Η χθεσινή μέρα για τον Αρειανό θα είναι σημαδιακή για πολλούς λόγους, πολλά χρόνια μετά… Ζήλεψα τα αδέρφια που βρέθηκαν Αλεξάνδρειο και εκεί που πανηγύριζαν για την πρόκριση στο ποδόσφαιρο, μετά από λίγο είδαν τον Γκάλινατ να απογειώνεται και να κάνει followκάρφωμα στα 0.8 δευτερόλεπτα. Όταν σε θέλει σε θέλει…
Ξεκινώντας τη διαδικασία των πέναλτι, στην παρέα που το βλέπαμε είπα το εξής: «Ο Κουέστα σήμερα έχει κάνει καλή εμφάνιση, αυτός θα το πάρει, γιατί του το χρωστάει, θα δώσει την πρόκριση και θα εξιλεωθεί για τον Μπουχαλάκη». Ήρεμος όπως πάντα βάδισε στην εστία του, με χειραψία στον έτερο τερματοφύλακα, και όλο το έργο εκτυλίχθηκε όπως έπρεπε, όπως χρωστούσε η ιστορία να εξελιχθεί.
Η ιστορία χρωστάει πολλά ακόμη, αλλά επιτέλους πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσουν να σβήνουν αυτά τα ρημάδια γραμμάτια. Εχθές λοιπόν έσβησε ένα από τα πολλά, πρόκριση με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Κουέστα, που στο παρελθόν από λάθη του χάσαμε πόντους αλλά και προκρίσεις σε Κύπελλα και Ευρώπες, αλλά και πρόκριση στα πέναλτι μία διαδικασία που στο παρελθόν δεν μας ευνόησε από το 2000 και το ιστορικό ματς με τον Παναθηναϊκό τότε, με Κυζερίδη να εκτελεί πέναλτι κουτσαίνοντας και εκτελεστή τελευταίου πέναλτι τον σημερινό προπονητή μας Άκη Μάντζιο. Από την 3 έβλεπα εκείνο το ματς στα 15 μου χρόνια και ένιωσα εκείνη τη στιγμή αυτό το συναίσθημα που λες «εδώ ανήκω, ανάμεσα σε όλους αυτούς γύρω τριγύρω». Το συναίσθημα ότι είσαι κομμάτι μιας άυλης οντότητας, την οποία ωστόσο τη νιώθεις στο πετσί σου. Αυτό το συναίσθημα ένιωσα και εχθές μετά από αρκετό διάστημα με γκρίνιες, εσωστρέφεια, κατήφεια και γενικά
ότι «άσχημο» συνοδεύει να υποστηρίζεις την ο
Όλοι μεταξύ μας γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα τι εστί να είσαι Άρης και τι δυσκολίες κρύβει να υποστηρίζεις αυτή την ομάδα… Εχθές όμως ήταν από τις ημέρες που προσωρινά έστω ξεχνάς τα πάντα και αφιερώνεσαι για κάποια λεπτά ή ώρες στο απόλυτο συναίσθημα χαράς και συγκίνησης…
Μεταξύ μας δεν έγινε κάτι τρομερό ούτε τελέστηκε κάτι, περάσαμε στους 8 του Κυπέλλου, το όραμα όμως πως πλέον ο δρόμος είναι πιο βατός καθώς πετάξαμε έξω την εν ενεργεία νταμπλούχο ομάδα με μεστές εμφανίσεις, γεννάει ελπίδα πως ίσως φέτος είναι η χρονιά μας… Αρκεί η ομάδα να κάνει τα αυτονόητα από εδώ και πέρα. Εγώ το λέω ξεκάθαρα, 5 ματς είναι για το τρόπαιο, μπορούμε σε αυτά και μόνο αυτά να κατεβούμε άκρως σοβαροί σαν να κρίνεται η ιστορία μας από αυτά τα παιχνίδια; Ο οργανισμός χρειάζεται επιτακτικά ένα τρόπαιο και όχι μία ακόμη 5η, 4η ή 3η θέση, οπότε όλη η προσπάθεια θεωρώ εγώ πως πρέπει να επικεντρωθεί σε αυτά τα 5 παιχνίδια. Και φέτος η ομάδα έχει το εύρος του ρόστερ να το υποστηρίξει αυτό χωρίς να χρειάζεται να αποδυναμώνεται στο πρωτάθλημα, τουλάχιστον αυτό έδειξε το 0-4 του Αγρινίου…
Ελπίζω το Μάιο λοιπόν, σε μία ιδανική εξέλιξη των πραγμάτων να γράφω στήλη την επομένη του τελικού με τίτλο «Κάτι χρωστούσε η ιστορία στον Άρη»…
Τα καλύτερα προγνωστικα στοιχηματος δωρεαν μπορείτε να τα βρείτε στο Bet-Prognostika.com.
