«Εμπειρία ζωής το Ιωνικός-Άρης, είμαι ΑΕΚ αλλά θαυμάζω τον Αυτοκράτορα»
Στο Yellow Radio 101,7 και στην εκπομπή «Αθλητικό X-Press» φιλοξενήθηκε ο Γιώργος Πάρσαλης, ένας εκ των ανθρώπων που παρακολούθησε ζωντανά την τιτανομαχία Γκάλη-Γιαννάκη στο αξέχαστο Ιωνικός-Άρης.
Αναλυτικά όσα είπε στον Γιώργο Τότσικα:
Αρχικά ανέφερε:
Ήμουν παρόν… κατά τύχη. Τότε ήμουν φαντάρος στο Χαϊδάρι και είχα πάρει έξοδο εκείνο το βράδυ. Την Δευτέρα έπαιρνα μετάθεση για Λέρο. Ήταν η έξοδος που μας έδωσαν να μαζέψουμε τα πράγματα μας.
Ετοιμαζόμουν να πάω στο λιμάνι για καφέ, αλλά είδα πολύ κόσμο στην Πέτρου Ράλλη. Ρώτησα που πάνε, και μου είπαν ότι παίζει Ιωνικός-Άρης. Τότε ήμασταν γειτονιά, τους γνωρίζαμε όλους. Με τον Γιαννάκη ήμουν συμμαθητής
Είχα ακούσει τότε και για έναν «Γκάλις» όπως τον έγραφαν και αποφάσισα να πάω.
Ήταν πολύ ρομαντικό όλο αυτό το σκηνικό. Έβλεπες σορτσάκια ψηλά, πόδια… στην τρίχα.
Ενώ συνέχισε:
Πήγα έκατσα σε μία μικρή κερκίδα που χωρούσε 200 άτομα. Ο ένας ήταν πάνω στον άλλον. Ήμουν δίπλα στην τότε κοπέλα του Κώστα του Αλεξανδρίδη που έγραφε τους πόντους. Του Κώστα αλλά και της ομάδας.
Είχε μπερδευτεί τόσο γρήγορα που έπεφταν οι πόντοι. Και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει τρίποντο. Αν υπήρχαν μπορεί να φτάναμε 140-145 πόντοι. Θα είχαμε φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη.
Για το κλίμα που επικρατούσε:
Εμείς πήγαμε για να δούμε Γκάλη από την μία, Γιαννάκη από την άλλη. Τότε είχε καπνό στις κερκίδες, ζητούσαν από το γήπεδο να σεβαστεί ο κόσμος τους αθλητές. Αλλά ποιος να σεβαστεί;
Όταν βγήκα στον χειμωνιάτικο καθαρό αέρα κατάλαβα… τι είχε συμβεί. Λέω «τι είδες τώρα;». Δεν ήταν ότι είδαμε μπάσκετ, δεν ήταν εμπειρία μπασκετική, ήταν εμπειρία ζωής. Μετά από 40 χρόνια συγκινούμαι το ίδιο.
Για το αν περίμενε ότι θα έφευγε ο Γιαννάκης για τον Άρη:
Ήξερα ότι θα έφευγε ο Γιαννάκης από τον Ιωνικό και ήξερα ότι μία ομάδα γειτονιάς δεν θα ήταν η ίδια. Τον ξέραμε όλοι, δεν θέλαμε να φύγει. Τον λέγαμε όλοι «Ναή» από το «Παναής».
Για το ποια ομάδα υποστηρίζει:
Εγώ υποστηρίζω την ΑΕΚ, αλλά άλλο υποστηρίζω και είμαι φίλαθλος, άλλο θαυμάζω.
Ο Άρης δεν ήταν μόνο στα γήπεδα, αλλά στα σπίτια μας. Οι χειμώνες περνούσαν όμορφα, τα σπίτια μας γινόταν κερκίδες. Πολλοί λένε «μακάρι να ήμουν 20». Εγώ δεν θέλω να ήμουν 20, γιατί αν ήμουν 20 δεν θα είχα ζήσει τον μεγάλο Άρη.
Ο Άρης κέρδισε τον σεβασμό όλης της Ελλάδας. Δεν είναι σχήμα λόγου αυτό που λέμε ότι «ήταν όλοι Άρης», είναι πραγματικότητα.
Για το αν γνωρίζει τον Δημήτρη Μελισσανίδη καθώς μεγάλωσαν στις ίδιες γειτονιές:
Ήμουν παλιά ποδοσφαιρικός διαιτητής, τον γνωρίζω από τότε. Τον θυμάμαι σε ένα φιλικό του Ιωνικού με την Καβάλα.. Ήταν… πολύ προσωπική η γνωριμία. Ήταν σε ένα φιλικό παιχνίδι που είχε διαμαρτυρηθεί πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Ήταν ένα έντονο ξέσπασμα αλλά… σχετικά ευγενικό.
Εγώ δεν ήμουν διαιτητής ακόμη, η διαμαρτυρία δεν έγινε σε εμένα.
