Συγκέντρωση, επιμονή, υπομονή… – Γράφει το Κίτρινο Βέλος

Κλειστοφοβία

Εκεί που περνάω αρκετό καιρό, στα βουνά της Πίνδου, το να βρεις τηλεόραση και να δεις αγώνα ποδοσφαίρου είναι κάτι σαν κατόρθωμα. Την λύση έδωσε ένας φίλος, που έχει μεριμνήσει να έχει συνδρομητική σύνδεση και έτσι καθίσαμε στην σοφίτα του, παρακολουθώντας τον αγώνα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Η εμφάνιση του Άρη του πρώτου ημιχρόνου ήταν αρκετά κακή. Μία ομάδα που έμοιαζε να μην έχει συνοχή, ούτε συγκέντρωση και συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης. Αντιθέτως, παρατηρήσαμε και οι 3 φίλοι που βλέπαμε το παιχνίδι, Αρειανός, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός αντίστοιχα σε ό,τι αφορά τις οπαδικές μας προτιμήσεις, πως ο γηπεδούχος Π.Α.Ο. μας δημιουργούσε πολλή πίεση απ’ την δεξιά του πλευρά, την αντίστοιχη αριστερή δική μας.

Αυτό εξηγείται ποδοσφαιρικά, από την επιλογή του, σπουδαίου μεν, Μπρούνο Γκάμα στο αριστερό φτερό των εξτρέμ, που όμως δεν μπόρεσε να ασκήσει την απαιτούμενη πίεση στον Κότσιρα, δεξιό μπακ των γηπεδούχων και έτσι, από διαφαινόμενο αδύναμο κρίκο τους, αυτό εξελίχθηκε σε “όπλο” των γηπεδούχων, αφού δημιούργησε υπεραριθμία με τα ανεβάσματά του, βάζοντας δύσκολα στον Γκάνεα.

Αρκούσε μία στιγμή. Κακό μαρκάρισμα, φάουλ, εκτέλεση στην καρδιά της άμυνας, κεφαλιά ανάποδη και γκολ. Όταν είσαι οπαδός και βλέπεις αγώνα σε σοφίτα, ένα γκολ κατά της ομάδας σου, δημιουργεί την αίσθηση της κλειστοφοβίας!

Ανοησία

Είναι εύκολο το ανάθεμα στο ατομικό λάθος. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι πολλών τέτοιων στιγμών. Δεν στέκομαι στο αν είναι σωστή ή όχι η πρώτη κίτρινη κάρτα στον Καμαρά. Για εμένα δόθηκε σωστά, αλλά λανθασμένα δεν κιτρινίστηκε και ο αντίπαλος παίχτης. Μεγαλύτερη σημασία έχει η αφέλεια, στην συνέχεια, καθώς είναι ανεπίτρεπτο το να δέχεσαι δεύτερη σε δύο λεπτά μέσα, ειδικά στον συγκεκριμένο χώρο του γηπέδου, υπό αυτές τις συνθήκες. Πνευματική ανετοιμότητα, αφέλεια, ανοησία παιχτική. Ένα παραπάνω όταν γνωρίζεις πως η αξία σου και τα όσα προσφέρεις στο σύνολο θα λείψουν τόσο από την συνέχεια του αγώνα, όσο και από το επόμενο, κομβικό εντός έδρας παιχνίδι με τον Ολυμπιακό.

Είναι οι στιγμές αυτές που, ο προπονητής μας ξέρει καλύτερα ότι, απαιτούν συγκέντρωση. Θεωρώ πως θα επισημανθεί και θα τονιστεί η προσοχή που απαιτείται στα εναπομείναντα παιχνίδια. Δεν υπάρχει περιθώριο για άλλες, τέτοιου είδους, απώλειες, από κανέναν.

Κουβέντα έγινε και για την διαιτησία. Η ένστασή μου είναι στο χέρι του Βέλεθ, μετά από σουτ, εντός περιοχής. Η μπάλα έχει κατεύθυνση προς την εστία και θεωρώ πως έπρεπε να ελέγξει την φάση στο V.A.R. ο ρέφερι, αν και βλέπω σε φυσιολογική θέση το χέρι αφενός και αφετέρου αγνοώ το πώς διαμορφώθηκε ο νέος κανονισμός, άρα δεν επεκτείνομαι. Στα όποια λάθη του, θεωρώ πως η αφέλεια των παιχτών μας υπερίσχυσε. Εκεί πρέπει να στοχεύει, για εμένα, ο Άρης. Να μην δημιουργεί άλλοθι, ανεξάρτητα απ’ το πώς αντιμετωπίζεται.

