Βρε, δεν… VARιέσαι αδερφέ!
Κυριακή βράδυ, στο Φάληρο, ξύπνησαν για ακόμα μια φορά μνήμες. Επανήλθαν ονόματα, μια λίστα με μεγάλες μορφές του χώρου αραδιασμένες πάνω της. Μιλώντας για την πρόσφατη ποδοσφαιρική ιστορία, δηλαδή απ’ την νέα χιλιετία κι εδώ, ζήλεψαν οι Ζωγράφοι και οι Χαραλαμπίδηδες, ο Κασναφέρης συγκινήθηκε, ο Παμπορίδης ένιωσε μικρός μπροστά στο μεγαλείο του Μανούχου και της παρέας του, δηλαδή του VARίστα Καραντώνη, του Φωτιά και του “απέναντι επόπτη”, μίας θλιβερής φυσιογνωμίας. Αποδείχτηκε, ξανά, πώς διαμορφώνονται οι “παραδόσεις” στον ποδοσφαιρικό μας τόπο.
Σωρεία διαιτητικών αποφάσεων, τουλάχιστον, προκλητικών και εκνευριστικών. Πριν φτάσουμε στην αδιανόητη απόφαση του πέναλτι στο 80φεύγα, ένα καραμπινάτο φάουλ και κάρτα, στο όριο της αντίπαλης περιοχής, μετατράπηκε σε πέναλτι κατά μας. Πρέπει να εντρυφήσει κάποιος στον κανονισμό για το “πότε και γιατί γίνεται χρήση του VAR για να γυρίσει πίσω μία φάση” αλλά, ενώ η τεχνολογία είναι κάτι καλό για την ομάδα μας, καθώς της αποδίδει μέρος των βαθμών που δικαιούται, έρχονται αγώνες όπως τα δύο φετινά στο Καραϊσκάκη, το ένα στο Ο.Α.Κ.Α. και το κύπελλο στην Λαμία που αναρρωτιέσαι κατά πόσο είναι σύμπτωση αυτό που συμβαίνει.
Στον πρώτο γύρο, στο φαληρικό γήπεδο πάλι, ο ίδιος (!!) διαιτητής που χτες έκανε πλάκα με την “βούλα”, αγνόησε δύο περιπτώσεις πέναλτι υπέρ του Άρη στο πρώτο τέταρτο. Ο τότε VAR, λογικά, κοιτούσε κάπου αλλού, αγναντεύοντας τις βάρκες στο λιμάνι! Ήρθε το Ο.Α.Κ.Α. με την Α.Ε.Κ. και η απόφαση για το πέναλτι στον Μάνταλο. Ο VAR, εκεί, έκρινε πως δεν έπρεπε να ελεγχθεί η φάση και συμφώνησε με την διαιτητική κρίση. Η φάση του υπέρ μας πέναλτι, την Κυριακή και τα όσα ακολούθησαν, έχει πολλές ομοιότητες με εκείνη, θα πω εγώ. Με μία, βασική, διαφορά. Εδώ, επενέβη ο αδέκαστος κριτής! Ο ίδιος, ο τεχνολογικός μάγος, που στην ρεβάνς του κυπέλλου στην Λαμία αγνόησε το ότι η μπάλα πέρασε μισό μέτρο μέσα στην αντίπαλη εστία!!
Δεν… VARιέσαι αδερφέ; Που θα έλεγε κι ένας συνοπαδός, ο οποίος έχει αποκτήσει ανοσία!
Υπάρχουν δυο “Ελλάδες”!
Στα αγωνιστικά, αποδεικνύεται ξανά πως “εχθρός της ομάδας” είναι ο κακός της εαυτός ή τα στιγμιαία, ατομικά, λάθη κατά κύριο λόγο. Ένα σύνολο που παίζει όμορφο ποδόσφαιρο, με στόχο και που μαθαίνει να διεκδικεί πιθανότητες, παρά τις κομβικές απουσίες. Μην ξεχνάμε πως στον Πειραιά απουσίαζε ο Ματέο και ο Μπερτόλιο ήταν οριακά έτοιμος στην αποστολή. Ένα ουδέτερο “μάτι” θα έκρινε ισορροπημένο το πρώτο ημίχρονο, με την μεγάλη ευκαιρία σε ροή αγώνα να προκύπτει για τον Άρη, στο γύρισμα του Σούντγκρεν και την λάθος απόφαση του Ιτούρμπε να μην “σηκώσει” την μπάλα στο σουτ απ’ το σημείο του πέναλτι. Ένα λάθος, από απομάκρυνση ξανά όπως στο Χαριλάου, έβγαλε “φάτσα” με τον Κουέστα τον Ελ Αραμπί, αλλά επαναλήφθηκε σχεδόν το ίδιο “ψάρωμα”, και έτσι δεν ήρθε το γκολ. Αυτό θα μπορούσε να είναι υπέρ μας, αν δίνονταν το φάουλ στην γραμμή της περιοχής του Βατσλίκ, αλλά ο μάγος άφησε την φάση, στην πορεία της οποίας ο Γκάνεα ανέτρεψε τον Ροντρίγκεζ. Κουέστα, ξανά, παρών! Περιττό να μιλήσω για ανάγκη ανανέωσης. Χαίρομαι που δεν άλλαξα στιγμή την άποψή μου για την αξία και χρησιμότητά του, διαφωνώντας κάθετα με την εμμονή συνοπαδών ή δημοσιογράφων μας εναντίον του.
