Το πιο τρομακτικό πράγμα δεν είναι ότι ο Άρης συνεχίζει να εμφανίζεται κακώς, το πιο τρομακτικό είναι ότι δεν δείχνει να προσπαθεί να το αλλάξει.
Ανεξήγητο μοιάζει αυτό που γίνεται στα πλέι-οφ. Όχι (μόνο) τα αποτελέσματα, όχι (μόνο) οι βαθμοί αλλά η εικόνα που δείχνει ο Άρης.
Σε δέκα ματς που πρέπει να έχεις το μαχαίρι στα δόντια οι παίκτες της ομάδας εμφανίζονται νωθροί, χωρίς όρεξη, χωρίς ενέργεια, χωρίς να φαίνεται να νιώθουν το «πρέπει» της νίκης.
Από το πρώτο μέχρι το (χθεσινό) έκτο παιχνίδι της διαδικασίας αυτής ο Άρης το μόνο που κάνει είναι να προβληματίζει. Σαν να έχει «βολευτεί» η ομάδα με την -διαφαινόμενη- έξοδο στην Ευρώπη και να μην την απασχολεί η δυάδα που της κάνουν δώρο οι υπόλοιποι…
Και αγωνιστικά ο Άρης συνεχίζει να κάνει τα ίδια πράγματα και να περιμένει διαφορετικό αποτέλεσμα. Χωρίς κάποια προσπάθεια για να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους του, χωρίς κάποια επιλογή για να ανακατευτεί η τράπουλα.
Μένουν τέσσερα ματς, στα οποία πρώτος στόχος είναι οι βαθμοί και η εικόνα έρχεται πολύ μετά. Μέχρι τώρα όμως η διαδικασία των πλέι-οφ μας έχει αποδείξει ότι αν δεν αλλάξει την εικόνα δεν θα έρθουν ούτε οι βαθμοί, και είναι πραγματικά κρίμα γιατί η ομάδα αδικεί την ίδια της την προσπάθεια…