Τα θετικά μηνύματα

Γράφοντας μήνυμα στον αδερφό, την ώρα που παίζονταν το δεύτερο ημίχρονο, κόντευα να τρελαθώ από το γεγονός της εμφανώς καλύτερης εμφάνισης της ομάδας, έχοντας όμως ντεζαβαντάζ. Πόσο Άρης μπορεί να είσαι; Πολύ καλό διάστημα για 15-20′ με στοχευμένη πίεση, ψηλότερα μέτρα στο γήπεδο, σημαντικές στιγμές, άνοδο στην απόδοση. Ειδικά, οι προσθήκες Ιτούρμπε, από το πρώτο ημίχρονο, αλλά και Μπαντού Εντιαγέ έδωσαν μεγάλη επιθετική ισχύ και ποιότητα. Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο, ασχέτως αποτελέσματος, το ότι ο Άρης διεκδίκησε τις πιθανότητες, με στόχευση και πλάνο, χωρίς να παρατάει στην μοίρα του τον αγώνα. Ο Μπράμπετς και ο Παραγουανός ξεχώρισαν, σε μία γενική κριτική.

Για τους συνοπαδούς, που βρέθηκαν σε μία γωνιά του γηπέδου, δίνοντας όμορφο χρώμα και προσθέτοντας ουσία σε αυτό που αποκαλούμε ποδοσφαιρικό παιχνίδι, με την συνύπαρξη αντίπαλων οπαδών στην κερκίδα, πιστεύω πως ήταν όμορφο να βλέπουν την ομάδα, παρά τα ανάποδα αγωνιστικά δεδομένα, να προσπαθεί να ανταποδώσει την στήριξη. Η εικόνα των παιδιών να τραγουδάνε για τον Άρη, τα κιτρινόμαυρα πανιά σε ένα κάγκελο και η συνύπαρξη με οπαδούς του γηπεδούχου Παναθηναϊκού, είναι αχτίδα φωτός και μπούσουλας για τα προσεχώς. Πρέπει να μπορούν να έρχονται οι πάντες, πρέπει να μπορούμε να (συν)υπάρχουμε παντού.

Μην κοιτάζεις πίσω

Τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν ξεκαθαρίζει, από τώρα. Η εικόνα των τριών ομάδων/ανταγωνιστών και οι βαθμολογικές αποστάσεις, έναν πόντο διαφορά από την 3η στην 4η θέση και από την 4η στην 5η, δείχνει πως κάθε αγωνιστικό λεπτό και αγωνιστική απόφαση θα είναι σημαντική. Η στόχευση θεωρώ πως πρέπει να είναι στο κάθε επόμενο παιχνίδι και στο όσο μεγαλύτερο βαθμολογικό κέρδος από αυτό. Στα θετικά του προπονητή μας πιστώνεται το συνεχές “ψάξιμο”, ανακάτεμα, μια προσέγγιση του κάθε αγώνα με βάση τις ιδιαιτερότητες που αυτός έχει, χωρίς εμμονές και χωρίς να διστάζει να προβαίνει σε αλλαγές και επεμβάσεις, σε πρόσωπα και σχήματα, κάνοντας πράξη τις ιδέες.

Ο προσεχής αντίπαλος, ο Ολυμπιακός, έχει έξτρα παιχνίδι, μεσοβδόμαδα. Εξ αναβολής. Κούραση, σε μία ομάδα που δείχνει κακό πρόσωπο, έχοντας όμως παίχτες με ποιότητα. Παρόλα αυτά, απαγορεύεται η “εντάξει, χαλαροί θα είναι” λογική και προσέγγιση. Κάθε παιχνίδι είναι εξίσου δύσκολο και σημαντικό, μέχρι να τελειώσει και να πάρουμε το ζητούμενο. Η απώλεια Καμαρά είναι πρόβλημα, όμως το απρόβλεπτο και η διαφαινόμενη δουλειά στο κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, από τον κόουτς Μπούργος, δημιουργούν αισιοδοξία πως μπορεί να ανακτηθεί η βαθμολογική θέση που θα δημιουργεί, εκ νέου, προβάδισμα. Στήριξη, επιμονή, υπομονή, μαζική παρουσία στο γήπεδο.

Καλό μήνα, σε όλο τον κόσμο!
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=ErvgV4P6Fzc

Τρίτη, 3 Μαΐου 2022
Κίτρινο Βέλος