Θα είχαν αξία όλα αυτά, για έναν αγώνα ανάμεσα σε δύο αντιπάλους ποιοτικότατους, ένα όμορφο παιχνίδι, έντασης, τακτικής και λαθών. Ο Φαμπιάνο έκανε ένα τέτοιο, στο μαρκάρισμα στο κόρνερ με την λήξη του ημιχρόνου και ο Σισέ επανέλαβε κάτι που έκανε και στην regular season, με κεφαλιά. Αδυναμία του φετινού Άρη, τέτοιες φάσεις. Στα θετικά τοποθετώ την, διαφαινόμενη σταδιακή, ενεργοποίηση του Χαΐροβιτς, ενός παίχτη με συμβόλαιο και ποιότητα, ο οποίος όμως δεν μπορεί να δώσει τα απαιτούμενα πράγματα, ακόμα. Και ο Πάλμα δεν μπόρεσε να μπει στο πνεύμα του αγώνα, είναι η αλήθεια. Παρόλα αυτά, η χρησιμοποίησή τους για σημαντικό χρονικό διάστημα, με ικανοποιεί, καθώς είμαι υπέρμαχος του “ανοίγματος του rotation”. Δεν “βγήκαν”, όμως, οι αλλαγές του πάγκου στο Καραϊσκάκη που, ίσως, έπρεπε να περάσει ένα χαφ ακόμα στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, περί Ντουκουρέ ο λόγος. Προχωράμε, όμως, καθώς και ο προπονητής είναι στο στάδιο εκμάθησης, στην πράξη, του ρόστερ.
Θα είχε ιδιαίτερη αξία να αναφερθεί η παρουσία κιτρινόμαυρου χρώματος στις κερκίδες, κάτι που δίνει ελπίδα για όλους όσους μεγαλώσαμε με παρουσία οπαδών “και των δύο” στα γήπεδα. Μάλιστα, τα Αρειανάκια της κερκίδας αφοσιώθηκαν στο τραγούδι και την στήριξη, χωρίς τις παραδοσιακές βλαχομανούρες που καθιέρωσαν νεόκοποι οπαδήθεν. Μακάρι να ξαναγίνει θεσμός. Θέλω να είμαστε παντού, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, πλην… δολοφόνων! Τίποτα από τα παραπάνω δεν με γεμίζουν, ως αναφορά, όμως.
Για τους παλιότερους, η εικόνα έξω απ’ την “θύρα 3” είναι χαρακτηριστική. Λάτρευα να αποθανατίζω σε φωτογραφίες τέτοια οπαδικά μηνύματα! Παραπέμπω στην κεντρική φωτογραφία, που γράφει και υπενθυμίζει όσα πρέπει. Ξυπνάει μνήμες. Μάσκες, επίκαιρο αξεσουάρ του καιρού μας, καρναβάλια και θλιβερές φιγούρες, πρωταγωνιστές ενός θεάτρου σκιών, χωρίς κεφαλαίο “Σ”. Είναι σκιές σκοτεινές που γυρνούσαν και θα γυρνάνε στα αποδυτήρια, στα γραφεία, στις γραμμές και στο χόρτο των ελληνικών γηπέδων, ενός καταδικασμένου ελληνικού ποδοσφαίρου.
Προχωράς παρακάτω
Η αγωνιστική συμπεριφορά του Άρη κρίνεται επαρκής. Παρόλα αυτά, στο “παρακάτω”, τόσο στο αυριανό παιχνίδι εντός έδρας με τον Παναθηναϊκό όσο και στο επερχόμενο με τον Π.Α.Σ. Γιάννενα εντός έδρας επίσης, κρίνονται πολλά. Αρκεί μία λεπτομέρεια, μία απροσεξία, για να βρεθούμε σε θέση αουτσάιντερ. Στον αντίποδα, μία σωστή ενέργεια, ένα χρήσιμο γκολ, θα ενεργήσει έτσι ώστε να δημιουργήσει την συνθήκη του φαβορί, πλέον, υπέρ μας. Θα ευχόμουν αυτό να γίνει με ξένους, τοπ επιπέδου, διαιτητές. Κάτι που, φαινομενικά, είναι απίθανο να συμβεί. Συνεπώς, επανέρχομαι στην ασκητική του Καζαντζάκη! Νίκησε τον στερνό, τον πιο μεγάλο πειρασμό, δηλαδή την ελπίδα. Απλά, αγωνίσου, Άρη!!
ΥΓ Θεωρώ πως θα συζητηθεί, θα επισημανθεί και θα τονιστεί η προσοχή, με αφορμή ένα αρνητικό γεγονός του αγώνα που αφορά στην ομάδα μας, εντός αποδυτηρίων. Ένα παιχνίδι μπορεί να “στραβώσει” ή να… οδηγηθεί εκεί που “πρέπει” απ’ τον “άρχοντα” με την σφυρίχτρα και το “κοντάρι”. Οι 7 κίτρινες κάρτες, σχεδόν όλες λόγω διαμαρτυρίας, είναι απαράδεκτο γεγονός και μάλιστα θα μπορούσαμε να μιλάμε για απουσία Καμαρά σήμερα. Η πνευματική προετοιμασία και ετοιμότητα σε τέτοιες καταστάσεις θα δοκιμαστεί στον Άρη της συνέχειας των “πονηρών” Play off…
ΥΓ 2 Η λέξη “σφαγή”, με όσα έχουν συμβεί στην πόλη, αναφέρεται δυστυχώς σε πραγματικά γεγονότα και σε δολοφονίες ανθρώπων, γι’ αυτό και έπαψα να την χρησιμοποιώ αβίαστα, πλέον, σε κείμενα περί αγώνων.
Άλκη, Τόσκο η μνήμη σας θα μένει ζωντανή!
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=X-EP0UQI_kM
Σάββατο, 19 Μαρτίου 2022
Κίτρινο Βέλος
