“Οι πλούσιοι εξακολουθούν να γίνονται πλουσιότεροι, οι άνθρωποι υπόκεινται σε ρατσισμό περισσότερο απ’ ότι 10 χρόνια πριν και ταΐζονται με φόβο και μίσος, αντί για αποδοχή και αγάπη”
Με αφορμή την τελευταία τους δουλειά και το Live τους στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα, που ως γνωστό ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας, ο κιθαρίστας των Viagra Boys Benjamin Vallé είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Μιχάλη Τσαντίλα. Αφού λοιπόν δεν είχαμε την τύχη να τους δούμε ας απολαύσουμε όσα είπε στη συνέντευξη…
Γεια από την Ελλάδα. Πού σας πετυχαίνουμε και πώς πάνε οι ετοιμασίες για τις επικείμενες συναυλίες σας;
Γεια από τη Στοκχόλμη. Όπως ξέρεις, μόλις κυκλοφορήσαμε το EP Common Sense και ετοιμαζόμαστε για την περιοδεία. Σαν μπάντα ετοιμαζόμαστε σε ότι αφορά το μουσικό μέρος, ενώ σε ότι αφορά τα πρακτικά ζητήματα φροντίζει για όλα το σπουδαίο μας management, ώστε εμείς να επικεντρωθούμε στο δικό μας κομμάτι. Είμαστε πραγματικά ενθουσιασμένοι με την επικείμενη περιοδεία!!
Η πρώτη σας συναυλία εκτός Σουηδίας για το 2020 θα λάβει χώρα στην Αθήνα, στις 14 Μαρτίου. Τι είδους Live εμπειρία μπορούν να περιμένουν οι Έλληνες Fans;
Μπορούν να περιμένουν δωρεάν μπαλόνια! Πλάκα κάνω… Πάντα προσπαθούμε να δίνουμε το 100% σε κάθε εμφάνιση και το ίδιο ισχύει για την Αθήνα. Αλλά εσείς, μάγκες, θα είστε οι πρώτοι που θα ακούσετε ζωντανά δυο νέα τραγούδια.
Παίζοντας ζωντανά, προσπαθείτε να μείνετε πιστοί στις ηχογραφημένες εκδοχές των τραγουδιών; Ή υπάρχουν και ξεστρατίσματα;
Προσπαθούμε οι Live εκδοχές να είναι όσο πιο κοντά γίνεται σε εκείνες του άλμπουμ, αλλά πάντα επιτρέπουμε στους εαυτούς μας κάποιες ελευθερίες, όποιες κι αν είναι αυτές. Και έχουμε παίξει τόσο πολύ μαζί, ώστε όλοι μας προσαρμοζόμαστε στιγμιαία σε κάτι τέτοιο.
Κάποια τραγούδια, όπως το “Just Like You”, στον δίσκο έχουν ηλεκτρονικό μπάσο, αλλά στο Live αυτή η μπασογραμμή παίζεται από το όργανο. Σε άλλα πάλι κομμάτια μας αρέσει να κάνουμε μεγαλύτερα Break αν νιώσουμε έτσι, ενώ σε κάποια τρίτα, όσα π.χ. έχουν μακρά τελειώματα, μπορεί να τα παίζουμε για 10 λεπτά αν θελήσουμε να έχουν ένα τέτοιο Vibe. Οπότε είμαστε ταυτόχρονα αφοσιωμένοι στο να παίζουμε το υλικό όσο το δυνατόν πιο κοντά στη στουντιακή του εκδοχή, αλλά και στο να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να είναι ελεύθεροι.
Το ντεμπούτο σας Street Worms (2018) γνώρισε αποδοχή από τους κριτικούς, αλλά και εμπορική επιτυχία. Πώς αντιμετωπίζετε το ενδιαφέρον γύρω από εσάς και τη μουσική σας; Υπάρχουν αρνητικές συνέπειες;
Νιώθουμε πολύ ταπεινοί μπροστά στην τεράστια αποδοχή που είχε το άλμπουμ, όπως και οι περιοδείες και οι συναυλίες τις οποίες παίζουμε, αλλά και από την αλληλεπίδραση με τους Fans. Οπότε δεν υπάρχουν πολλά για να «αντιμετωπίσουμε». Είμαστε απλώς χαρούμενοι που οι άνθρωποι ανά τον κόσμο το απολαμβάνουν.
