Ο Άρης έδειξε διαφορετική εικόνα στο ματς με τον Παναθηναϊκό και μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί δεν έπαιζε έτσι μέχρι τώρα.
Η ομάδα στα πλέι-οφ δεν έχει πάρει τα αποτελέσματα που θα ήθελε -και θα έπρεπε- για να πετύχει τον στόχο της δεύτερης θέσης. Πέρα όμως από τα αποτελέσματα προβληματίζει τόσο η εικόνα όσο και ο τρόπος παιχνιδιού.
Σε πολλά ματς έως τώρα ο Άρης όχι απλά δεν πήρε αποτέλεσμα, όχι απλά δεν είχε την κατάλληλη εικόνα αλλά έδειχνε να προδίδει τον ίδιο του τον τρόπο παιχνιδιού. Αντί για να παίξει για να κερδίσει έπαιξε για το «Χ» και το πλήρωσε.
Λίγο η ψυχολογία που έπεσε, λίγο η κούραση από μία μεγάλη σεζόν (όπως έχουν άπαντες) η ομάδα εστίασε στο να μην την περάσουν οι από κάτω της μέχρι να εξασφαλίσει το εισιτήριο για το Europa Conference. Πλέον, χωρίς το άγχος της Ευρώπης ο Άρης άλλαξε εικόνα και θύμισε την ομάδα της κανονικής περιόδου.
Έπαιξε για να επιβληθεί και για να φτιάξει ευκαιρίες. Στο κρίσιμο σημείο προτίμησε να εστιάσει στο να κερδίσει και όχι στο να μην χάσει. Ένιωσε άνετα έτσι και αυτό φάνηκε και στην στατιστική απεικόνιση του αγώνα.
Ήταν αυτός που έπρεπε, έφτιαξε ευκαιρίες και μπορούσε να σκοράρει. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό, σίγουρα όμως ο κόσμος έκλεισε την τηλεόραση πολύ λιγότερο απογοητευμένος.
Είναι αυτό που λέγαμε σε άλλα ματς «παίξε αυτό που μπορείς να παίξεις και ας χάσεις». Είναι αυτό που λέγαμε με Αστέρα και Ολυμπιακό όταν η ομάδα δεν διεκδίκησε το δεύτερο γκολ, αυτό που λέγαμε στα δύο ματς με τον ΠΑΟΚ όπου ο Άρης (όποιος και ο αντίπαλος του) φάνηκε να παρατάσσεται στο γήπεδο με πρώτο στόχο το 0-0.
Προφανώς και αυτό που μετράει (και για χθες) είναι το αποτέλεσμα, αν έπαιζε όμως η ομάδα σε όλα τα πλέι-οφ με αυτόν τον προσανατολισμό θα είχε και καλύτερα αποτελέσματα, και περισσότερους βαθμούς και καλύτερο «boost» ενόψει της συνέχειας.
Υ/Γ Είναι ξεκάθαρο ότι ο Άρης έχει αδυναμίες, χρειάζεται έναν ακόμη φορ για την νέα σεζόν που θα κάνει την διαφορά, όπως και 1-2 ακόμη λύσεις μεσοεπιθετικά. Ο Μάνος κάνει μεγάλη προσπάθεια, δυστυχώς όμως είναι μόνος του.
