Ο Άρης είχε μία μεγάλη ευκαιρία να κερδίσει την ΑΕΚ, να πάρει ψυχολογία αλλά και να στείλει μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις. Το αποτέλεσμα όμως ήταν πολύ χειρότερο από το αναμενόμενο.
Oι κιτρινόμαυροι είχαν μία πολύ καλή συγκυρία. Βρήκαν την ΑΕΚ χωρίς το βασικό της αριστερό μπακ (Ινσούα) και χωρίς την «βάση» της άμυνας της (Τσιγκρίνσκι). Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και ο τραυματισμός του πολύ καλού Νεντελτσεάρου.
Η ΑΕΚ λοιπόν έπαιζε με τον επιρρεπή στα λάθη Σβάρνα και τον 18χρονο Λάτσι, που έπαιξε μόλις του δεύτερο του παιχνίδι στο επαγγελματικό επίπεδο. Όλα αυτά σε μία ομάδα η οποία έτσι κι αλλιώς ήρθε στην Θεσσαλονίκη ξέροντας ότι δεν έχει τις πιθανότητες με το μέρος της.
Αυτήν την ΑΕΚ ο Άρης μπορούσε και έπρεπε να την πιέσει περισσότερο. Να έχει αυτοπεποίθηση και να δείξει ότι παίζει για να κερδίσει. Νικώντας άλλωστε η ομάδα του Μάντζιου θα έδειχνε σε όλους ότι πρέπει να την φοβούνται και θα… έκοβε την όρεξη του Παναθηναϊκού.
Αντ’ αυτού ο Άρης παρουσιάστηκε άνευρος, χωρίς απαντήσεις απέναντι στις προσπάθειες της ΑΕΚ, δίχως φαντασία και με έναν πάγκο που δεν μπόρεσε να μπει στο παιχνίδι. Κάπως έτσι ήρθε η ήττα, σε ένα ματς που η ΑΕΚ δεν ήταν και αυτή ιδιαίτερα καλή αλλά είχε την «στιγμή» της.
Σαφώς και η χρονιά δεν «τελειώνει» εδώ. Αλλά ο Άρης αυτήν την στιγμή πρέπει να βρει απαντήσεις. Να βρει τον τρόπο να επιτίθεται και με διαφορετικούς τρόπους όταν ο αντίπαλος «κλειδώνει» τα ατού της.
Να βρει την ψυχολογία του, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχει υποστεί πλήγματα το τελευταίο διάστημα.
Κόντρα στον Παναθηναϊκό πλέον η ομάδα θα πρέπει να θυμίσει τον Άρη του… 2020. Να δείξει σε όλους ότι «δεν αστειεύεται» και δεν θα… σκάσει όπως όλοι ελπίζουν.
Προφανώς η νίκη είναι το μοναδικό αποτέλεσμα. Σε άλλη περίπτωση η πίεση θα αυξηθεί, και το πιθανότερο είναι η βαθμολογία να δείχνει πολύ λιγότερο «ελκυστική».
