Η προσφορά των ακραίων επιθετικών στον Άρη είναι ισχνή ως τώρα, με εξαίρεση τους Σουλεϊμάνοφ και Παναγίδη που έχουν την πιο χρήσιμη παρουσία στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος.
Κάθε κουβέντα που γίνεται για τον φετινό Άρη, καταλήγει τις περισσότερες φορές στην επίθεση της ομάδας. Είτε γιατί ο Λορέν Μορόν είναι αρκετά μόνος στο “9”, είτε γιατί οι περιφερειακοί δεν βοηθούν τόσο ούτε τον ίδιο, αλλά ούτε και την ομάδα με την ατομική τους απόδοση.
Σουλεϊμάνοφ, Παναγίδης, Κάρλσον και Μενέντες… Είναι αυτοί που στο ροτέισον του Μάντζιου έχουν ρόλο εξτρέμ, αφού ο Σαμόρα λογίζεται ως φορ, ενώ ο Χριστοδουλόπουλος φαίνεται να βρίσκεται εκτός πλάνων το τελευταίο δίμηνο.
Ο απολογισμός, λοιπόν, των τεσσάρων σταθερών επιλογών του Μάντζιου στα πλάγια της επίθεσης είναι μόλις δύο γκολ σε σύνολο 13 αγώνων. Ένα από τον Σουλεϊμάνοφ και προσφάτως ένα από τον Μενέντες… Μαζί με τα γκολ και τέσσερις ασίστ στο σύνολο.
Εδώ πρέπει να γίνει ένας απαραίτητος διαχωρισμός, καθώς υπάρχουν και αυτοί που έχουν δώσει πράγματα, δηλαδή οι Σουλεϊμάνοφ και Παναγίδης. Ο πρώτος έχει ρίξει την απόδοσή του στα τελευταία παιχνίδια, αλλά έχει προλάβει να κάνει νούμερα και ουσιαστικές εμφανίσεις.
Ο δεύτερος από την άλλη μπήκε πολύ απότομα μόλις στα 19 του χρόνια και τα πηγαίνει παραπάνω από καλά δεδομένων των συνθηκών και δικαίως βρίσκεται στα βασικά πλάνα του Μάντζιου, λόγω επιλογής, αλλά και της απόδοσης των άλλων δύο εξτρέμ του.
