Γιαννάκης: «Είχα ονειρευτεί όσα ζήσαμε κι ακόμη παραπάνω, ένα πράγμα μας βασανίζει…»

Ο άνθρωπος που έχτισε όλες τις ομάδες του βόλεϊ γυναικών του Άρη στη πιο επιτυχημένη δεκαετία της ιστορίας του τμήματος μίλησε για όλους και για όλα στο YellowRadio.gr.

Ο Γιάννης Γιαννάκης ανέλαβε στον Άρη το 2013, δέκα χρόνια μετά αποχωρεί αφήνοντας πάρα πολλά πράγματα πίσω του.

Τελικός του Ελληνικού πρωταθλήματος, η πρώτη Ευρωπαϊκή νίκη στην ιστορία του τμήματος, η πρώτη Ευρωπαϊκή πρόκριση αλλά και τίτλοι σε όλα τα αναπτυξιακά κύματα είναι λίγα από όσα έζησε ο Άρης αυτή τη δεκαετία.

Ο πρώην (πλέον) τιμ μάνατζερ του Άρη μίλησε στο YellowRadio.gr για όλα αυτά και πολλά ακόμη, λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρηση του από την ομάδα.

Όταν ερχόσουν στον Άρη 2013, μπορούσες να φανταστείς τι θα ακολουθήσει;

Όταν ξεκινάω κάτι ξεκινάω για να φτάσω στο άπειρο, δε ξεκινάω ποτέ για να κρατήσει 1-2 χρόνια. Άμα σου πω ότι δεν ονειρευόμουν όλα αυτά τα πράγματα που ζήσαμε είναι ψέμα.

Όταν είχα έρθει μαζί με τον κύριο Ρετζεπέρη είχαμε στόχο να ανεβάσουμε την ομάδα στην Α1 γυναικών και είχαμε στόχο να κάνουμε κάποιες επιτυχίες που τελικά τις κάναμε. Μπορώ μάλιστα να πω ότι δε πιάσαμε το ταβάνι που ονειρευτήκαμε.

Την πιο δύσκολη στιγμή σου στον Άρη την έζησες στην αρχή…

Ο θάνατος του Γιώργου του Περσιανλή ήταν ένα σεκταριστικό γεγονός. Μόλις αναλάβαμε με τον κ.Ρετζεπέρη προσλάβαμε στον Άρη τον Γιώργο τον Περσιανλή και τον Νίκο τον Γκιόση.

Στη δεύτερη αγωνιστική του πρωταθλήματος στο γήπεδο μέσα με τους Αμπελόκηπους σταματάει ο χρόνος. Δεν είναι απλά δύσκολη στιγμή, είναι τραγική, να χάσει ο συνεργάτης μας τη ζωή του σε έναν αγώνα

Δεν τον ξεχάσατε ποτέ και τον τιμούσατε κάθε χρόνο

Δε τον ξεχάσαμε ποτέ, ο Γιώργος ήταν δάσκαλος για όλους, κύριος σε όλα του. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, αλλά πάντα όταν έρχονται εκείνες οι μέρες τα συναισθήματα είναι έντονα.

Θα μπορούσε να είχε πορευτεί μαζί μας τα επόμενα χρόνια, αν δεν είχε φύγει όπως έφυγε θα είχε ανεβάσει την ομάδα κατηγορία.

Σαν αναφορά θέλω να πω ότι παίξαμε πολλές φορές τα επόμενα χρόνια την ημέρα του θανάτου του Γιώργου Περσιανλή και δε χάσαμε ποτέ.

Από αυτό το γεγονός ήταν αδύνατο να επιστρέψει η ομάδα…

Δεν ανεβήκαμε για τρεις βαθμούς και είχαμε χάσει το επόμενο παιχνίδι 3-0 από μία βατή ομάδα.

Μετά ήτανε δύσκολο, χάσαμε εκείνο το παιχνίδι και χάσαμε και την κατηγορία, ήταν σημαντική η ήττα μας.

Η επόμενη σεζόν ήταν πλέον make or break;

Η επόμενη σεζόν ήταν χωρίς γυρισμό, είχε έρθει στην ομάδα ο Δημήτρης ο Σολκίδης που του είχαμε κάνει πρόταση και όταν είχε φύγει ο Γιώργος ο Περσιανλής, αλλά επειδή είναι ηθικός σαν άνθρωπος δεν ήθελε να αφήσει την ομάδα του τον ΕΟΣ, παρά το ότι δεν είχε το υλικό να παραμείνει στην Α1 που αγωνιζόταν η ομάδα της Σταυρούπολης εκείνη τη στιγμή. Έλεγε «όπως ανέβηκα μαζί με τον ομάδα έτσι θα πέσω μαζί της».

Ήρθε την επόμενη σεζόν, κάναμε κάποιες καλές προσθήκες και ανεβήκαμε, τελευταία αγωνιστική πάλι.

