Με κρύο το αίμα πια στο κεφάλι μου, βλέποντας ξανά το παιχνίδι ψύχραιμα και διαβάζοντας σχόλια συνοπαδών στα social, έχουμε μπροστά μας τα εξής. Μερίδα κόσμου τα έχει με τον προπονητή, άλλοι τα έχουν με τους παίκτες και άλλοι με τον πρόεδρο.
Η ήττα της Παρασκευής μπορεί να χαρακτηριστεί ίσως η πιο ντροπιαστική των τελευταίων ετών. Χωρίς να θέλω να μειώσω την ομάδα της Νίκαιας, μία συνοικιακή ομάδα γειτονιάς με 1500 άτομα στο γήπεδο, με παίκτες όπως ο Γκοτζούλιας που στα 31 του έγραψε την 2η συμμετοχή του στην πρώτη κατηγορία της χώρας, ο Βαλεριάνος(που στον προπέρσινο Άρη δεν είχε καν θέση στην ενδεκάδα) και ο σκόρερ Αοσμάν που και αυτός στα 28 του σε όλη του την καριέρα έχει μία σεζόν σε πρώτη κατηγορία, αυτή της Ρουμανίας. Κέρδισε τον Άρη πεντακάθαρα και αυτό είναι προς τιμήν του Ιωνικού, αλλά συγχωρέστε μου τη διατύπωση, δεν κέρδισε ο Ιωνικός, ο Άρης έχασε και μάλιστα εύκολα.
Η διάθεση των παικτών
Ένας προπονητής μου, μου έλεγε το εξής και συμφωνώ μαζί του. Η διάθεση ενός παίκτη φαίνεται από την άμυνα. Αν πρεσάρει, μαρκάρει, μένει πιστός στο αμυντικό πλάνο, κάνει φάουλ κτλ. έχει διάθεση να παίξει και να προσφέρει. Τα παραπάνω οι παίκτες του Άρη τα έκαναν, πίεσαν, έκλεψαν μπάλες, είχαν την κατοχή και τον έλεγχο του αγώνα. Η επίθεση είναι άλλο κομμάτι, δεν έχει να κάνει με τη διάθεση πρωτίστως, αλλά με άλλα πράγματα, κυρίως με τακτική, ατομική ικανότητα, πλάνο της ομάδας κτλ. Φυσικά και η διάθεση παίζει ρόλο, αλλά στο συγκεκριμένο ματς την είχαν οι παίκτες του Άρη.
Ο Μάντζιος
Αυτή τη φορά ο Άκης Μάντζιος στο κομμάτι των αλλαγών ήταν αλάνθαστος. Άλλαξε στο ημίχρονο το σύστημα, έβαλε γρήγορα 2ο φορ τον Αλί, πήρε μέτρα η ομάδα στο γήπεδο, είχε την κατοχή, προσπάθησε να δημιουργήσει με τον καλό Γκάμα από τα αριστερά. Γενικά από τον πάγκο έκανε ότι περνάει από το χέρι του για να βοηθήσει την ομάδα. Ίσως το μόνο ψεγάδι ήταν να αφήσει σε όλο το ματς τον πολύ μέτριο Εντιαγιέ που έκανε στο τέλος και λάθος που οδήγησε στο γκολ.
Τι έφταιξε
Τώρα είναι το επιστέγασμα όλων των από πάνω. Ο προπονητής του Άρη είναι εξαιρετικός στο να στήνει την ομάδα σοβαρή, να δέχεται ελάχιστες φάσεις, να ξεδιπλώνεται εξαιρετικά σε κατάσταση αντεπίθεσης, αλλά έχει μεγάλο θέμα απέναντι σε κλειστές άμυνες. Εκεί ο Άρης κλειδώνει, δεν έχει λύσεις, αδυνατεί να βρει τρόπους να φτάσει σε τελικές, που συνήθως προκύπτουν από ατομικές ενέργειες και μακρινά σουτ και όχι από κάποιον αυτοματισμό ή τακτική ενέργεια. Πέρσι ο Άρης έκανε πορεία και καλά ματς με τον Μάντζιο γιατί οι αντίπαλοι έπαιζαν ψηλά. Όταν το πήραν χαμπάρι προσαρμόστηκαν και ο Άρης άρχισε να μην έχει λύσεις, ακόμα και με τους «μεγάλους» που θεωρητικά παίζουν πιο ανοιχτά, αν θυμάστε στα πλέι οφ πέρσι ο Άρης έκανε πολύ άσχημες εμφανίσεις. Απόρροια της σωστής προσαρμογής των αντιπάλων επάνω στο στυλ αυτό, δηλαδή να περιμένουν τον Άρη στην άμυνα δίνοντας του την κατοχή.
Εν κατακλείδι
Καλώς η κακώς ο συγκεκριμένος προπονητής έχει τα καλά του και έχει και τα άσχημα του. Σε κλειστές άμυνες δεν μπορεί να βοηθήσει. Φαίνεται πως δεν έχει τις γνώσεις για να το κάνει ούτε και το απαραίτητο βιογραφικό, να βάλει δηλαδή τακτικές και αυτοματισμούς στο παιχνίδι της ομάδας που θα σπάνε κλειστές άμυνες. Αυτό βλέπω εγώ τουλάχιστον χωρίς καμία διάθεση εμπάθειας απέναντι του. Το κομμάτι φεύγει ή μένει το ξέρει ένας και μόνο άνθρωπος, ο πρόεδρος που έχει κάνει και την ανάλογη επένδυση στο ρόστερ…
