«Τι κάνετε έτσι κυρία μου, αφού δε πνίγηκε κανένας»
Ελλάδα, η χώρα που για να αναζητηθούν ευθύνες και να κινητοποιηθεί ο κόσμος πρέπει να υπάρξει πτώμα, αλλιώς είναι… όλα καλά.
Αν μπορέσω να χωρέσω όλη τη νοοτροπία των Ελληνικών μέσων (αλλά και του κοινού) σε είκοσι δευτερόλεπτα τότε θα ανατρέξω σε μία συνομιλία σε νησί του Αιγαίου. Ο καπετάνιος της βάρκας είχε αποφασίσει να αγνοήσει τον κάκιστο καιρό και να πατήσει το «γκάζι» με αποτέλεσμα οι μισοί επιβάτες να καταλήξουν να προσπαθούν απλά να κρατηθούν στη βάρκα και να παλέψουν με τη ναυτία τους.
Με την επιστροφή στο λιμάνι ως λογική αντίδραση μία εκ των επιβατών ζήτησε τον λόγο από τον καπετάνιο, ο οποίος απάντησε με το αποστομωτικό: «Τι κάνετε έτσι κυρία μου; Έπεσε στη θάλασσα κανείς; Πνίγηκε κανείς; Όχι, οπότε όλα καλά».
Αυτό είναι που συμβαίνει χρόνια στην Ελλάδα, αυτό εξηγεί τις στάσεις του κόσμου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Γιατί για να κινητοποιηθεί κάποιος θα πρέπει να υπάρχει πτώμα, όπως το έχουμε δει ξανά και ξανά.
Όταν μαχαιρώνανε Αρειανούς, όταν την έπεφταν σε παίκτες της Κ19 του Άρη επειδή τόλμησαν να βάλουν γκολ στον ΠΑΟΚ, όταν 14χρονα κατέληγαν στο νοσοκομείο κανείς δε νοιαζόταν. Έπρεπε να πεθάνει άνθρωπος για να τρέξουν τα κροκοδείλια δάκρυα από τα mainstream μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Αυτό είναι που συμβαίνει και από το Σάββατο. Ότι δε πέθανε κόσμος είναι ξεκάθαρα θέμα τύχης και τίποτα άλλο. Στο ημίχρονο επί δεκαπέντε λεπτά ένας τρελός(;) πετούσε φωτοβολίδες ευθείας βολής στον κόσμο του Άρη. Αυτός ο άνθρωπος είναι εν δυνάμει δολοφόνος, όπως τεράστια ευθύνη στην δολοφονία θα είχε και η Ελληνική αστυνομία που επί 15′ παρακολουθούσε έναν άνθρωπο να κάνει απόπειρες ανθρωποκτονίες χωρίς να κουνάει κανείς το δαχτυλάκι του.
Όπως και μετά τον αγώνα, με αυτά που έγιναν από αυτά τα πράγματα (ανθρώπους δε γίνεται να τους χαρακτηρίσω) αν δεν ήταν ο κόσμος στα μπαλκόνια θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί πολύ χειρότερα. Ένα παιδί πήγε στο νοσοκομείο και θα μπορούσε να είχε πεθάνει.
Αν επιβεβαιωνόταν οποιοδήποτε από τα δύο αυτά αποτρόπαια σενάρια, τότε όλοι θα μιλούσαν και θα συζητούσαν. Ξαφνικά θα έλεγαν πόσο τραγικά είναι αυτά που συμβαίνουν, θα έβλεπαν ότι η αστυνομία βοηθάει περισσότερο τον εγκληματία και λιγότερο τον πολίτη που κινδυνεύει η ζωή του, όλα αυτά φυσικά όταν η ίδια η αστυνομία δε παίρνει τον ρόλο του εγκληματία.
Το μόνο θέμα όμως που ενδιαφέρει από χθες είναι το αν ο Άβιλα έκανε πέναλτι ή όχι. Το αν ο Ολυμπιακός αδικήθηκε ή αν ο Παναθηναϊκός θα πάρει το πρωτάθλημα. Για το πραγματικό πρόβλημα κανείς δε λέει τίποτα, πέρα από καμία δημοσίευση μέσα σε άλλες 125, έτσι για να ψαρέψουμε και κανένα like.
Βλέπετε δε «πνίγηκε» κανένας, όταν «πνιγεί» όμως θα είναι αργά, όταν «πνιγεί» όσοι κοιτούσαν από την άλλη μεριά θα έχουν μερίδιο της ευθύνης. Μακάρι βέβαια να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο.