως να προετοιμαστούν σωματικά και ψυχολογικά.
Έχουμε το αβαντάζ ότι παίζουμε στο σπίτι μας, έχουμε το αβαντάζ ότι ο κόσμος αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα του παιχνιδιού και ότι η ομάδα πρέπει να βγει από εκεί πέρα αλώβητη, και να κοιτάξουν από εκεί και πέρα την επόμενη ημέρα.
Για το ότι και όταν ήταν εκείνος στην ομάδα αλλά και τώρα οι Έλληνες ήταν αυτοί που “βγήκαν μπροστά”:
Η κάμψη του Ελληνικού πρωταθλήματος άρχισε να ξεκινάει όταν ξεκίνησε η αθρόα εισροή κοινοτικών παικτών.
Παροπλίστηκαν πολλο Έλληνες παίκτες γιατί είχαμε την λογική, “δεν μου κάνει αυτός, θα πάρω έναν κοινοτικό”, “δεν μου κάνει ο κοινοτικός, τον αλλάζω σε δυο μήνες”
Δεν φταίνε φυσικά οι κοινοτική για αυτό.
Αλλά η διαχρονικότητα του Έλληνα αθλητή δεν πρόκειται να σταματήσει να υπάρχει, αν μια ομάδα θέλει να καταφέρει κάτι χρειάζεται Έλληνες αθλητές, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Και όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, θα είναι αυτοί που θα βγούνε μπροστά λόγω της λέξης που δεν υπάρχει πουθενά αλλού, που είναι το φιλότιμο.
Μπορεί οι σπιτονοικοκύρηδες να τους πετάνε έξω επειδή η ομάδα δεν πληρώνει το ενοίκιο όμως εκείνοι θα είναι εκεί να παλέψουν..
Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ένας ξένος παίκτης, είναι όμως δυνατόν να θέλουμε τον Έλληνα παίκτη μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις; Αυτό είναι άδικο.
Για την τωρινή κατάσταση:
Ο Άρης είναι ένα brand name από τα κορυφαία στην Ευρώπη, μην το ξεχνάμε αυτό, είναι μια ομάδα που πανευρωπαικά την γνωρίζουν όλοι.
Η ομάδα έχει δυναμική Ευρωλίγκας, όταν η ομάδα επέστρεψε στην Euroleague το 2004 όλα τα σποτάκια είχαν Άρη, πρέπει να υπάρχει μια πορεία προς τα πάνω, έστω αργά, αλλά δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι παίζουμε ένα παιχνίδι που αν χάσουμε μπλέκουμε σε περιπέτειες.
Για το ότι μιλάει για τον Άρη ως δικιά του ομάδα:
Τι θα κρυφτούμε; Όποιος υπηρετήσει τον Άρη θα γίνει Άρης, από αυτά τα παιδιά ήμουν και εγώ.
Δεν δήλωσα στην καριέρα μου ότι είμαι Άρης για να μην δηλώσω οπαδισμό, αλλά τώρα δεν έχω να κερδίσω κάτι από αυτό.
Την ομάδα την υπηρέτησα 4 χρόνια και την πονάω.
Για τον εάν σκέφτεται να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη:
Προς το παρόν επειδή παίζω και ταΐζω τα παιδιά μου από αυτήν την δουλειά, κοιτάω το παικτικό κομμάτι, και δεν σκέφτομαι ακόμα να σταματήσω.
Από την στιγμή που έφυγα από την Α1 και τον Άρη αποφάσισα ότι δεν θέλω να πάω σε άλλη ομάδα της Α1, γιατί ήθελα η τελευταία ομάδα που υπηρέτησα να είναι ο Άρης, ήρθα στην Κω, στο τοπικό για να τσαλακωθώ και να προσπαθήσω να ανεβάσω την ομάδα όσο πιο ψηλά γίνεται, πριν 4 χρόνια ήμασταν στο τοπικό, φέτος είμαστε στα πρόθυρα της Α2, στις ακαδημίες που έχω αναλάβει τα παιδιά από τα 90 έχουν φτάσει τα 170.
