Ο… ταλεγάκιας!
Ξεκινάω ευλογώντας τα κιτρινόμαυρα γένια μου και φυσικά του yellowradio.gr και αντιγράφω το δεύτερο υστερόγραφο του εμβόλιμου άρθρου Τετάρτης. Στο φινάλε, ανάμεσα σε τόσους, ας γίνω μία φορά κι εγώ “ταλεγάκιας”:
ΥΓ 2 Ανέβασμα Ιτούρμπε και ίσως ώρα για εντεκάδα και παραπάνω λεπτών συμμετοχής. Επίσης, ενθαρρυντικά στοιχεία κινήσεων κανονικού φορ από Λόπεθ, για τους βλέποντες μπάλα.
Αυτό προέκυπτε απ’ την εικόνα που είδα για τους δύο παραπάνω παίχτες στο παιχνίδι του Καραϊσκάκη. Όσο έπαιξαν.
Μην ψάχνεις σε μένα για προσωπολατρείες. Πάνω απ’ όλα η ομάδα, ο Άρης! Στο πλαίσιο αυτό, προσπαθώ να κρίνω την αγωνιστική συμπεριφορά και το φορμάρισμα του κάθε παίχτη, σε σχέση με τους υπόλοιπους, αλλά και με τις ανάγκες του συνόλου. Ένας σημαντικός παράγοντας που δεν χάσαμε στο ματς της Κρήτης, στο οποίο εκτός των άλλων νόμιζες πως ο Μέρφι είναι Αρειανός (!) αφού όπως έχει ειπωθεί “αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα πάει χειρότερα” και προέκυψαν τραυματισμοί και αναγκαστικές αλλαγές απ’ το πρώτο ημίχρονο, μαζί με το γκολ του Ο.Φ.Η. όπως αυτό ήρθε. Κομβική για το αποτέλεσμα υπήρξε η υψηλή ποδοσφαιρική ποιότητα και προσωπικότητα του Παραγουανού. Η “μισή ενέργεια” μπαίνοντας με ατομική ενέργεια στο 90′ που η μπάλα “έκαιγε” και το κερδισμένο πέναλτι.
Ο παρατηρητής
Αποπειράθηκα να κάνω κάτι δύσκολο και τα κατάφερα, την Πέμπτη. Είδα το παιχνίδι, σπίτι, σαν “τρίτος παρατηρητής”. Παράλληλα, σημείωνα φάσεις και ενέργειες, διαιτητικές αποφάσεις κλπ ούτως ώστε να μπορώ στο φινάλε να μεταφέρω μία το δυνατόν “καθαρή άποψη” για το παιχνίδι, μακριά απ’ τις κιτρινόμαυρες παρωπίδες που φοράω! Με βάση αυτό, παραθέτω τα παρακάτω:
Πρώτο ημίχρονο:
– Φλίαρη υπεροχή, με πραγματική ευκαιρία μας από στημένο στο 38′, με Φαμπιάνο.
– Στον αντίποδα, μία ουσιαστική ευκαιρία αντιπάλου στο 45′. Θα μπορούσε εκεί να δεχτούμε γκολ. Προλάβαμε να δεχτούμε στο 15′, από κακή αντίδραση και ατομικό λάθος. Συμβαίνει. Μέτριοι έως κακοί οι περισσότεροι και κερασάκι στην τούρτα 2 τραυματίες και αναγκαστικές αλλαγές.
Δεύτερο ημίχρονο:
– Αλλαγή Λούμορ αντί Γκάνεα, που μετέφερε το παιχνίδι αριστερά και κερδίσαμε, επιθετικά, αρκετά πράγματα. Η μεγάλη μας ευκαιρία στο 61′ προήλθε από ατομική ενέργεια του Αφρικανού ακραίου μπακ.
– Μιλήσαμε ήδη για τον πολύτιμο Ιτούρμπε και προσθέτω στα θετικά και τον ρόλο του Ματίγια, που δίνει στοιχεία μαχητικότητας στο σύνολο. Τέτοια παιχνίδια επιβάλλουν νοοτροπίες πιο δυνατής αγωνιστικής συμπεριφοράς. Άλλο ένα θετικό του Ισπανού είναι οι σωστές μεταβιβάσεις.
