14 χρόνια πήρε στο ποδοσφαιρικό τμήμα μας να φτάσει ξανά σε έναν τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, μετά από χίλια μύρια κύματα που μεσολάβησαν μέχρι αυτό να ξαναγίνει.
Το 2010 όλη η χώρα είδε την μεγαλύτερη οπαδική μετακίνηση να γυρίζει από το ΟΑΚΑ με άδεια χέρια και τον Αρειανό λαό να υπομένει ακόμη μία αποτυχία στη συγκεκριμένη διοργάνωση.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τον τελικό της Τούμπας με τα «ωραία» της ΕΠΟ του Γκαγκάτση και το δοκάρι του Μόρις στο 87’; Τον τελικό της Πάτρας που ήμασταν ήδη στη Β’ και παράλληλα η μόνη ομάδα στην Ελλάδα που έπαιξε Ευρώπη την επόμενη χρονιά από τη Β’; Τον τελικό του Καυτανζογλείου που η Θεσσαλονίκη όλη την ημέρα είχε ντυθεί κιτρινόμαυρη και η ψυχολογία ήταν το πήραμε, γιατί ο τελικός ήταν επιτέλους στην πόλη μας και ο Ολυμπιακός έκανε ήδη 2 μήνες διακοπές; Για το ΟΑΚΑ τα είπαμε πιο πάνω…
Τι θέλω να πω; Όλες εκείνες τις χρονιές, πλην του τελικού της Πάτρας, ο Άρης στα δικά μου μάτια είχε καλύτερη ομάδα από την τωρινή και περισσότερες πιθανότητες να το «πάρει» είτε γιατί θα πετύχαινε αδιάφορους αντιπάλους χορτασμένους από τίτλους είτε γιατί είχε καλύτερη ομάδα από τον αντίπαλο, βλέπε Τούμπα. Σε όλους χάσαμε χωρίς μάλιστα να σκοράρουμε.
Τώρα το δικό μου αίσθημα είναι πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για εξιλέωση για όλα αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στα οποία χάσαμε προκρίσεις στο Κύπελλο από κάτι Λαμίες αλλά και με άτυχες Ευρωπαϊκές βραδιές, φτάνοντας η ομάδα να έχει ως αγωνιστικό αποκορύφωμα το διπλό της Ατλέτικο τα τελευταία 25 χρόνια!
Γιατί λέω πως έχω αυτό το αίσθημα; Γιατί φέτος δεν ξεκινήσαμε καλά, πολλές μεταγραφές, αλλαγή προπονητή, εσωστρέφεια, γκρίνια προς τη διοίκηση, κακή επικοινωνιακή πολιτική της διοίκησης. Γενικώς μία χρονιά στην οποία ο κόσμος δεν πήγε γήπεδο αντιδραστικά στα πεπραγμένα, αλλά στην πορεία ο Άκης Μάντζιος με σκληρή δουλειά και μεγάλη ταπεινότητα παρουσίασε ένα σύνολο με αρχή μέση και τέλος, που ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο και εργάζεται σκληρά για να το πάρει. Όχι, ο Άρης δεν θαμπώνει με την απόδοση του, αλλά είναι ομάδα με πλάνο. Το απέδειξε σε πολλά ματς φέτος, στο Κύπελλο στο ζευγάρι αγώνων με τη ΑΕΚ, στο Αγρίνιο που κέρδισε χωρίς να είναι καλύτερος, στα ντέρμπι πρωταθλήματος με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, κόβωντας τις πρωτοπορίες και για τους δύο.
Στον τελικό που θα γίνει σε 2 μήνες και 10 ημέρες θα έχουν αλλάξει πολλά από σήμερα και η αίσθηση μου είναι πως αυτό πιθανώς ευνοεί τον Παναθηναϊκό, δίνοντας του χρόνο. Τι εννοώ; Σήμερα από τους πρώτους 5 του πρωταθλήματος ο ΠΑΟ είναι ο χειρότερος. Ασύνδετος, αργός, βαρύς, χωρίς φαντασία και δημιουργία, με γκρίνιες για τις επιλογές Τερίμ. Αν γινόταν αύριο ο τελικός τα λεφτά μου θα έβαζα στον Άρη καθώς δείχνει πιο ομάδα αυτή τη στιγμή, άσχετα αν χάσαμε πρόσφατα στη Λεωφόρο.
Ο Άρης θα πρέπει να μπει φουλ δυνατά στα πλέι οφ, όχι για να κάνει τον ρυθμιστή σε κανένα πρωτάθλημα, ούτε και να είμαστε αδιάφοροι επειδή δεν υπάρχει βαθμολογικό κίνητρο. Το κίνητρο είναι ένα, να είναι η ομάδα άκρως φορμαρισμένη και στα κόκκινα για να πάει έτσι στον τελικό, φουλαρισμένη και επικίνδυνη. Δεν επιτρέπεται χαλάρωση σε κανένα επίπεδο, από εδώ και μπρος πρέπει να φουλάρουμε και να ανέβουμε κι άλλο επίπεδο αν γίνεται, 2 μήνες και 10 δυνατά ματς στα πλέι οφ είναι πολύ μεγάλο διάστημα για να δυναμώσουμε κι άλλο και όχι να εφησυχάσουμε.
Για το που θα γίνει ο τελικός; Συναισθηματικά θέλω να γίνει κάπου να πάει ο κόσμος μας, όλος ο κόσμος μας, δηλαδή όσος μπορεί να πάει. Κυνικά όμως σκεπτόμενος το ΟΑΚΑ δεν πρέπει να είναι επιλογή, είναι 2η έδρα του αντιπάλου μας. Αυτά ας τα δούνε στη διοίκηση και ας κρίνουν αφουγκραζόμενοι τον λαό της ομάδας.
Κλείνοντας εχθές ένα τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό μετά το ματς το οποίο θα σας αφήσω να ψάξετε μόνοι σας ποιο είναι, βάζοντας μόνο κάποιους από τους στίχους:
«Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά
Θα τραγουδάμε όλη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά
Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να’ ναι πιστοί
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή»
Για το που θα γίνει ο τελικός; Συναισθηματικά θέλω να γίνει κάπου να πάει ο κόσμος μας, όλος ο κόσμος μας, δηλαδή όσος μπορεί να πάει. Κυνικά όμως σκεπτόμενος το ΟΑΚΑ δεν πρέπει να είναι επιλογή, είναι 2η έδρα του αντιπάλου μας. Αυτά ας τα δούνε στη διοίκηση και ας κρίνουν αφουγκραζόμενοι τον λαό της ομάδας.
Κλείνοντας εχθές ένα τραγούδι μου ήρθε στο μυαλό μετά το ματς το οποίο θα σας αφήσω να ψάξετε μόνοι σας ποιο είναι, βάζοντας μόνο κάποιους από τους στίχους:
«Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά
Θα τραγουδάμε όλη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά
Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να’ ναι πιστοί
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή»
Τα καλύτερα προγνωστικα στοιχηματος δωρεαν μπορείτε να τα βρείτε στο Bet-Prognostika.com.
