Πρέπει να βάλω σε σειρά τις σκέψεις, πριν αποπειραθώ να τις μετατρέψω σε λέξεις, σε προτάσεις. Συνεχή γεγονότα, ειδήσεις, εξελίξεις. Πράγματα αταίριαστα μεταξύ τους, φαινομενικά, αλλά χωρίς να είναι έτσι. Ίσα ίσα. Ένα αόρατο νήμα δείχνει να τα συνδέει.
Η αρκούδα
Για τον κάτοικο της πόλης, η λέξη “άγριο θηρίο” είναι κάτι που πιθανότατα θα δει σε κάποιο ντοκιμαντέρ ή παλιότερα σε ζωολογικό κήπο, σε κάποιο τσίρκο κ.ο.κ.
Στον οικισμό που ζω μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, στα βουνά της σιωπής αλλά και της διδαχής, σε μεγάλο υψόμετρο, σε καθαρό αέρα, οι σχέσεις επιβίωσης έχουν πιο πραγματική έννοια. Με την φύση να ανακτά τα χαμένα εδάφη απ’ τον άνθρωπο, καθώς αυτός υποχωρεί προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, ψάχνοντας ένα μάταιο όνειρο, ακόμα και εμείς, οι θεωρητικά πιο μυημένοι, δυσκολευόμαστε στην διαφαινόμενη συνύπαρξη με τα θηρία.
Κάθε βράδυ, με θρησκευτική ευλάβεια, επαναλαμβάνεται η βόλτα της αρκούδας μέσα απ’ τα σπίτια. Ειδικά τον Αύγουστο, που σε λίγο μας αποχαιρετά, η συχνότητα είναι εντυπωσιακή. Κάθε βράδυ και μάλιστα τις τελευταίες μέρες με παρέα. Είπαμε. Νέα δεδομένα, στην “φύση-άνθρωπος” αιώνια αντιπαλότητα!
Τελικός προορισμός της ένα, δυο χωράφια που της προσφέρουν αυτό που λαχταρά. Δέντρα γεμάτα καρπούς. Μήλα, κορόμηλα, δαμάσκηνα. Η αρκούδα λατρεύει κι άλλα, λαχανικά κυρίως. Αδιαφορεί για το συνεχές γαύγισμα περίπου δέκα σκυλιών. Εξάλλου, αυτό γίνεται από ασφαλή για αυτά απόσταση. Ένας ψευτοτσαμπουκάς, αφού το ένστικτο τα κάνει να ξέρουν πως δεν είναι και ό,τι καλύτερο να συναντηθούν με τα δόντια της. Αυτά του θηρίου.
Η τσατσά
Επειδή πρέπει να κατέβω στην πόλη, πράγμα θλιβερό κάθε φορά που πλησιάζει η στιγμή, αναζήτησα νέα της, για να δω τι συμβαίνει, τι θα κληθώ να αντιμετωπίσω. Για να μπω στο κλίμα, που λένε. Ανοίγω μικρή παρένθεση…
Όταν αντιληφθεί ο μέσος άνθρωπος που έχει την ευλογία να έχει επαφή με την απομακρυσμένη επαρχία, το τι θυσιάζει στον βωμό της ζωής στο “κλείνον άστυ” σε σχέση με το μέρος που “έχει να δώσει” την πεμπτουσία της ζωής, θα είναι πολύ αργά. Άξιο της μοίρας του το δίποδο. Κλείνει η παρένθεση!
Μου έκανε εντύπωση, κατά την αναζήτηση, μια εκπομπή σε μεγάλο και (καλά) αξιόπιστο ραδιοφωνικό μέσο. Κομμάτι, τμήμα της βρήκα στο YouTube. Αυτής, επιμελείται γνωστός και μη εξαιρεταίος “μυρωδιάς”, “μπασμένος”, με “λαϊκή γλώσσα” και έκφραση, λαϊκός δηλαδή, κατά το λεγόμενο, δημοσιογράφος. Ονόματα δεν λέμε, μην τον κάνουμε και διαφήμιση, αν και εύκολα καταλαβαίνει όποιος ασχολείται περί ου ο λόγος.
Σε αντίθεση με το θηρίο, με την αρκούδα, τον λύκο, τον όποιο κυνηγό του βουνού, αυτού του λείπουν δόντια. Του λείπουν και άλλα. Ένα από αυτά, λένε πως, είναι το θάρρος. Για τους παρακολουθούντες της διαδρομής του, ως γελοτοποιό των καφενείων παλιότερα, ως παράγοντα ομάδας πρόσφατα, είναι εμφανές πως του ταιριάζει ο ρόλος της τσατσάς. Της μεγάλης αυτής κυρίας που ούσα νέα εργάζονταν ως ιέρια του σεξ αλλά πλέον βιοπορίζεται προάγοντας νεαρότερα κορίτσια και μοιράζοντας το κέρδος “της επιχείρησης” με τον ντ****ζή. Συνήθως θηρίο στην εμφάνιση αυτός. Η σύνδεση του νήματος που λέγαμε!