Είστε 6 αρκετά διαφορετικοί μεταξύ σας άνθρωποι. Πώς είναι η δημιουργική διαδικασία για εσάς;
Τα τραγούδια συχνά έρχονται από την ιδέα ενός, κι έπειτα συνήθως όλοι συνεισφέρουμε στις ενορχηστρώσεις κτλ. Κατά την ηχογράφηση υπάρχει επίσης σημαντική συμμετοχή από τους παραγωγούς μας.
Είστε μία από τις λίγες επιτυχημένες κιθαριστικές μπάντες σε ένα μουσικό τοπίο που ρέπει ολοένα και περισσότερο προς διαφορετικούς, πιο ψηφιακούς ήχους. Ανησυχείτε ποτέ για το μέλλον της «Punk» ή «Rock» μουσικής;
Δεν θα αποκαλούσα τη μουσική μας κιθαριστική, θα την έλεγα μάλλον ρυθμική. Προέρχομαι από την πανκ σκηνή και φυσικά θα λυπόμουν αν η Punk/Hardcore σκηνή πέθαινε. Αλλά όσο υπάρχουν σκ@τ@ στον κόσμο, θα υπάρχει και το Punk. Και τα σκατά στοιβάζονται ολοένα και περισσότερο, οπότε δεν ανησυχώ καθόλου.
Ως κοινωνικά και πολιτικά συνειδητοποιημένη μπάντα, λοιπόν, ποια είναι η άποψή σας για τα πολυδιάστατα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει σήμερα η Ευρώπη; Νέος εθνικισμός, ας πούμε, ξενοφοβία, προσφυγική κρίση, Brexit κλπ. Θα επικρατήσει τελικά το πνεύμα του ανθρωπισμού;
Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο τρομακτικά και φαίνεται ότι πάμε προς τα πίσω σε ότι αφορά μια κοινωνία ισότητας, είτε μιλάμε για το χρώμα του δέρματος, είτε για το φύλλο κ.ο.κ. Και θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο. Όμως οι πλούσιοι εξακολουθούν να γίνονται πλουσιότεροι, οι άνθρωποι υπόκεινται σε ρατσισμό περισσότερο απ’ ότι 10 χρόνια πριν και το νέο φεμινιστικό κίνημα δέχεται επίθεση από άνδρες που αρνούνται να παραδώσουν τα προνόμιά τους. Οι άνθρωποι ταΐζονται με φόβο και μίσος, αντί για αποδοχή και αγάπη.
Σαν εκπαιδευτικός, πρόσεξα αναφορές που κάνετε στο σχολείο και στην εκπαίδευση σε τραγούδια όπως τα “Slow Learner” και “Just Like You”. Ποιες εμπειρίες οδήγησαν σε αυτά;
Είναι ο Sebastian Murphy εκείνος που γράφει τους στίχους, οπότε φοβάμαι ότι δεν μπορώ να απαντήσω σωστά στο ερώτημα… Πάντως ο Sebastian πήγε στο σχολείο, οπότε νομίζω ότι αναφέρεται περισσότερο σε μια ιδέα. Θυμήσου, το τραγούδι “Just Like You” ξεκινά με τους στίχους «It was all a dream».
Η κυκλοφορία του νέου EP σημαίνει ότι υπάρχει και κάποιο άλμπουμ στον δρόμο; Τι άλλα σχέδια κάνετε;
Ηχογραφούμε έναν σκασμό τραγούδια, και θα μείνω εκεί προς το παρόν. Θα δείτε και θα ακούσετε τι θα προκύψει. Κατά τα άλλα, το πρόγραμμα λέει περιοδεία, περιοδεία, περιοδεία, απλά με λίγες διακοπές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Πηγή: avopolis.gr