Από εκείνο το ματς σου έχει μείνει ο κόσμος;

Ήταν αφού είχε παίξει το ποδόσφαιρο στην Αρναία έναν αγώνα. Είχαν έρθει μαζικά μετά την Αρναία όλοι στο γήπεδο και πρώτοι φορά το είδα να στρογγυλεύει. Ήταν στον αγώνα και ο “θρυλικός” Κουκ. Ήταν απίστευτο αυτό το πράγμα που είχε γίνει, είχε δημιουργηθεί μία τρομερή ατμόσφαιρα.

Χάσαμε το πρώτο σετ εύκολο, πήραμε το δεύτερο με 25-22 και θέλαμε άλλο ένα σετ, εκείνο το σετ το πήραμε με 25-7!

Εκείνη τη πρώτη χρονιά στην Α1 πώς καταφέρατε και τους πιάσατε όλους.. στον ύπνο;

Άμα θέλουμε να μιλάμε για value for money πολλές ομάδες μας θα είχαν αυτόν τον ορισμό, αλλά ειδικά εκείνη η ομάδα, η πρώτη χρονιά ήταν πολύ σημαντική.

Κάναμε μία κουβέντα με τον κύριο Ρετζεπέρη, λέγαμε ότι θα κάνουμε περισσότερες ήττες, ότι δε θα είναι εύκολα στην Α1 όπως και στην Α2 και τελικά φτάσαμε να είμαστε πρώτοι και αήττητοι στην έβδομη αγωνιστική και να είμαστε δεύτεροι στο τέλος του πρώτου γύρου.

Εκείνη η ομάδα ήταν από αθλήτριες που ήταν όλες της Α2 με τρεις ξένες, την Καετάνο που έπαιζε στους Μακεδόνες, την Πεσόα που τη φέραμε ενώ είχε σταματήσει δύο χρόνια το βόλεϊ και τη Γκάνο, με αθλήτριες που δεν είχαν ξαναπαίξει Α1 εκτός από την Τυφλιώρη.

Από εκείνη τη φουρνιά βγήκαν πολλές αθλήτριες που έπαιξαν επί χρόνια Α1 και είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ιακωβίδου, Καλανταρίδου, Γουγούση, Πήττα, Τσομπανίδου, Κούση έκαναν τη πρώτη εμφάνιση στη κατηγορία σε εμάς.

Πες μου λίγα περισσότερα πράγματα για αυτήν την ομάδα

Την Ιακωβίδου την πήραμε ακραία, την κάναμε λίμπερο και στο τέλος της χρονιάς τη κάλεσαν στην Εθνική Γυναικών. Η Καλανταρίδου επίσης βγήκε η καλύτερη νέα αθλήτρια, η Γουγούση και η Πήττα συνέχισαν και πήραν πανελλήνια και έπαιξαν και Α1 βασικές στις ομάδες μας.

Η νίκη που θυμάμαι να κάνει το μεγάλο γκελ ήταν με τον Παναθηναϊκό, ήταν εκείνη η στιγμή που κατάλαβαν όλοι ότι ο Άρης δεν ήρθε για να κάνει πλάκα εδώ;

Εκείνη τη χρονιά η πρώτη μεγάλη νίκη ήταν με τη Σαντορίνη που πήγε τελικό, μετά παίξαμε έβδομη αγωνιστική με τον Παναξιακό που σε φιλικό που είχαμε παίξει μας είχε κερδίσει 3-1 με τα δεύτερα του και τους κερδίζουμε 3-2 σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Μετά κερδίσαμε την ΑΕΚ που είχε πολύ καλές Ελληνίδες αθλήτριες.

Αλλά η νίκη που έκανε το μπαμ ήταν όντως κόντρα στον Παναθηναϊκό που κερδίσαμε 3-0 και δεν το πιστεύαμε, ήταν η επιβεβαίωση ότι είχαμε μία πολύ καλή ομάδα.

Θα μπορούσε ο Άρης να είχε βγει Ευρώπη εκείνη τη χρονιά;

Άμα δε κέρδιζε ο Παναξιακός τον Ολυμπιακό που ο Ολυμπιακός πήγε με -7 αθλήτριες στη Νάξο θα είχαμε βγει στην Ευρώπη.

Αν περνούσαμε μπορεί να πηγαίναμε και τελικό πρωταθλήματος γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν στα κάτω του.

Εκείνη την χρονιά ήταν και ο πρώτος τελικός των παγκορασίδων;

Εκείνη τη χρονιά χάσαμε τον τελικό της ΕΠΕΣΘ από την Ελπίδα στις νεάνιδες σε ένα ματς που δε χανόταν και μετά ήρθε ο πρώτος μας τίτλος στα αναπτυξιακά στις παγκορασίδες μέσα στη ΧΑΝΘ με τον Βότση που από 2-0 που χάναμε το γυρίσαμε 3-2.

