Την ώρα που ολόκληρη η Ελλάδα θρηνεί, ένας διεθνής ποδοσφαιριστής ένιωσε την ανάγκη να εκφράσει την καφρίλα του, ενώ ένας ακόμη θέλησε να βγει να υποστηρίξει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Η χθεσινή μέρα ήταν αφιερωμένη στον Άλκη που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ σκορπίζοντας την θλίψη σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ως γνωστόν, ο Γιώργος Τζαβέλας σε μία χυδαία κίνηση, αποφάσισε να εκφραστεί με μίσος στην κάμερα μετά από ένα γκολ της ΑΕΚ, με το ίδιο μίσος το οποίο άπαντες δηλώνουν ότι πρέπει να εξαφανιστεί.
Την αλητεία του Τζαβέλα την είδαμε, αηδιάσαμε, ενώ ακόμη και τώρα αναρωτιόμαστε το πώς αυτός ο άνθρωπος παραμένει στην ομάδα του. Το ότι θα βλέπαμε όμως και έναν ακόμη διεθνή ποδοσφαιριστή να νιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί αυτήν την αλητεία δεν το περιμέναμε.
Ο λόγος για τον Κώστα Κατσουράνη που έκανε μία προσπάθεια να «ξεπλύνει» την αλητεία του Τζαβέλα, με επιχειρήματα του τύπου «ναι, αλλά και ο κόσμος τον έβριζε», αγνοώντας προφανώς οτιδήποτε συμβαίνει στο ποδόσφαιρο.
Αρχικά η σύγκριση του επαγγελματία ποδοσφαιριστή με τον κόσμο είναι επιεικώς αστεία, αν όχι επικίνδυνη. Αν ήταν οι παίκτες να είναι δικαιολογημένοι να απαντάνε στην οποιαδήποτε κερκίδα, μάλλον δεν θα είχαμε κανέναν αγώνα, αλλά μόνο ανοίγματα διαλόγων.
Κατά δεύτερον πρέπει να ληφθούν υπόψιν οι συνθήκες που υπήρχαν. Προφανώς οι ύβρεις δεν είναι η λύση, μπορεί όμως κάποιος να προσποιηθεί ότι δεν καταλαβαίνει την οργή του κόσμου του Άρη; Προς έναν ποδοσφαιριστή που μάλιστα μπήκε στο γήπεδο με το καλημέρα για να προκαλέσει, προς έναν ποδοσφαιριστή που δεν είναι τυχαίο ότι τον βρίζουν σε όλη την Ελλάδα, όπου και να παίξει.
Τέλος αν ο Τζαβέλας είναι «δικαιολογημένος» -μιας και είναι ο πρώτος άνθρωπος που ακούει συνθήματα εναντίον του- ο Μερκούρης ο Καραλιόπουλος τι έπρεπε να κάνει όταν του πετούσαν πέτρες και μπουκάλια ρετσίνας; Να ξεκινήσει πετροπόλεμο με την κερκίδα; Ίσως αν το έκανε να ήταν δικαιολογημένος, αλλά εκείνος (κακώς;) είχε στο μυαλό του ότι υπάρχει μία ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή μεταξύ παικτών και κόσμου.
Καλό θα είναι λοιπόν να αφήσουμε την προσπάθεια κλεψίματος χυδαίων συμπεριφορών, ιδίως όταν το contrast με την κίνηση του Αραούχο είναι τόσο εμφανές, που όσο και να θέλεις -που μάλλον κάποιοι θέλουν- δεν μπορεί να αγνοηθεί.