– Έγιναν κάποιες ευκαιρίες απ’ τους Κρητικούς, κυρίως με μακρινά σουτ και εμφανώς λιγότερες από εμάς.
– Δίνω θετικό πρόσημο στον διαιτητή, ο οποίος θα ήταν άριστος αν δεν “χάριζε” κάρτες, απ’ το πρώτο ημίχρονο ακόμα, στον Ο.Φ.Η. Χαρακτηριστική η περίπτωση Μεγιάδο. Είναι υπερβολή να μιλήσει κάποιος για διαιτησία σε αυτό το μέτριο παιχνίδι.
Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το αποτέλεσμα, το “Χ” ήταν δίκαιο βάση της εικόνας των δύο ομάδων. Ένας Άρης που έβγαζε την αίσθηση ενός πιο δομημένου και ανώτερου συνόλου, που είχε όμως λιγότερες επικίνδυνες στιγμές σε σχέση με τον αντίπαλο. Αυτός ευτύχησε να προηγηθεί από ατομικό λάθος και παρολίγο θα εκμεταλλεύονταν ένα-δύο ακόμα, βάζοντάς μας στον τοίχο. Η γενικότερη παρατήρηση και πεποίθηση σε κάποιον οπαδό άλλης ομάδας, με την είδηση του τελικού σκορ, είναι πως ο Άρης γκέλαρε. Αυτό καταδεικνύει το πραγματικό επίπεδο που φτάνει η ομάδα. Η πεποίθηση, δηλαδή, που έχει ο άλλος, ο “ξένος” για την δυναμική της ομάδας μας και όχι τι λέμε εμείς αναμεταξύ μας, καθώς η τελευταία ενέχει στοιχεία συναισθήματος. Το ξημέρωμα του 2022 οφείλει να βρει το αγωνιστικό τμήμα μακριά από “άγκυρες” που δημιουργεί το συναίσθημα. Τα αγωνιστικά στοιχεία οφείλουν να αναδειχτούν, να εξελιχθούν, για να διεκδικεί στόχους η ομάδα.
Βρήκε απόλυτη εφαρμογή η “παιχνίδι που δεν μπορείς να κερδίσεις μην το χάνεις” ρήση. Ένα παραπάνω όταν φτάνεις λίγο πριν το χάσεις. Η αγωνιστικότητα και “δεν τα παρατάω” νοοτροπία προσμετράται στα θετικά και σε αυτά που κρατάμε, ασχέτως αν το κέρδος ήταν το ελάχιστο δυνατό. Προχωράμε παρακάτω…
Το προβλέπειν
Ακολουθεί εντός έδρας παιχνίδι με Ιωνικό, την Δευτέρα το απόγευμα. Η χρονιά κλείνει με εκ νέου επίσκεψη στο Ηράκλειο, Πέμπτη στις 15:00 την φορά αυτή, σε μία ρεβάνς του 3-1 του Χαριλάου. Δύο παιχνίδια, δύο διοργανώσεις. Διαφορετικά, αμφότερα. Άρα, διαφορετική προσέγγιση και φιλοσοφία. Σήμερα που μιλάμε, Κυριακή, επικεντρωνόμαστε στο αυριανό, μόνο. Όταν αυτό τελειώσει, με τα δεδομένα που θα έχουν διαμορφωθεί σε σχέση με πιθανές επιστροφές ή απώλειες, τότε κοιτάζουμε και κρίνουμε την προσέγγιση στο επόμενο.
Λένε πως “το διοικείν εστί προβλέπειν” και παίρνουμε την σοφή αυτή κουβέντα, επεκτείνοντάς την και στο χόρτο. Πρόβλεψη και διαχείριση προς αυτήν οφείλει να γίνεται και από προπονητή. Ποιον παίχτη θα χρησιμοποιήσω και πού, καθώς άλλες οι ανάγκες και τα δεδομένα του κάθε αγώνα. Υπό αυτό το σκεπτικό, το δικό μου μάτι έκρινε άστοχη την συμμετοχή στην βασική ενδεκάδα του Γκάμα στο Ηράκλειο. Η ισχυρή του προσωπικότητα και μεγάλη ποιότητα, απ’ την άλλη, ήταν ένα στοιχείο που θεωρώ πως έπαιξε ρόλο για να ξεκινήσει και που επιβεβαιώθηκε με το να πάρει την μπάλα όταν έκαιγε. Δύσκολα χτυπάς πέναλτι στο 90′ όταν είσαι πίσω στο σκορ. Ακόμα δυσκολότερα αποφασίζεις “εκτέλεση ρίσκο”.
