Διαμαρτύρομαι, καθώς υφίσταμαι λογοκρισία! Θέλησα να βάλω για τίτλο λέξη που βγήκε απ’ τα χείλη του προέδρου/παράγοντα/Δημάρχου δημόσια.
Απ’ την άλλη, ώριμα σκεπτόμενος, δίνω δίκιο στον Τζέισον, καθώς με κάτι τέτοιο θα έκλεβε την δόξα της νίκης και της εμφάνισης ο πολυσυζητημένος αυτός τύπος, που θέλει να είναι στο επίκεντρο, σώνει και ντε. Και αφού το πολλαπλό σχέδιο αποσυντονισμού και “κλοπής” (και με και χωρίς εισαγωγικά) απέτυχε, ας δούμε τι πέτυχε ο Άρης…
Καβάλα στον Κένταυρο
Όταν θέλεις να λέγεσαι (ή όταν περνιέσαι για) έξυπνος πρέπει να το αποδεικνύεις στην πράξη. Κάνεις το απλό. Δίνεις 10 χιλιάρικα εισιτήρια, αρχικά. Πρόσεχε! Δεν ζητάμε χάρη, όπως πχ να τα πουλήσει η Π.Α.Ε. απ’ τα δικά μας εκδοτήρια, εννοώντας του Κλεάνθης Βικελίδης.
Πλήρως εμβολιασμένοι (με την “ουσία του κιτρινόμαυρου ιού”) θα κάναμε μια βόλτα στην Εθνική Οδό, θα έπαιρνε λεφτά το κράτος από διόδια και λοιπά οδοιπορικά, θα γίνονταν σολντ άουτ σε ουζερί και στις πλαγιές του Πηλίου. Για πολλούς θα ήταν και εκδρομή διημέρου. Ως υπερκαταλωτικά, υπερτσιπουρικά όντα θα γέμιζε χρήμα η αγορά και κέρδη ο τοπικός Δήμος, θα έβγαζε και “αέρα” τις δύο επόμενες σαιζόν και ο Νουπουσού, από εισπράξεις. Στο φινάλε, σαν καβαλΆρης σε Κένταυρο, θα είχαμε ανάλογη εμφάνιση και λογικά, νίκη. Άσε που θα αποφεύγονταν οι ύπουλοι τσαμπουκάδες, εκεί που υπολογίζεις πως ο αναπληρωματικός σου θα σου αποφέρει το κέρδος της αποβολής του αντίπαλου, κομβικού, βασικού. Ας όψεται το θερμόαιμο σέντερ μπακ σου, που πήγε να παραστήσει, στην ζούλα, τον Μάικ Τάισον! Θα παίζαμε 11vs11, να μετρηθούμε βρε αδερφέ. Ούτε θα υποχρεώνονταν ο διαιτητής να κάνει τον τυφλό με τον Νίνη, για να μην σε αφήσει με το καλημέρα με 9.
Αφού η μοίρα, όμως, αποφάσισε να μην συμβούν τα παραπάνω, σε συνδυασμό με κουτοπονηριές του στυλ “Σας πουλάω εισιτήρια, αλλά δεν θα μπείτε, αλήτες, γιατί πρέπει να φτιάξουμε όλοι μαζί το ποδόσφαιρο, που θέλει… οικογενειάρχιδες” (δεν άντεξα να μην το αναφέρω ούτε εντός κειμένου!), έπρεπε να αλλάξει η πλοκή της ταινίας. Φαινομενικά, πέσαμε στην πρώτη παγίδα και έδειξε πως θα χάνονταν η παρότρυνση του προηγούμενου άρθρου, περί “Καθαρού μυαλού”. Τα φαινόμενα, απατούν, πολλές φορές, όμως!
Δεξιοτέχνες στο… κουτί!
Η τακτική, πνευματική και αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας ήταν εξαιρετική. Δικαιώνοντας την (ραδιοφωνική μας) πρόβλεψη, περί Μαντσίνι αντί Γκάμα στην βασική ενδεκάδα ως μόνη αλλαγή σε σχέση με το Ο.Α.Κ.Α. , ο Άρης μπήκε και έδειξε με το καλημέρα πως ζητούσε κατοχή και κυκλοφορία μπάλας. Αυτό που φάνηκε, ως τακτική του αντιπάλου, ήταν η προσπάθεια της ανάπτυξης με μπαλιές στην πλάτη των σέντερ μπακ μας, αφού μας “παραχωρήθηκε” χώρος. Γήπεδο και κατοχή, όπως προειπώθηκε, δηλαδή. Έξυπνος ο αντίπαλος κόουτς, επέλεξε την εφαρμογή αυτού του σχεδίου και παραλίγο να δικαιωθεί, είναι η αλήθεια, καθώς σε δύο περιπτώσεις κινδυνέψαμε σοβαρά. Στην πρώτη, ο Φαν Βέερτ πλάσαρε αντί να σουτάρει, περνώντας τον Κουέστα και στην δεύτερη, βρίσκει την τρύπα στην έξοδο του κίπερ μας, αλλά στέλνει την μπάλα στο δοκάρι.
