Ο Άρης μέσα σε δύο εβδομάδες δεν έδειξε καμία απολύτως βελτίωση και το πλήρωσε στο Τελ Αβιβ.
Στα ματς με τη Γκόμελ μπορεί ο Άρης να πέρασε με συνολικό σκορ 7-2, φρόντισε όμως να κάνει ξεκάθαρο και στο πιο απαίδευτο -ποδοσφαιρικά- μάτι ότι έχει συγκεκριμένα προτερήματα και συγκεκριμένα μειονεκτήματα.
Οι κιτρινόμαυροι έδειξαν να έχουν μεγάλα κενά στο κέντρο, έδειξαν να μην έχουν καλή συνεννόηση στην άμυνα αλλά και να μη μπορούν να κρατήσουν για πολλή ώρα τη μπάλα στα πόδια τους. Στα συν ήταν το επιθετικό ταλέντο αλλά και η δυνατότητα να απειλεί μέσα από στημένες φάσεις.
Απέναντι στη Μακάμπι αν ο Άρης ήθελε να πάρει ένα αποτέλεσμα όφειλε να εμφανιστεί διαφορετικός. Όφειλε να έχει βρει λύσεις ή έστω να «μακιγιάρει» τις αδυναμίες του.
Αυτό δεν έγινε. Ο Άρης με τη Μακάμπι έδειξε την ίδια εικόνα την οποία έδειξε με τη Γκόμελ και όπως ήταν λογικό το πλήρωσε. Για την ακρίβεια ο Κουέστα γλίτωσε την ομάδα από ένα ακόμη πιο βαρύ αποτέλεσμα. Θα μπορούσε βέβαια η ομάδα να σκοράρει κιόλας στο τέλος, το ταλέντο φαίνεται και πάλι ότι υπάρχει, αν μάλιστα έμπαινε το γκολ θα μιλούσαμε για διαφορετικό επαναληπτικό.
Η αλλαγή εικόνας που δεν είδαμε από Γκόμελ σε Μακάμπι πρέπει πλέον να εμφανιστεί από το ματς του Τελ Αβιβ σε αυτό της Θεσσαλονίκης. Την άλλη Πέμπτη με τη βοήθεια του κόσμου το ματς θα είναι σίγουρα διαφορετικό, το θέμα είναι ο Άρης να μη φτάσει ξανά στη πηγή χωρίς να πιεί νερό, όπως με Αστάνα και Μόλντε.