Ήταν αυτή μία πρώτη δικαίωση για τη δουλειά που γινόταν;

Ήταν ο πρώτος τίτλος του Άρη στα αναπτυξιακά μετά από πολλά χρόνια. Πάντα επενδύαμε και στα αναπτυξιακά πέρα από τις γυναίκες, η χαρά που πήραμε ήταν πάρα πολύ μεγάλη, ήταν μία μεγάλη δικαίωση.

Την επόμενη σεζόν μήπως τελικά κάποιες κινήσεις δε βοήθησαν, κάποιες ανανεώσεις;

Ανανεώσαμε τη Καετάνο και τη Πεσόα, ήρθε η Νίκιτς από μία χρονιά που ήταν πρώτη σκόρερ στην Ισπανία αλλά δε βοήθησε, ήρθε στη θέση της η Κις, τερματίσαμε πέμπτοι αλλά πάλι δε μπήκαμε στη τετράδα για έναν βαθμό.

Ήταν όμως και μία χρονιά που κάναμε μία πολύ καλή προσθήκη, αυτή της Αλεξάκου που βοήθησε πολύ το σύλλογο.

Το παιχνίδι που χάσατε από τον Αία στην Πυλαία ήταν η πρώτη δύσκολη στιγμή;

Ήτανε μία ήττα που μας πόνεσε, ήταν το τελευταίο παιχνίδι της Νίκιτς, βλέπαμε ότι υπάρχει το πρόβλημα και εκεί μπήκε η τελεία, είπαμε ότι πρέπει να κάνουμε την αλλαγή.

Αγωνιστήκαμε μετά δύο παιχνίδια πριν έρθει η Κις κόντρα στην ΑΕΚ στην Αθήνα και κόντρα στη Σαντορίνη στη Πυλαία με βασική τη Γουγούση, κερδίσαμε και τα δύο παιχνίδια και μπήκαμε ξανά στον σωστό δρόμο.

Θυμάμαι ότι άμα κερδίζαμε τελικά μέσα στη Σαντορίνη που ήμασταν μπροστά 0-1 θα μπαίναμε στη τετράδα.

Πες μου για τον πρώτο τίτλο στις νεάνιδες στο Κατσάνειο…

Κατσάνειο, νίκη 3-0 με την Ελπίδα, 25-8 το τελευταίο σετ, τεράστια η χαρά μας γιατί ξέραμε ότι έχουμε καλή ομάδα και θα κατακτούσαμε το Πανελλήνιο όπως το κάναμε τελικά.

Είχαμε μία ομάδα που η μισή ήταν στις γυναίκες και η άλλη μισή στις νεάνιδες, αυτό μας δυσκόλευε αλλά βρήκαμε τη χρυσή φόρμα.

Στις κορασίδες ήμασταν πρωταθλήτριες στην ΕΠΕΣΘ και θα παίρναμε και το Πανελλήνιο αλλά μας πήγαν σε κάτι ξενοδοχεία ημιδιαμονής, οι παίκτριες δε μπορούσαν να κοιμηθούνε και χάσαμε στο τάι μπρέικ από τη Κηφισιά.

Θεωρώ ότι η ομάδα μας εκείνη ήταν από τις καλύτερες στην ιστορία του Ελληνικού βόλεϊ σε αυτό το επίπεδο.

Πόσο μεγάλο πρόβλημα ήταν η Αμερική;

Η Αμερική και τα κολέγια ήταν μεγάλο τροχοπέδη. Χάσαμε παίκτριες όπως η Αλεξάκου, η Μπάκα, η Καθάριου, η Σταματίου και αρκετές ακόμη που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα, αλλά άμα ήταν καλό για τα κορίτσια αυτό μετράει.

Είναι ένα πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται, εκεί άλλωστε πας για σπουδές, όταν έχεις το μέλλον των παιδιών μπροστά σου δε κάνεις κάτι για αυτό.

Την επόμενη σεζόν χτίζετε από το μηδέν, αλλά βγαίνει χρυσάφι

Ήταν μία χρονιά που την είχαμε σημαδέψει, είχαμε πει ότι έπρεπε να κάνουμε το κάτι παραπάνω. Ξεκινήσαμε με πασαδόρο τη Μπιλιάνα Γκλιγκόροβιτς.

Κάναμε μεταγραφή τη Κλίβελαντ που είχε κάνει και κλικ στον κόσμο, είχε 500.000 επισκέψεις, προσθέσαμε σαν τρίτη ξένη τη Χούντιμα που είχαμε δει σε κάποια φιλικά στη Κύπρο και μας άρεσε.

Έχουμε και την Αλεξάκου και λέμε ότι αυτή είναι η στιγμή μας. Η Κένταλ όμως δεν είχε το μυαλό της στο βόλεϊ, έγινε η αλλαγή της Κένταλ νωρίς και βρήκαμε τη Σιμόν.

Ήμασταν τέταρτοι στο τέλος του πρώτου γύρου και μετά παίξαμε πολλά must win, κερδίσαμε τη Νάξο, καλύψαμε τη διαφορά με τους Μακεδόνες και βγήκαμε δεύτεροι που ήταν κλειδί για να πάμε στον τελικό.

