Ο Άρης κάτι… χρωστάει στην ΑΕΚ εδώ και 12 μήνες, και πλέον ξεκινάει να «πληρώνει».
Αν μία κόντρα έχει ενδιαφέρον τον τελευταίο χρόνο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτή του Άρη με την ΑΕΚ. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης έρχεται με φόρα και απειλεί το status quo, ενώ από την πλευρά του ο Δημήτρης Μελισσανίδης χρησιμοποιεί «διαφορετικά» μέσα.
Πέρυσι σε τρεις επισκέψεις στην έδρα της ΑΕΚ ο Άρης πρέπει να αισθάνεται αδικημένος, από σφυρίγματα, ρέντα και συμπεριφορές. Στο πρώτο ματς (1-1) ο Ευαγγέλου ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Αρχικά άφησε τους φιλοξενούμενος με δέκα παίκτες με αποβολή του Ιντέγε, ενώ όταν αυτό δεν ήταν αρκετό (καθώς με γκολ του Λάρσον ο Άρης είχε πάρει προβάδισμα) έδωσε ένα ανύπαρκτο πέναλτι στον Ροζ για να γίνει το 1-1 από τον «μάγκα» Μάνταλο.
Ακολούθησε το κύπελλο Ελλάδος. Εκεί με το σκορ στο 1-1 και το παιχνίδι ισορροπημένο ο Μελισσανίδης δεν άντεξε το 50-50. Μπήκε στα αποδυτήρια, τραμπούκισε και παρενόχλησε τους διαιτητές στην χειρότερη στιγμή του Ελληνικού ποδοσφαίρου μ.π. (μετά πιστολιού).
Οι διαιτητές έπαιξαν πολύ διαφορετικά στο δεύτερο μέρος. Όμως ποιος θα τους κατηγορήσει; Δεν φταίνε αυτοί, φταίνε όσοι τους έπαιρναν τηλέφωνο για να τους πουν ότι πρέπει να συνεχίσουν ότι και να γίνει. Βίτορ Μέλο Περέιρα και (μάλλον) όχι μόνο.
Κλείνουμε με το 2-2 των πλέι-οφ. Όταν ο Λιβάγια έθεσε εκτός μάχης τον Βέλεθ και ο Άρης προηγήθηκε δύο φορές (0-1 και 1-2) ενώ έπαιζε με στόπερ τον Μπα και δεξί μπακ τον Μαντσίνι! Εκεί δεν υπήρχε κάποιο θέμα διαιτησίας, αλλά η «ρέντα» ήταν και πάλι με την ΑΕΚ, λόγω των τραυματισμών της -τότε- ομάδας του Μίχαελ Ένινγκ.
Έτσι ο Άρης χρωστούσε πολλά από την περσινή χρονιά, και πήγε στο ΟΑΚΑ για να… πληρώσει.
Σε ένα ματς με έναν εκπληκτικό διαιτητή που δεν άφησε να πέσει κάτι κάτω. Τιμώρησε όποτε χρειάστηκε το σκληρό παιχνίδι της ΑΕΚ και έκοψε την φόρα των χαφ που κλωτσούσαν. Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για δεύτερη κάρτα στον Σιμόες, αλλά έχουμε ζήσει πολύ χειρότερα πράγματα.
Σε ένα ματς χωρίς «τραμπουκισμό» καθώς όπως φάνηκε υπάρχει ένα όριο στις πόσες «μαγκιές» μπορεί να κάνει ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Έλλειπαν και οι μπούκες του κόσμου στον -τότε- γυμναστή του Άρη, Λάζαρο Βαρδάκη.
Σε ένα ματς που δεν μπόρεσε πάλι η ΑΕΚ στην (κυριολεκτικά) μία ευκαιρία που είχε να βάλει γκολ. Αλλά για να τα λέμε όλα, και σε ένα ματς που ο Άρης διαχειρίστηκε καλύτερα και πιο έξυπνα από ότι το έκανε σε οποιοδήποτε από τα περσινά παιχνίδια.
Σε αυτό το ματς ήταν το Payback του Άρη, το Payback του Λίντσεϊ Ροζ το Payback της λογικής και του ποδοσφαίρου απέναντι στην καφρίλα και τους διαιτητές που γίνονται πρωταγωνιστές.
Φυσικά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, υπάρχουν ακόμη πολλά χρωστούμενα σε όλους, τα οποία ματς με το ματς στόχος είναι να εξοφλούνται…