Οι παραπάνω τακτικές επιλογές των δύο προπονητών, φανερώνουν τα ρίσκα των επιλογών. Δηλαδή, το να παίξουν στην πλάτη της άμυνάς σου σε ό,τι αφορά τον Μάντζιο, αλλά και να έρθει κοντά στην εστία σου ο ποιοτικός Άρης για τον Αμπασκάλ (που κατεύθυνε απ’ την κερκίδα). Έτσι, κάπως, άρχισε να δημιουργείται η συνθήκη των πιο πολλών επισκέψεών μας στα βολιώτικα καρέ, κάτι που αποτυπώνονταν στα εκ νέου πολλά κερδισμένα κόρνερ. Παράλληλα, φάνηκε να διορθώνεται η αμυντική συμπεριφορά στις μπαλιές που αναφέρθηκαν και που επιχειρήθηκαν άλλες δύο φορές, τουλάχιστον, στο πρώτο ημίχρονο.
Στις περιπτώσεις αυτές, συνηθίζουμε να λέμε πως πρέπει να απαντάς, να “δείχνεις τα δόντια σου”, όταν λογίζεσαι και είσαι μεγαλύτερου μεγέθους ομάδα. Πάντα μιλάμε για το χορτάρι. Ο πολυσύνθετος παίκτης που ακούει στο όνομα Μπαντού Εντιαγέ, με την διαμορφωθείσσα κατάσταση του 10vs10, μεταφέρονταν σε θέση “10” σε επιθετική συνθήκη, ως ένας αντιΜπερτόλιο. Αυτό, σε συνδυασμό με την επιλογή του αντιπάλου να μην γίνει προσθήκη σέντερ μπακ, αλλά να διατηρηθεί τριάδα στο κέντρο της άμυνας με την λογική πως θα συνεχίσει να είναι επικίνδυνος μπροστά ο Volos, αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία. Κυνηγώντας στόχους, οφείλεις να εκμεταλλεύεσαι κάτι τέτοιο και έτσι έγινε.
Η συνεχιζόμενη άνοδος του Ματέο, μαζί με την ποδοσφαιρική οξυδέρκεια και υψηλή ποιότητα του Σενεγαλέζου, εφάρμοσαν και εκτέλεσαν ιδανικά ένα απ’ τα ομορφότερα έως τώρα γκολ μας, κόβοντας (όπως το μαχαίρι το βούτυρο, που θα έλεγε μια ψυχή) στην μέση το κέντρο της άμυνας του Κότνικ. Μοναδικής ποιότητας δημιουργία, συνδυασμός και εκτέλεση. Δεξιοτέχνες του σπορ, στα όρια και εντός του “κουτιού”. Ημίχρονο 0-1.
Ο φούρνος στους “πενήντα”!
Το ιδανικό, στο μυαλό μου αλλά και του συνοδοιπόρου Σοφού Πνεύματος, ήταν το γρήγορο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Κάτι που θα δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες για να περάσει η ομάδα στην εφαρμογή του “ζεσταίνω το φαΐ, στους 50 βαθμούς, μέχρι να το σβήσω” συνθήκη. Ο, (και) πνευματικά συγκεντρωμένος στον απόλυτο βαθμό, Ματέο Γκαρσία πετάχτηκε με κίνηση – κόμπρα, “διαβάζοντας” το στιγμιαίο λάθος του αντίπαλου στόπερ. Του μοναδικού, καθώς ούτε στο ημίχρονο άλλαξε σκεπτικό ο νεαρός, “απέναντι” κόουτς. Πριν συμπληρωθεί ένα λεπτό, με μνημειώδη ψυχραιμία και εκτέλεση απ’ το ύψος του πέναλτι, ο Αργεντίνος έδειξε πως ρυθμίζει ήδη τον φούρνο στην θερμοκρασία που είπαμε!
