Όταν το να μην παίζουν οι Αμερικάνοι εξελίσσεται σε… ευλογία
Περνάνε χρόνια με την ατάκα ότι «το Ελληνικό μπάσκετ «δεν βγάζει αρκετά ταλέντα για να παίξουν» αλλά τελικά ίσως απλώς φέρνει αρκετούς Αμερικανούς για να τα επισκιάσουν.
Τρανό (αλλά όχι μόνο) παράδειγμα είναι το παιχνίδι του Άρη απέναντι στον Ιωνικό. Με τον Ντεκόζι στο γήπεδο το πιθανότερο σενάριο θα ήταν να πάρει ο Αμερικανός είκοσι -ή και παραπάνω- λεπτά αγώνα, κάνοντας μία καλή, μέτρια ή κακή εμφάνιση.
Δεν θα φαινόταν περίεργο σε κανέναν, γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει εδώ και πολλά χρόνια. Όχι μόνο στον Άρη, αλλά συνολικά στην μπασκετική Ελλάδα.
Ο Ντεκόζι όμως για τους δικούς του λόγους αποφάσισε να μην αγωνιστεί και αυτό αποδείχθηκε -όπως θα έλεγαν στην Αμερική- «Blessing in disguise» (σ.σ. μεταμφιεσμένη ευλογία σε μία ελεύθερη μετάφραση).
Την θέση του πήρε ο Νετζήπογλου, κάνοντας μία εξαιρετική εμφάνιση και δείχνοντας ότι μπορεί να πετύχει αλλά και ότι το μπάσκετ του Άρη έχει μέλλον. Έκανε μία εμφάνιση που πολύ δύσκολα θα γινόταν με τον Ντεκόζι στο γήπεδο ή σε χρονιές με ακριβά μπάτζετ.
Δεν λέει κανένας ότι το παιδί θα βάζει 22 πόντους σε κάθε ματς, αλλά και οι 10 πόντοι που προσφέρει ο (δεδομένα ακριβότερος) Ντεκόζι δεν είναι αναντικατάστατοι.
Και αυτή δεν είναι η μόνη φορά φέτος που είδαμε την έλλειψη Αμερικάνων να κάνει την διαφορά. Η πρώτη τέτοια στιγμή ήταν η στιγμή που αποχώρησε ο Σούλερ.
Μία -θεωρητικά- καλή επιλογή, ένας από τους παίκτες που ήταν δύσκολο να μην χαρείς που υπέγραψε βάση του παρελθόντος του αλλά και της προηγούμενης σεζόν που έκανε στην Ελλάδα. Στον Άρης όμως για τον α’ ή β’ λόγο δεν ταίριαξε.
Αντί να επιμείνει μέχρι τέλους η ομάδα σε αυτόν αποφάσισε στα μέσα της χρονιάς να χωρίσουν τους δρόμους τους. Αντικαταστάτης του στην βασική πεντάδα ήταν ο Φλιώνης, ενώ χρόνο πήρε και ο Σιδηροηλίας.
Αποτέλεσμα; Ο Φλιώνης ήταν ο MVP του Άρη στα επόμενα τρία ματς(!) με τους κιτρινόμαυρους να κερδίζουν τα δύο εξ αυτών, ενώ ο Σιδηροηλίας πήρε και πάλι χρήσιμες εμπειρίες.
Οπότε τελικά όπως μάθαμε φέτος, ίσως το Ελληνικό μπάσκετ να έχει να δώσει πράγματα. Και αν δεν υπάρχει νέος «Γκάλης» και νέος «Γιαννάκης» φαίνεται να υπάρχουν τουλάχιστον παίκτες που μπορούν να δώσουν τα ίδια και περισσότερα με τους φθηνούς Αμερικάνους που έρχονται τα τελευταία χρόνια.