Δεν θα μου έπεφτε λόγος για τον “κύριο τσατσά”, που όταν πήγε να κάνει τον νταή αποκαλύπτοντας σχέσεις ομάδων με προπονητικά κέντρα κατάπιε και τα λίγα εναπομείναντα δόντια του και παραιτήθηκε, ντεμέκ, κρυβόμενος. Τσατσά είπαμε πως είναι. Θέλημα άλλου νταβά έκανε και τότε. Όπως λέει και η πιάτσα, είναι… “Παλιά ******” και αυτά είναι, λίγο πολύ, γνωστά! Μην κολλάμε σε λέξεις και τις ποινικοποιούμε. Εκφράσεις της ζωής, της καθημερινότητας. Στο φινάλε, αυτή η σιχαμερή προσωπικότητα, ψέλλισε, κατ’ εντολή του “μπρατσαρά” πως ο Άρης, μεταξύ άλλων ομάδων, αποτελεί “π****κι”. Γι’ αυτό αυτή η αναφορά μου, αν και κομμάτι άκομψη. Αν είναι να στραφεί κάπου το ευαίσθητο Ε.Σ.Ρ. ας είναι εναντίον του. Εδώ, αναπαράγονται λεγόμενα.
Αυτό είναι το νέο αφήγημα ενός σκύλου που, μαζί με κάμποσα ακόμα κουτάβια, γαυγίζει από μακριά. Επέστρεψα, προς στιγμήν, στην βόλτα της αρκούδας, στο βουνό. Μπήκα στην θέση της. Ένιωσα ικανοποίηση!! Ξέρω την δύναμή μου, την αλλαγή των εποχών, των καιρών και δεν διστάζω να κάνω τσάρκα-επίδειξη δύναμης. Ίσα ίσα. Το απολαμβάνω, κάτω από γαυγίσματα ξεδοντιασμένων σκυλιών που γλείφουν κόκκαλα μπας και υπάρξουν. Δύσκολες εποχές. Όλα σεβαστά!!
Ο νεκρός
Αν κάπου στέκομαι σιωπηλός, σιωπώ, σέβομαι, αυτό είναι ο θάνατος. Δεν έχει νόημα να βεβηλώνω τον νεκρό, ούτε ακόμα και λίγο νωρίτερα, όταν όλα δείχνουν πως είναι καθ’ οδόν για το “μεγάλο ταξίδι”.
Έγραψα πριν χρόνια πως το “λερωμένο” του “πόθεν έσχες” έλεγε:
230.000€ για 1250 περίπου διαρκείας. Όφειλα να το υπενθυμίζω στον μολυσμένο αέρα της πόλης, τον οποίου μοιραζόμουν και με αυτόν. Τον πεθαμένο, πλέον, εννοώ. Παλιός παίκτης, γνωστών οπαδικών αισθημάτων. Σεβαστά και ανθρώπινα αυτά. Το “τριάρι” ποτέ δεν κρύφτηκε. Μαγκιά του, όπως και η απροκάλυπτη, γεμάτη έπαρση και αλαζονεία ζωή που έκανε.
Πουθενά δεν διάβασα για στεφάνια που κατατέθηκαν απ’ την ομάδα της καρδιάς του, που τόσο, μα τόσο βοήθησε. Ούτε, υποθέτω πως, θα γραφτούν κείμενα αποθέωσης, στην μνήμη του. Μα γιατί, “μπαρμπα-Μίμηδες”, “μουστάκια” και λοιποί διαφωτιστές της πόλης; Πόσο πιο αχάριστοι θα γίνετε;;;!!
Θεός σχωρέσ’ τον άνθρωπο και τα κρίματά του. Εσάς, Γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, ποτέ!
ΥΓ Η μη έναρξη του πρωταθλήματος, γεγονός που προφανώς αποφάσισαν οι Πανουργιάδες, οι Μπέοι και οι Κωστούλες, αλλά βοηθάει ρόστερ να συμπληρώνονται για να μην ξεφτιλιστούν και τους πάρουν με τα γιαούρτια οι δικοί τους, με βοηθάει να κάνω αυτές, τις πιο μυστήριες σκέψεις και συνδέσεις των γεγονότων!
ΥΓ 2 Στα καθαρά αγωνιστικά και αναμένοντας ένα μόνο κομμάτι του παζλ, έχοντας πάρει την άποψη του Σοφού Πνεύματος καθώς δεν είδα το παιχνίδι με την Λαμία, στέκομαι στα εξής:
(α) Ευτυχώς έρχεται τέτοιο αποτέλεσμα, αναδεικνύοντας την παγίδα τέτοιων ματς, που αναμένεται να συναντήσουμε πολύ φέτος.
(β) Ο Γκάνεα αξίζει περισσότερης εμπιστοσύνης και πιο δίκαιης αντιμετώπισης και
(γ) Βλέποντας μόνο το γκολ μας και τον λυσσαλέο πανηγυρισμό του, από τον μικρό και σχεδόν όλους, δεν μπορώ παρά να χαρώ, γιατί Άρης είναι (και) “Αρνούμαι να χάνω. Αρνούμαι να τα παρατάω”!
Κυριακή, 29 Αυγούστου 2021
Ακούγοντας… https://m.youtube.com/watch?v=KBnckeRtO3g
Κίτρινο Βέλος
