Η επικράτηση απέναντι στον Βόλο· ήταν μια αλλαγή τροχιάς, μια στιγμή όπου η ομάδα πάτησε ξανά σε πιο σταθερό έδαφος, ύστερα από την ανηφόρα που ξεκίνησε με τον αποκλεισμό στην Ευρώπη, ωστόσο χρειάζεται ακόμη δουλειά.
Φυσικά, μία νίκη δεν αρκεί για να λύσει όλα τα ζητήματα. Όμως λειτουργεί σαν πρώτο βήμα. Κέρδισε χρόνο, έφερε ηρεμία στα αποδυτήρια και απέφυγε την εσωτερική πίεση που θα έφερνε άλλη μια στραβή.
Είναι σαν μια προσωρινή ανάσα, που σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις την προσπάθεια. Τώρα χρειάζεται συνέπεια, γιατί το επόμενο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό είναι το δεύτερο κομμάτι του «πρέπει» που έθεσε η ίδια η ομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
Ωστόσο, το πρόβλημα στο τελείωμα των φάσεων παραμένει. Η υπεροχή στο πρώτο μέρος δεν μετατράπηκε σε γκολ και η επιθετική γραμμή δεν έδωσε τις λύσεις.
Εκεί μπήκε μπροστά η άμυνα. Εκεί που ο Άρης θα μπορούσε να βρεθεί στριμωγμένος, γύρισε το ματς υπέρ του μέσα σε λίγα λεπτά. Στιγμές σαν κι αυτήν δείχνουν πόσο απρόβλεπτο είναι το ποδόσφαιρο.
Το ζήτημα του τρανζίσιον πίσω όμως δεν εξαφανίστηκε. Είναι κομμάτι της τακτικής που εφαρμόζεται με πίεση ψηλά, και πάντα θα εμπεριέχει ρίσκο. Το ζητούμενο είναι να μειωθούν οι εκθέσεις. Ο προπονητής το αναγνώρισε και στάθηκε στην ανάγκη να υπάρξουν προσαρμογές, αναφέροντας μάλιστα ότι ο Μεντίλ χρειάζεται «βοήθεια».
Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που διαμορφώνουν το συνολικό αποτέλεσμα. Ο Άρης έδειξε ότι μπορεί να σταθεί, αλλά χρειάζεται συνέχεια, βελτίωση και σταθερότητα για να πλησιάσει στο επίπεδο που του αναλογεί.
