Πριν δύο εβδομάδες ο Άρης έκανε την μεγαλύτερη νίκη του των τελευταίων χρόνων, σήμερα όμως βρίσκεται αντιμέτωπος με μία διαφορετική πραγματικότητα.
Λίγο μετά την πρεμιέρα του πρωταθλήματος όλα έδειχναν ότι φέτος πάμε σε μία διαφορετική χρονιά. Όχι ότι ο Άρης θα έπαιρνε ξαφνικά πρωταθλήματα και κύπελλα, αλλά τουλάχιστον θα ήταν πιο ήρεμος.
Δύο εβδομάδες μετά όμως η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική. Η ομάδα έχει χάσει ένα παιχνίδι στην παράταση με τον Ιωνικό, έχει μάθει ότι θα έχει αφαίρεση βαθμών (μένει να φανεί πόσων) και έχει γνωρίσει την ήττα κόντρα στον Κολοσσό, σε ένα ματς που δεν έπρεπε να χαθεί.
Πλέον οι παίκτες του Γιάννη Καστρίτη κοιτάνε την συνέχεια και αντιλαμβάνονται ότι θα παίζουν με την πίεση στις πλάτες τους. Έχουν μπροστά τους τρία δύσκολα ματς και μία ποινή η οποία βαραίνει την ομάδα.
Θα επόμενα παιχνίδια θα έχουμε χτυποκάρδια. Χτυποκάρδια για να κερδίσει η ομάδα έστω την ΑΕΚ ή το Λαύριο και να μην παραμείνει στις τελευταίες θέσεις. Άλλωστε και ψυχολογικά, μόνο καλό δεν κάνει κάτι τέτοιο.
Το ρόστερ δεν είναι τόσο κακό όσο τα προηγούμενα χρόνια, αλλά έχει εμφανείς ελλείψεις. Με έναν σέντερ στα «θέλω» του Καστρίτη, ο Άρης στην χειρότερη θα είχε μία ακόμη νίκη. Το ότι δεν έκλεισε κάποια υπόθεση «πλήγωσε» τον Άρη και έδωσε την ευκαιρία στις υπόλοιπες ομάδες να το εκμεταλλευτούν.
Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια όμως υπάρχει πιο έντονα η αίσθηση ότι η φετινή ομάδα μπορεί να κάνει μία νίκη από το… πουθενά. Για να γίνει αυτό πρέπει ο Χάνλαν να βρει συμπαραστάτες, καθώς έως τώρα δείχνει αρκετά μόνος του επιθετικά.
Ενδεχομένως να βοηθήσει και μία αλλαγή, με τις επόμενες μέρες να πρόκειται να δώσουν νεότερα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