Δικαιώθηκες για τη Κένταλ, σταμάτησε το βόλεϊ μετά τον Άρη..

Δεν έπαιξε ξανά, μας έβριζαν θυμάμαι, δε κατάλαβα ποτέ το γιατί. Ο δικός μας γνώμονας ήταν να πάει καλά η ομάδα, εμείς ήμασταν σίγουροι ότι έπρεπε να γίνει η αλλαγή.

Μετά βρήκαμε τη Σιμόν και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ήρθε με πολύ λίγα λεφτά και έπαιξε εκπληκτικά.

‘Ηταν η Γκλιγκόροβιτς η καλύτερη πασαδόρος που πέρασε ποτέ από τον Άρη;

Ίσως είναι η καλύτερη πασαδόρος που έχει περάσει από το Ελληνικό βόλεϊ γενικότερα. Μιλάμε για ένα τεράστιο κεφάλαιο του Ευρωπαϊκού βόλεϊ, η κοπέλα έχει πάρει 18 χρονών Champions League.

Πόσο βοήθησε η Γκλιγκόροβιτς;

Ήταν ψηλή πασαδόρος, έβρισκε παντού τη μπάλα, τη κακή υποδοχή τη διόρθωνε, ήταν αψεγάδιαστη ακόμη και με μανσέτα όταν πάσαρε.

Μπορούσε να συνεχίσει;

Ήθελε να γυρίσει στην Αθήνα και για αυτό δεν έμεινε, εμείς τη θέλαμε πάρα πολύ.

Έπαιξε ρόλο η νοοτροπία αυτών των αθλητριών όπως η Γκλιγκόροβιτς και η Χουντίμα;

Εκείνη τη χρονιά ήμασταν άτυχοι, πέσαμε πάνω στον καλύτερο Ολυμπιακό στην ιστορία του. Ενδεχομένως να κάναμε κάτι παραπάνω σε άλλη χρονιά.

Όλες οι παίκτριες ήταν νικήτριες, αυτή ήταν η νοοτροπία. Είχε αλλαχθεί και ο προπονητής ο Δημήτρης ο Σολκίδης και είχε έρθει ο Γιάννης Τσαϊρέλης.

Εκείνη η χρονιά ήταν η καλύτερη σεζόν για σύλλογο στην Ελλάδα, είχαμε κατακτήσει πανελλήνιο παγκορασίδων, κορασίδων και νεανίδων ενώ η γυναικεία ομάδα κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα.

Ο ημιτελικός με τη Σαντορίνη που περνάμε στον τελικό, είναι στα παιχνίδια που έχουν χαραχθεί πιο έντονα στη μνήμη σου;

Θέλω να σου ομολογήσω ότι αυτό το πράγμα πριν το ζήσω το είχα ονειρευτεί πάρα πολλές φορές. Όταν το ζούσα ήταν σα να το ξέρω, πάρα πολλές φορές το είχα ονειρευτεί.

Είναι τρομερό το συναίσθημα, τα έχω χάσει μόλις τελείωσε το παιχνίδι, κάνω ένα σπριντ σε όλο το γήπεδο, μπήκε ο κόσμος, πανηγυρίσαμε όλοι μαζί, είναι ένα τρομερό συναίσθημα, είναι κάτι που σου δίνει ζωή.

Πόσο βοήθησε ο κόσμος εκείνη τη χρονιά;

Εκείνη τη χρονιά άρχισε να δημιουργείται μία πολύ καλή σχέση ανάμεσα στην ομάδα και τον κόσμο που διατηρήθηκε για πολλά χρόνια.

Έπαιξε ρόλο ο κόσμος στο παιχνίδι με τη Σαντορίνη;

Μας ένωσε εκείνο το παιχνίδι. Βγήκαν και ανακοινώσεις αλλά δεν είχε γίνει τίποτα. Το μόνο που έγινε είναι ότι το γήπεδο είχε τον διπλάσιο κόσμο από όσο χωρούσε.

Ο κόσμος μπήκε στην εξίσωση και το πήραμε μαζί το παιχνίδι.

Θα μπορούσαμε να πάρουμε το κύπελλο εκείνη τη χρονιά;

Εκείνη τη χρονιά αποκλειστήκαμε στη Νάξο. Ήταν πάντα ένα από τα πιο δύσκολα ταξίδια για εμάς. Ήμασταν πέντε ώρες στο καράβι, κουνούσε και οι αθλήτριες ήταν χάλια, ένας από τους λόγους που χάσαμε είναι ότι είχαμε αθλήτριες που όλο το βράδυ δε μπορούσαν να κοιμηθούνε.

