Δύο παιχνίδια είχε χθες ο Άρης, σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, με δύο εκ διαμέτρου αντίθετες εικόνες στο γήπεδο. Χαμόγελα για το μπάσκετ, απογοήτευση για το ποδόσφαιρο.
Ο κόσμος του Άρη που βρέθηκε και στα δύο παιχνίδια ή τα είδε από την τηλεόραση, είδε στο Παλέ μία ομάδα που μάχοταν σε κάθε φάση και στο Βικελίδης ένα παραδομένο σύνολο, μετά από ένα πρώτο υποφερτό εικοσάλεπτο. Επειδή βρέθηκα και στα δύο παιχνίδια, πραγματικά οι διαφορές ήταν τεράστιες. Στο πάθος, τη θέληση, τη μαχητικότητα, το πνεύμα νικητή… Η μέρα με τη νύχτα…
Ο μπασκετικός Άρης έδειξε ότι αν κάτι δεν θα του λείψει και φέτος είναι το μαχητικό πνεύμα και η διάθεση να δώσουν όλοι κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Απέναντι στον πολυδιαφημισμένο Παναθηναϊκό παρέδωσε μαθήματα αμυντικής προσήλωσης και παρότι έχασε τη διαφορά των 15 πόντων που “έχτισε” στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου, πάλεψε ως το τέλος, πετυχαίνοντας μία πολύ σπουδαία νίκη.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον Γιάννη Καστρίτη και τους καλαθοσφαιριστές του, γιατί κατάφεραν να “ξεγυμνώσουν” όλες τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού και να μπουν με το δεξί στο νέο Πρωτάθλημα. Όχι ο Άρης δεν έγινε υπερομάδα, επειδή κέρδισε τους πράσινους, αλλά απέδειξε ότι και η φετινή ομάδα θα έχει τα στοιχεία της περσινής και θα σε κάνει να φεύγεις χαμογελαστός από το Παλέ.
Και πάμε στο ποδόσφαιρο, εκεί που ο κόσμος γέμισε το γήπεδο, με την ευφορία από τη νίκη στο μπάσκετ, περιμένοντας ότι θα δει μία ομάδα που θα βγάλει αντίδραση, μετά την ήττα και την κακή εμφάνιση στον Βόλο. Αντ’ αυτού είδε ένα σύνολο, που προσπάθησε για είκοσι λεπτά και από κει και πέρα, απλά περιφερόταν μέσα στο γήπεδο, χωρίς κανένα απολύτως προσανατολισμό.
Ο ποδοσφαιρικός Άρης έχει πολλά μεσοαμυντικά προβλήματα, αλλά τουλάχιστον έλεγες ότι κάτι μπορούσε να κάνει επιθετικά, εδώ και δύο παιχνίδια όμως βλέπουμε ελάχιστη δημιουργία, κανένα συνδυασμό και φάσεις μετρημένες στα δάχτυλα. Μία ομάδα με δομικά προβλήματα, που αντί να προσπαθεί να τα “καμουφλάρει”, τα βγάζει όλα στο γήπεδο, κάνοντας ακόμη πιο εύκολο το έργο των αντιπάλων.
Πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να διορθωθεί τώρα, καθώς ο Άρης είναι υποχρεωμένος να πορευθεί με αυτό το… ετεροβαρές ρόστερ που φτιάχτηκε μέχρι το τέλος του χρόνου, έχοντας χάσει ήδη πολύτιμο έδαφος. Απομένουν έξι παιχνίδια μέχρι τη διακοπή για το Μουντιάλ, με ένα θεωρητικά πιο βατό πρόγραμμα, αν εξαιρέσουμε το ματς στη Λεωφόρο. Το θέμα είναι η ομάδα να δείξει σημάδια βελτίωσης, αρχής γενομένης από το ματς με το Ιωνικό το προσεχές Σάββατο, γιατί με αυτήν την εικόνα δεν σε πείθει για τίποτα…
ΥΓ. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε και πάλι στο κάλεσμα, γέμισε σε μεγάλο βαθμό το ‘Κλεάνθης Βικελίδης” και δικαιολογημένα αποδοκίμασε έντονα τους πάντες μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ο πήχης ανέβηκε ψηλά, δημιουργήθηκαν μεγάλες προσδοκίες, που δεν τις βλέπουμε όμως μέχρι τώρα να ανταποκρίνονται στην εικόνα της ομάδας που φτιάχτηκε.
