Απέναντι στη Νεπτούνας ο Άρης παρατάχθηκε σε μεγάλη διάρκεια του αγώνα χωρίς κάποιον καθαρό ψηλό στη σύνθεση του για πρώτη φορά φέτος.
Η χρησιμοποίηση small ball σχημάτων με παίκτες όπως ο Κουλμπόκα ή ο Γκιουζέλης στη θέση «5» δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο στον μπασκετικό Άρη. Το βλέπαμε με Κάραϊτσιτς στον πάγκο, το βλέπουμε και με Μίλιτσιτς.
Η επιλογή ωστόσο μιας πεντάδας που δεν εμπεριέχει καθαροαίμο σέντερ για σχεδόν 20 αγωνιστικά λεπτά (δηλαδή το μισό παιχνίδι) ήταν πρωτοφανής και εκ του αποτελέσματος βγήκε στον Κροατοπολωνό προπονητή των κιτρινόμαυρων.
Η απόκτηση του Αμίν Νουά, ενός σκληροτράχηλου παίκτη που μπορεί να υστερεί λίγο σε ύψος αλλά το υπερκαλύπτει με το αθλητικό του θράσος, δίνει τη δυνατότητα στον Μίλιτσιτς να δοκιμάζει σχήματα με τα δύο τεσσάρια της ομάδας (Νουά και Κουλμπόκα) να συνυπάρχουν στο παρκέ. Το είδαμε για λίγο με τη Μπαχτσεσεχίρ, πήραμε σίγουρα μια πολύ μεγαλύτερη δόση από τις σκέψεις του στη χθεσινή αναμέτρηση.
Η αρνητική παρουσία του Στίβεν Ίνοχ στο ματς με τη Νεπτούνας σίγουρα ώθησε ακόμα περισσότερο τον Μίλιτσιτς στη συγκεκριμένη πατέντα, αλλά δεν παύει να είναι μια καλή εναλλακτική λύση ιδίως σε παιχνίδια που ο αντίπαλος δεν προσπαθεί να χτυπήσει τόσο στο ποστ έχοντας ένα σημείο αναφοράς.
Όταν μάλιστα οι πάουερ φόργουορντ του Άρη καταγράφουν αυτές τις επιδόσεις σε ριμπάουντ (βασική πληγή του φετινού Άρη με ή χωρίς σέντερ στο παρκέ) που είδαμε χθες από τον Αμίν Νουά και στα προηγούμενα παιχνίδια από τον Αρνόλντας Κουλμπόκα, τότε είναι εύλογο ο προπονητής της ομάδας να καταφεύγει σε αυτή τη λύση, διότι είναι και πιο εξυπηρετικό για τον ίδιο όσον αφορά την άμυνα με αλλαγές και πιο συγκεκριμένα την άμυνα σε pick and roll, όταν ο αντίπαλος γκαρντ ψάχνει τα βαριά πόδια ενός ψηλού όπως λόγου χάρη ο Ίνοχ για να «χτυπήσει» εκεί. Κάτι τέτοιο στην περίπτωση του Κουλμπόκα και πολύ περισσότερο του Νουά δύσκολα μπορεί να συμβεί.