Αν φτάναμε τελικό και στο κύπελλο, σε ένα ματς θα μπορούσαμε να τον κερδίσουμε τον Ολυμπιακό;

Ήταν δύσκολο. Εκείνος ο Ολυμπιακός ήταν πάρα πολύ καλός. Στους τελικούς στα 5 από τα 9 σετ μέχρι το 20 ήμασταν μπροστά, αλλά μετά πατούσανε το γκάζι και μας κερδίζανε.

Εκείνη τη χρονιά είχαμε την αλλαγή του Δημήτρη Σολκίδη για να αναλάβει ο Γιάννης Τσαϊρέλης, πόσο δύσκολη ήταν αυτή η επιλογή;

Ήταν πολύ δύσκολη επιλογή, ο κύριος Σολκίδης ήταν πολύ καλός ως προπονητής και ως άνθρωπος, αλλά η ιστορία μας δικαίωσε. Ίσως και με τον κύριο Σολκίδη φτάναμε στον τελικό αλλά δε θα το μάθουμε αυτό, η ιστορία έδειξε ότι με τον κύριο Τσαϊρέλη πιάσαμε το 100% των δυνατοτήτων μας.

Όταν ο Γιάννης Τσαϊρέλης ανέλαβε πίστευες ότι θα κάνει αυτή τη πορεία;

Πολλοί μας λέγανε ότι παίρνουμε ρίσκο, εμείς δε το νιώθαμε αυτό, ήμασταν σίγουροι ότι θα πετύχει όπως έγινε.

Οι καλύτερες πορείες που είχαμε και τα επόμενα χρόνια ήταν μαζί του, τα αποτελέσματα μιλάνε για εκείνον.

Την επόμενη σεζόν στη πρεμιέρα κερδίσατε τον επί έξι χρόνια αήττητο Ολυμπιακό, πώς νιώσατε;

Ο Ολυμπιακός ήταν 6 χρόνια αήττητος, αυτό ήταν κάτι μοναδικό. Εμείς λέγαμε ότι είναι μία δύσκολη πρεμιέρα. Αλλά τελικά κερδίζαμε 3-14 στο πρώτο σετ, κερδίσαμε 3-2 αλλά δεν κάναμε την ανάλογη πορεία εκείνη τη χρονιά.

Ήταν όμως μία νίκη-τίτλος όταν κερδίσαμε μετά από 6 χρόνια μία ομάδα που δεν έχανε ποτέ.

Μετά τι πήγε λάθος;

Μετά ανέβηκαν οι προσδοκίες, ακολούθησαν κάποιοι τραυματισμοί που δε μπόρεσαν να διορθωθούνε, η πασαδόρος μας έμεινε έγκυος και σταμάτησε το βόλεϊ, παίξαμε έναν γύρο χωρίς τη βασική μας πασαδόρο.

Η Ελπινίκη η Ζωίδου που μπήκε στη θέση της προσπάθησε για το καλύτερο και βοήθησε, αλλά είχαν μαζευτεί πολλά.

Στην πορεία σου στον Άρη ήρθε και η πρώτη Ευρωπαϊκή νίκη στην ιστορία του συλλόγου..

Είχαμε κάνει τη πρώτη Ευρωπαϊκή μας νίκη κόντρα στη Στάρα Ζαγόρα που είχαμε χάσει 3-0 στη Βουλγαρία και κερδίσαμε 3-2 εδώ, αλλά δε προκριθήκαμε.

Μπορούσαμε να είχαμε προκριθεί;

Όχι, ήταν καλύτερη ομάδα από εμάς η Στάρα Ζαγόρα.

Την επόμενη χρονιά είχε γίνει και η επιλογή της Ερτσέ που δε κόλλησε, τι έγινε λάθος εκεί;

Εδώ είναι μία ωραία ιστορία, εκείνη τη χρονιά είχαμε μία ατυχία. Είχαμε κλείσει την Ρίτσι, την αρχηγό της Εθνικής Καναδά που ο άνδρας της ήρθε στον Ηρακλή. Ο Ηρακλής αντιμετώπισε προβλήματα και ο άνδρας της έφυγε από τον Ηρακλή, με αποτέλεσμα και η ίδια να μην έρθει τελικά ποτέ στην Ελλάδα.

Θυμάμαι μέχρι και τώρα, ήμασταν στη Πολωνία για ένα τουρνουά, βλέπαμε την ομάδα και ήμασταν ενθουσιασμένοι, καταλαβαίναμε ότι η Τέιλορ είναι κάτι παραπάνω και η ομάδα είναι για ψηλά. Ακόμη η Ρίτσι δεν είχε έρθει, είχε υποχρεώσεις στην Εθνική Καναδά. Εκείνη τη μέρα μάθαμε ότι δεν έρχεται.

Εκεί ήταν σαν reality, είχα στείλει σε όλους τους μάνατζερ μήνυμα, μιλούσαμε τα ξημερώματα, στη θέση της Ρίτσι είχε έρθει η Ερτσέ Χοτζάογλου που δεν ταίριαξε ποτέ με την ομάδα.

