Μαζί (αλλά και χώρια) σε ηλεκτρισμένα όνειρα. Η εφηβεία και η ενηλικίωση είναι παντού δύσκολη – ακόμη και στην Κόστα Ρίκα.
Του Κώστα Καρδερίνη:
Κάνω ηλεκτρισμένα όνειρα… όπου τα ζώα ουρλιάζουν από αγάπη μεταξύ τους, μερικές φορές με χτυπήματα.
Έχω όνειρα, κάνω όνειρα, βλέπω όνειρα… Η πρώτη ταινία της Βαλεντίνα Μαουρέλ έκανε τον γύρο του κόσμου και των φεστιβάλ, κέρδισε βραβεία και διακρίσεις από διεθνείς κριτικούς κι επιτροπές, και θριάμβευσε στο περασμένο 63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Χρυσός Αλέξανδρος για τη σκηνοθέτρια και βραβείο ερμηνείας για τον Ρεϊνάλντο Αμιέν.
Θέμα της η ενδοοικογενειακή βία, η εφηβεία προς την ενηλικίωση, η προβληματική πατρική φιγούρα, η αποδοχή ανεπάρκειας και η διάθεση αυτο-οριοθέτησης και αλλαγής. Στην κοσταρικανή πρωτεύουσα Σαν Χοσέ ένα ζευγάρι χωρίζει άσχημα λόγω της εκρηκτικής συμπεριφοράς του πατέρα [Αμιέν]. Αυτός είναι άφαντος, ποιητής, ζωγράφος, άεργος, άστεγος, μποέμ, αμφιβάλλει για την αξία του και ξεκινάει να βρει τον δρόμο του. Η ανήλικη κόρη Εύα [Ντανιέλα Μαρίν Ναβάρο], που αγαπάει το μπλου ελεκτρίκ, αποφασίζει να τον αναζητήσει και να ξαναχτίσει τη σχέση μαζί του, επιμένει μάλιστα, παρά τον ατίθασο και ενίοτε κακοποιητικό χαρακτήρα του μπαμπά.
Η σκηνοθέτις και σεναριογράφος Μαουρέλ επενδύει στα δικά της βιώματα και τα ένστικτα των πρωταγωνιστών, αναδεικνύει την εντοπιότητα κατακτώντας την παγκοσμιότητα. Σε τέτοιες καταστάσεις δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε απαντήσεις, μας λέει. Οι ισορροπίες σπάνε, αλλά με τρόπο ρεαλιστικό επανέρχονται, φέρνοντάς μας ενώπιον μιας άβολης και τυραννικής σχέσης που καταφέρνει να βρει διέξοδο καλλιτεχνική δια πυρός και σιδήρου. Με απώλειες και με τη ζωή να συνεχίζεται παρόλ’ αυτά.
Ο κύκλος κλείνει με το ποίημα της αρχής που ενέπνευσε τίτλο και περιεχόμενο, ποίημα που θυμίζει στον πατέρα πρωταγωνιστή την προβληματική του σχέση με τον δικό του πατέρα. Ποίημα που τον φέρνει ενώπιον των δικών του ευθυνών και τον ωθεί να προσπαθήσει να ξεπεράσει τον εαυτό του, για ν’ ανοίξει καινούργιο κύκλο στη ζωή του/τους.