Η μπάλα είναι… περίεργο πλάσμα. Μία αβλεψία, απόπειρα κεφαλιάς απομάκρυνσης αλλά τσαφ και στρώσιμο σε αντίπαλο κεφάλι, μείωσε σχεδόν άμεσα το σκορ. Έχουμε πει, αλλά και διαπιστώσει πως η περισσευούμενη ποιότητα, αλλά και το πλήθος των επιλογών στο ρόστερ, άρα και στον πάγκο, του φετινού Άρη, επιτρέπει την ταιριαστή διαχείριση. Αρκεί να υπάρχει πιστή εφαρμογή πλάνου κι ας το παιχνίδι δείχνει να στραβώνει. Τόσο οι Ιτούρμπε – Γκάμα, αρχικά, όσο και οι Σάσα – Σάκιτς στην συνέχεια, υπηρέτησαν τον σκοπό και τον ρόλο τους σε σχεδόν άριστο επίπεδο. Δεν χάθηκε η συνοχή και αυτό επέτρεψε να δημιουργηθούν συνθήκες “φούρνου στους πενήντα” και σβησίματος ενός υπέροχου ποδοσφαιρικού φαγητού! Το κυρίως πιάτο αυτού, ήταν το αποτέλεσμα, αλλά τα “μεζεκλίκια” ήταν η συνολική εικόνα, που παρέπεμπε τον εξωτερικό παρατηρητή σε “ένα 1-3, παρά σε 2-2” συμπέρασμα, αν άλλαζε κάτι στο σκορ.
Αντί… διακοπής
Σίγουρα, υπάρχουν παρατηρήσεις, διακριθέντες και κάποιους ελαφρώς υστερήσαντες. Αυτά θα αξιολογηθούν, θα μελετηθούν, θα δουλευτούν απ’ τους για αυτό τον σκοπό υπεύθυνους, στην διακοπή που ακολουθεί. Η συνολική εικόνα δείχνει έναν απολαυστικό, κυριαρχικό Άρη. Μία ομάδα που δεν χάνει στόχο, πλάνο, αλλά ούτε και μυαλό. Αυτή είναι, ίσως, η σημαντικότερη παρακαταθήκη για “τα προσεχώς”. Θα ήταν κρίμα την παράσταση στο “έργο” της Κυριακής, να την παρακολουθήσουν μόνο οι 50-100 φίλοι της ομάδας (της Κατερίνης, παλιότερα και πλέον) της Μαγνησίας. Θα ήταν κρίμα να μην δοθεί μπροστά σε ένα κιτρινόμαυρο πέταλο, γεμάτο με… τσιπουρομανείς και έτσι έγινε. Αξίζει να αναθεωρήσει την άποψή του περί εισιτηρίων ο όποιος “οικονερχειάρχιδας”, κατά το λεγόμενο και να σκεφτεί πόσο όμορφη θα ήταν η εικόνα ενός τιγκαρισμένου στα κιτρινόμαυρα γηπέδου!
ΥΓ Είναι πραγματικά όμορφο, υπό αυτές τις γραφικές συνθήκες, να “διαβάζει” τις αλλαγές ο διπλανός σου και ειδικά να λέει γύρω στο 80 πως “Τώρα, βάζεις τον Σάκιτς αντί του Καμαρά” και να… ευστοχεί! Μελέτη, εξέλιξη, βελτίωση. Και δική μας!
Ο ΑΚ-47, απλά έπρεπε να ολοκληρώσει εκείνη την εξαιρετικής έμπνευσης πάσα στον πρώτο ημίχρονο, πριν αποχωρήσει απ’ το γήπεδο.
ΥΓ 2 Είπαμε, μην τα ξαναλέμε. Πάμε για γεμάτο Παλέ το ερχόμενο ΣουΚού. Ο Άρης, ειδικά αυτός, δίνει όμορφες εικόνες, σημαντικές νίκες και χαρές όπως αυτή που πήραν “τα φαντάσματα του Μπράλου”, τα αδέλφια από Αθήνα και κάθε Αρειανάκι της Νότιας και Βόρειας Ελλάδας που έδωσε το παρών στην Πάτρα. Την περίμεναν καιρό. Την άξιζαν με το παραπάνω!
Στήριξη, μαζική συσπείρωση.
Μόνο Άρης. Πάνω απ’ όλα ο Άρης!
Άντε, (Άρη) εβίβα… https://m.youtube.com/watch?v=LYM60csoPXs
(Έκτακτα)
Τρίτη, 9 Νοεμβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
Never give up…