Την χρονιά αυτή ήρθε η αλλαγή του γηπέδου, μήπως τελικά αυτό δε βοήθησε;

Παίζουμε με τον ΠΑΟΚ. Η ομάδα είχε τρομερές ικανότητες, όπου και να παίζαμε κοντράραμε τους πάντες, Παίζουμε στον ΠΑΟΚ, κερδίζουμε 3-2 στη Μίκρα και στη Πυλαία δε τα πηγαίναμε καλά.

Τότε ζήτησαν οι αθλήτριες να αλλάξουμε έδρα και κάναμε όντως αλλαγή με τους άνδρες, αν βοήθησε ή όχι δε μπορώ να το πω με σιγουριά γιατί δε ξέρουμε που θα έφτανε εκείνη η ομάδα.

Είχαμε προκριθεί και στο final-4 που ήταν το απωθημένο μας, αλλά εκείνο το final-4 δεν έγινε ποτέ λόγω COVID. Εκείνη η ομάδα ήταν πολύ καλά, δε ξέρω που θα μπορούσαμε να φτάσουμε.

Μπορούσε να πάρει ο Άρης το κύπελλο;

Με θεωρίες ιστορία δε γράφουμε, αλλά είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι καλό.

Σας βασανίζει αυτό;

Πάρα πολύ, αυτό με το κύπελλο δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο μας έχει στοιχήσει. Ποτέ δεν είχαμε μία βατή κλήρωση και τη μοναδική χρονιά που φτάσαμε στους «4» δεν έγινε το final-4. Είχαμε τις πιθανότητες μας.

Την επόμενη χρονιά τελικά έγινε μόνο κύπελλο..

Με επιμονή δική μας έγινε το κύπελλο όπου φτάσαμε μέχρι τους «4», χάσαμε στον ημιτελικό από τον ΠΑΟΚ. Εκεί κάναμε μία επική πρόκριση με την ΑΕΚ που είχαμε χάσει 3-1 στην Αθήνα, κερδίσαμε 3-1 εδώ και πήραμε το golden set.

Στις λεπτομέρειες χάθηκε εκείνο το ματς με τον ΠΑΟΚ..

Ήταν 1-1, ήμασταν μπροστά στο τρίτο σετ, κάποια στιγμή μας πέρασε ο ΠΑΟΚ και χάσαμε το σετ και δεν επιστρέψαμε. Εκεί ήμασταν άτυχοι, κληρώθηκε ο ΠΑΟΚ να είναι γηπεδούχος και αυτοί που μπήκαν στο γήπεδο οι 30-35 ήταν άνθρωποι του ΠΑΟΚ και αυτό τους βοήθησε.

Μπορούσε ο Άρης να πάρει το κύπελλο;

Αν περνούσαμε στο τελικό ήμασταν εκείνη τη στιγμή καλύτεροι από τη Σαντορίνη. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για κάτι διαφορετικό, πιστεύαμε πάρα πολύ στην ομάδα.

Έχει μείνει απωθημένο ένας τίτλος;

Ένας τίτλος στις γυναίκες μας έχει στοιχειώσει, μας έχει στεναχωρήσει.

Η σεζόν 2021-22 ήταν από τις καλύτερες;

Ήμασταν 10 αγωνιστικές πρώτοι στο πρωτάθλημα και μπορεί να είχαμε και το δέκατο μπάτζετ. Όλες οι αθλήτριες μας πήραν υπεραξία. Ήταν από τις καλύτερες χρονιές μου στον Άρη, από τα καλύτερα σύνολα που είχαμε.

Οι ξένες ήταν όλες εξαιρετικές, όπως και οι Ελληνίδες, ξεπερνούσαμε όλα τα προβλήματα μας.

Χάσαμε στον ημιτελικό από τον Ολυμπιακό και ο μικρός τελικός δεν έγινε, οπότε ήμασταν τρίτο-τέταρτοι.

Υπήρχε πιθανότητα για κάτι περισσότερο;

Είχαμε μία ατυχία, τραυματίστηκε η Τσομπανίδου και δεν αναπληρώσαμε με κεντρώα το κενό της. Πήρε τη θέση της η Άννα Μυλωνά που ήταν ακραία, αλλά έδινε και τη ψυχή της.

Αν δεν είχε τραυματιστεί η Τσομπανίδου θα μπορούσαμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω.

Η φετινή χρονιά ήταν η πιο δύσκολη;

Ήταν από τις πιο δύσκολες μου, δε ξεκινήσαμε καλά, ήταν μία χρονιά που ο κόσμος ήταν κοντά μας σε πάρα πολλά παιχνίδια και δυστυχώς δε τον χαροποιήσαμε, φέτος κάναμε ρεκόρ και στα διαρκείας και πρέπει να πούμε ένα ευχαριστώ στον Χρήστο τον Βλάχο.

Αγωνιστικά φάγαμε κάποιες σφαλιάρες στην αρχή, στο τέλος το σώσαμε βέβαια.