Όπως και να ‘χει, η αγωνιστική συμπεριφορά των Μαντσίνι, Ιτούρμπε και Ματέο, πέρα απ’ τον τραυματισμό του τελευταίου, δείχνουν σε κάποιον πως οι θέσεις εξτρέμ τώρα που μιλάμε ξεκινούν και κρίνονται οριακά ανάμεσά τους. Η ασφάλεια του πληκτρολογίου μου δίνει την εύκολη κρίση. Η πραγματικότητα γηπέδου και προπονήσεων καθιστά υπεύθυνο για την απόφαση τον επικεφαλής του προπονητικού team. Έτσι πρέπει να γίνεται.
Επί του πιεστηρίου
Λόγω δευτεριάτικου αγώνα, το άρθρο αναρτάται Κυριακή και προκύπτει είδηση “επί του πιεστηρίου”, που έλεγαν οι παλιοί εφημεριδάδες. Αυτή αφορά στο θέμα “απολογία Σούντγκρεν”. Καταδεικνύεται μια λανθάνουσα λειτουργία, σε εσωτερικό επίπεδο. Για να είμαι τίμιος με τον εαυτό μου, τον αναγνώστη και την ομάδα που αγαπάω, πάντα περί Άρη ο λόγος, θα αφήσω τα γεγονότα να φτάσουν στην Δευτέρα και την επικείμενη κλήση σε απολογία.
Έως τότε, πάντα με την παρότρυνση να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο μαζικά, για να στηρίξει την φανέλα που λατρεύει, επισημαίνω πως την περίοδο αυτή η ομάδα οφείλει να διατηρήσει την ηρεμία και ψυχραιμία της. Πριν παρθούν οι όποιες αποφάσεις, θα ήθελα να δω “ολλανδικά βαρίδια” και “παπάκια” να αποχωρούν. Αυτό προέχει και για εμένα είναι ο βασικός λόγος ανισορροπιών και εσωτερικών δυσλειτουργιών σε πολλά επίπεδα. Είναι κρίμα, σε μία πορεία σταθερής, άλλοτε αργής και άλλοτε γρηγορότερης, ανόδου να πυροβολείς μόνος τα πόδια σου.
ΥΓ Στα εντός με Ιωνικό, πάντα θα θυμάμαι την πορεία της μπάλας, παρακολουθώντας την απ’ την 3, δηλαδή στην ευθεία, σε εκείνης της απίστευτης ομορφιάς γκολ του Νασιμέντο Μπελέμ, στο φινάλε των καθυστερήσεων!
ΥΓ 2 Ο Δημήτρης Σπανός πρόσφερε στον Άρη και τον σεβάστηκε. Τέτοιες μέρες ήμασταν στην Δράμα, εξάλλου, σε ένα κομβικό διπλό με επική κερκίδα. Δικαιώνεται, προπονώντας επιτέλους ομάδα 1ης κατηγορίας. Εγώ του επιφυλάσσω ένα χειροκρότημα, τόσο πριν όσο και μετά το παιχνίδι. Οι σχέσεις που δημιουργεί εδώ και χρόνια ο Άρης με ανθρώπους του ποδοσφαίρου, που πέρασαν και έφυγαν, από επιλογή τους ή μη, οφείλει στο δικό μου μυαλό να συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση. Ο μεγάλος ευχαριστεί και δεν εγκλωβίζεται σε εμμονές, ανάλογα με το αν αποφασίζει ο ίδιος ή η άλλη πλευρά να λυθεί ή να συνεχιστεί η συνεργασία. Ο μεγάλος φαίνεται απ’ την νοοτροπία του.
Ο νοών νοείτω…
Πάνω απ’ όλα ο Άρης!!
Υπό τους ήχους του… https://m.youtube.com/watch?v=GmYWDqAtZJk
Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
Never give up…