Ακόμη και στη πιο δύσκολη χρονιά γράψαμε μία ιστορία που πήραμε τη πρώτη μας Ευρωπαϊκή νίκη και τη πρώτη μας πρόκριση. Προσπαθήσαμε να πάρουμε και μία δεύτερη πρόκριση στο Βέλγιο αλλά εκεί μας πνίξανε, δε τα καταφέραμε, δε μπορώ να πω τίποτα.

Βοήθησαν οι αλλαγές;

Και η Μπέτσεβα και η Καϊσέδο βοήθησαν πάρα πολύ, όπως και κυρίως η Ξένια η Κακουράτου, έδωσε τον αέρα, την εμπειρία, είναι winner.

Όταν ήρθε και η Αλεξάκου η ομάδα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα, την πρόκριση κόντρα στον Παναθηναϊκό την χάσαμε στις λεπτομέρειες και με τον ΠΑΟΚ φτάσαμε να παίζουμε στο ένα σετ την πρόκριση μας στους «4».

Κινδύνεψε η ομάδα;

Ήταν πρωτόγνωρο, χάναμε από τη Λαμία και τον Ηλυσιακό. Πέρυσι δε χάσαμε πέρα από τη πρώτη πεντάδα. Στον πανικό μας πάνω θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία κάποια πράγματα, πάνω στη πίεση μας ίσως κάναμε κάποια λάθη.

Μετά κάναμε τις αλλαγές μας και έφτιαξε η ομάδα. Με την Αλεξάκου, τη Κακουράτου και τη Μπέτσεβα που έκανε τρομερά ματς με τον ΠΑΟΚ, άμα ήταν στο ματς με τον ΠΑΟΚ υγιής η Αλεξάκου μπορούσαμε να έχουμε περάσει.

Έχουν περάσει τρομερές αθλήτριες από τον Άρη, γιατί δε μπορούσε να κρατήσει αυτά τα κορίτσια;

Όλες αυτές οι αθλήτριες δημιουργούσαν υπεραξία, η Ανθούλη, η Αλεξάκου αν μπορούσαμε να τους προσφέρουμε κάτι παραπάνω θα μπορούσαμε να τις κρατήσουμε.

Έχω μία πίκρα, πολλές φορές κάναμε κίνηση για να βοηθήσει κάποιος, αλλά δεν υπήρχε ποτέ ανταπόκριση. Εγώ είμαι σίγουρος ότι το ταβάνι μας ήταν ένα τίτλος, αν είχαμε μία βοήθεια από κάποιους επιφανείς Αρειανούς πιστεύαμε ότι θα τα καταφέρναμε.

Να μη φεύγει η Έβανς, η Σουάν, η Ρόγγα, να τις κρατούσαμε αυτές τις παίκτριες στον Άρη.

Τι σκέφτηκες όταν τελείωσε η χρονιά;

Στη ζωή τίποτα δεν είναι αιώνιο, κλείνει ένας κύκλος δέκα χρόνων. Ήταν δύσκολη η απόφαση να φύγεις από το σπίτι σου, εμένα ο Άρης 10 χρόνια είναι το σπίτι μου, αλλά αυτό έπρεπε να γίνει.

Τι κρατάς από όσα έζησες;

Κρατάω την εμπιστοσύνη χιλιάδων γονιών που μας εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους, κρατάω τις καλές στιγμές που είναι πάρα πολλές και θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μας, κρατάω τις κακές στιγμές που μας βελτίωσαν σαν ανθρώπους.

Κρατάω φίλους που έκανα πάρα πολλούς στον Άρη, ανθρώπους που δεν ήξερα, έγιναν φίλοι μου και θα συνεχίσουν να είναι φίλοι μου. Ανθρώπους που θα μείνουν για μια ζωή.

Βάλε μου σε μία σειρά, το ματς της ανόδου, τη νίκη με τη Σαντορίνη, τη νίκη με τον Ολυμπιακό, την .πρώτη Ευρωπαϊκή νίκη και την πρώτη πρόκριση.

Πρώτα έρχεται η νίκη με τη Σαντορίνη, μετά η νίκη με τον Αίαντα για την άνοδο, με η νίκη με τον Ολυμπιακό και μετά η πρώτη Ευρωπαϊκή πρόκριση.

Θα έβαζα πολύ ψηλά και τη περσινή νίκη με τον Παναθηναϊκό που κερδίσαμε με 3-2 και μαζί με τον κόσμο.

Ποια ήταν η καλύτερη επτάδα που είχαμε ποτέ;

Πασαδόρο βάζω τη Γκλιγκόροβιτς, διαγώνια βάζω τη Τσούμπα, ακραίες βάζω τη Σουάν με την Άγκοστ, λίμπερο βάζω τη Κακουράτου και κεντρικές την Απλαδά μαζί με τη Κουτσιούκη.

Μία δεύτερη επτάδα;

Εδώ θα βάλω και λίγο συναίσθημα. Πάσα θα βάλω τη Δρακουλίδου, λίμπερο την Πετρινόλη, διαγώνια θα βάλω τη Μερκάδο, ακραίες την Γουγούση – Αλεξάκου και κεντρικές τη Καθάριου μαζί με την Πήττα. Σίγουρα έχουν θέση και οι Ζωίδου – Χίτζιου – Μπάκα – Έβανς στην ομάδα.

Πώς νιώθεις για το ότι έχουν περάσει πολλά κορίτσια από τον Άρη που τους έμαθες βόλεί;

Είναι χαρά μας που πέρασαν πολλά κορίτσια από την ομάδα, εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε.

Είναι η Τσούμπα η καλύτερη παίκτρια που έφερες στον Άρη;

Έχει σίγουρα τα περισσότερα προσόντα, την θεωρώ οικογένεια μου τη Τσούμπα, το μέλλον της ανήκει, αυτό το παιδί μπορεί να πετάξει.

Ήταν το ότι έφερες την Τσούμπα η μεγαλύτερη επιτυχία σου;

Αν κρίνουμε από το τι ζήτησε ο μάνατζερ της, τι πήρε και πόσες ομάδες την ήθελαν, ήταν μεγάλη επιτυχία.

Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Γιάννης Ρετζεπέρης στο να υπάρχει ένα υγιές κλίμα;

Ένα από τα μεγαλύτερα παράσημα του τμήματος αυτά τα δέκα χρόνια είναι ότι δε χρωστάει οι ομάδα σε καμία αθλήτρια, σε κανέναν προπονητή σε κανέναν άνθρωπο. Αυτό είναι μία μεγάλη επιτυχία για εμάς.

Έχω ακούσει για την Ερτσέ ότι έφυγε Γενάρη και πήρε και τους επόμενους μήνες, ισχύει;

Πρέπει και εσύ να κάνεις πίσω, να καταλάβεις και τον άνθρωπο – αθλητή που έχει επενδύσει σε σένα και κάποιους μήνες και σε ένα συμβόλαιο και από την στιγμή δεν τηρείς την συμφωνία σου μέχρι τέλους είναι ως ένα σημείο λογικό να πάρει και χρήματα που δε δούλεψε.

Ήταν μία σπάνια συνεργασία αυτή που είχε με τον Γιάννη Ρετζεπέρη;

Με τον κύριο Ρετζεπέρη έχω μάθει πολλά πράγματα, με έχει κάνει καλύτερο ως άνθρωπο. Είναι τιμή και τύχη μου η συνεργασία επί δέκα χρόνια μαζί του, ακόμη και τώρα που δεν ήμαστε μαζί μιλάμε καθημερινά.

Θα μπορούσε ο Άρης να τον είχε στηρίξει περισσότερο;

Ναι, σίγουρα. Αν το τμήμα μας είχε τη βοήθεια που έπρεπε θα μπορούσε να κάνει και άλλα πράγματα.

Πες μου λίγα περισσότερα πράγματα για τον κύριο Ρετζεπέρη..

Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει ματαιοδοξίες στη ζωή του και είναι πάρα πολύ επιτυχημένος στον χώρο που ασχολείται, ένας από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ.

Το χαμόγελο του και η ηρεμία του ήταν χαρακτηριστική για όλους. Η παρουσία του βοήθησε πάρα πολύ και ήταν εκεί για όλους. Στις στραβές ήταν δίπλα μας όχι απέναντι μας.

Ήταν συνέχεια δίπλα μας, έβλεπε μέχρι και προπονήσεις των ακαδημιών, ήταν ένας άνθρωπος που το τμήμα το είχε σαν παιδί του και δεν ήθελε ποτέ να διαφημίσει τον εαυτό του.

Έκανε αυτό που αγαπούσε, πήγε σε ένα παιχνίδι Άρης-Τσέλσι στο Καυταντζόγλειο και από τότε είναι Άρης και θα είναι Άρης.

Συνεχίζεις τη καριέρα σου στον Πανιώνιο, πώς πήρες αυτή την απόφαση;

Οι άνθρωποι του Πανιωνίου και ο κύριος Νικολούζος μου έδωσαν να καταλάβω ότι τα θέλω μου συμβαδίζουν με τα θέλω του Πανιωνίου και δεν ήταν δύσκολη απόφαση.

Γιατί πήγες στον Πανιώνιο ενώ είχες προτάσεις από Α1;

Αυτό δεν έχει καμία σημασία, πρέπει να κοιτάμε το δάσος και όχι το δέντρο. Είναι μία ομάδα που έχει δυνατότητες.

Για την επόμενη ημέρα του Άρη;

Eύχομαι να είναι καλή, προσπαθήσαμε δέκα χρόνια να φέρουμε την ομάδα σε καλό επίπεδο και να τα καταφέρουμε, ελπίζουμε οι άνθρωποι που θα μας διαδεχθούν να συνεχίσουν στον δρόμο των επιτυχιών.