Κάποτε, δεκαετία 80 και συγκεκριμένα προς τα τέλη της, κερδίσαμε 4-3 τον Ο.Φ.Η. στο Καυτανζόγλειο.
Μην μου ξυπνάς το παρελθόν
Μια νίκη – φωτοβολίδα, όπως πολλές της τότε εποχής, ενός Άρη που παρήκμαζε, χωρίς όραμα, σχέδιο, πλάνο, έμπνευση. Αντί να παρασυρθεί (από), λες και ζήλευε το μπάσκετ. Μια απόπειρα ανανέωσης σε πρόσωπα, έπεφτε στο κενό λίγα χρόνια μετά. Ο πιτσιρικάς, ο ταλαντούχος, μπολιάζεται σε φτασμένους παίχτες δίπλα και δεν καλείται να πάρει πάνω του το βάρος της φανέλας. Τότε, περίπου, έφυγε ως ελεύθερος ο Νταρακλίτσας, ως κάτι “όχι και τόσο σπουδαίο”, όπως έγινε με πολλούς παίχτες μας, πριν και μετά. Τσέλιος, Τσίλιος, Πετκάκης, για να πούμε κάποια ονόματα τυχαία, του τότε. Στα τέλη της δεκαετίας που λέμε, ανέβηκε στην Α’ Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία του ο Ιωνικός. Ομάδα της Νίκαιας, της Κοκκινιάς για τους παλιότερους. Τον “τσίμπησε” και βοηθήθηκε, ενόσω σε μας μπαινόβγαιναν κάτι Λίπκα και Πλόταρ!
Αφού ανεβοκατέβαινε ένα – δύο χρόνια, έμεινε για καιρό στην κατηγορία η πρώην ομάδα του “τίγρη”. Του γνωστού. Δεινοπάθησε ο Άρης στην συγκεκριμένη έδρα, πλην λίγων εξαιρέσεων. Εκεί παίζουμε, Παρασκευή στις 19:00, σήμερα δηλαδή, μετά την έκτακτη αλλαγή προγράμματος.
Είναι κάποιες συμπτώσεις, που λες και συμβαίνουν για να φέρνουν μνήμες. Πρώτο παιχνίδι του νεοφώτιστου Ιωνικού εντός έδρας. Αντί της έδρας του, λόγω έργων, στο γειτονικό Αιγάλεω. Με πέτρες (και καδρόνια, που λέει και το σύνθημα) εντός της κερκίδας, απ’ το 70-75′ και μετά, πέρασμα του Άρη με “διπλό”. Σκορ 0-2, με τεράστιο Ντίνο Κούη να ανοίγει τον δρόμο και (ταλέντο τότε) Βασίλη Δημητριάδη να κλείνει την σεμνή τελετή. Μετέπειτα πρώτο βιολί στην Α.Ε.Κ. του Μελισσανίδη, ακόμα εκεί, δίπλα του, από άλλο πόστο τώρα. Συμπτώσεις που λέγαμε και πρόσωπα που τις επιβεβαιώνουν.
Κλασικός Άρης της εποχής, όμως, γέμιζε την καρδάρα και γέμιζε ελπίδες στον κόσμο και πολύ σύντομα έδειχνε την ωμή, άδεια πραγματικότητα. Έβδομη θέση η τελική κατάταξη σε μια ακόμα πορεία “ευθείας γραμμής” των χρόνων που ακολούθησαν την κλοπή πρωταθλήματος του 80, με αλλαγή κανονισμών τον Απρίλη (!) για να πάμε νταηλίκι στο μπαράζ.
Η σύμπτωση είναι η ημερομηνία. Η μετάθεση του ματς για Παρασκευή, 17/9/2021 γυρνάει το νου στην ίδια ημερομηνία του 1989, 32 χρόνια πίσω, μέρα που έγινε το παιχνίδι που γράφτηκε πιο πάνω. Για όσους παρακινούνται από “σημάδια” και “οιωνούς”, να ένα καλό μήνυμα που φέρνει το μακρινό παρελθόν!
Ο… “Πάκο” της Νίκαιας
Ο καιρός πέρασε, με ταξίδια επικά, στα στενά της γειτονιάς αυτής του Πειραιά. Ένα τέτοιο, χαρακτηριστικό, με πούλμαν 17 κιτρινόμαυρων ινδιάνων μου θύμισε ο Θανάσης, την Τρίτη που μιλήσαμε. “Καδρόνια και τσιμεντόλιθα στα τζάμια ρε”, είπε και μια νοσταλγία, όχι για την βία αλλά για τις συνθήκες και την τρέλα του τότε, ξύπνησε! Κάποια συνθήματα θαρρείς και κουβαλάνε εικόνες από παλιά, τελικά!
Δικτυώθηκε ο Ιωνικός, που τον ανέβασε ο “Μελισσάν”, αλλά (πήγε να κάνει παρέα παραδίπλα, στον Κορυδαλλό και την “Προό”, στον Καρρά, πριν αναλάβει την ομάδα της καρδιάς του) τον παρέλαβε ο Κανελλάκης. Πέρασαν μυθικές και γραφικές μορφές από εκεί. Μπρούστερ, Μουτσοντρίγκο, Πίτσο, Κινγκ αργότερα, κάποιες καλτ φιγούρες. Παιχνίδια αλησμόνητα, επεισόδια κλπ και σταδιακά μια κακή σε βάρος μας παράδοση.
Μην τα πολυλέμε, επιστροφή, 14 χρόνια μετά, φέτος. Πάλι μνήμες και γνωστά πρόσωπα. Στο χόρτο ο Βαλεριάνος και ο Μπάσα, παιδιά που ίδρωσαν την φανέλα μας λίγο πριν και επί Πάκο. Μια απ’ τις μεταφράσεις του “Πάκο”, στα σπανιόλικα, είναι “μπάτσος” και φήμες ακούγονται για νέο… “Σερίφη” που προστατεύει την συγκεκριμένη, προσφυγική γειτονιά του Πειραιά. Ένας “φίλος” τους απ’ τα παλιά, πάλαι ποτέ ιδιοκτήτης ταπεινής σχολής οδηγών, όπως λένε!
Στην νέα εποχή, που ο Άρης μαθαίνει να διεκδικεί κομμάτι όσων του χρωστάει η ιστορία και του αναλογούν, ως μέγεθος, σε μια κουλτούρα παρουσίας στην κορυφή και διεκδίκησης στόχων, οφείλει να περνάει από τέτοιες έδρες. Ο μεγάλος, δημιουργεί νέες παραδόσεις. Νόμος.
Αυτή είναι η αλήθεια, το ζητούμενο, άσχετα αν και πάλι θα βρει φίλους απέναντι, όπως τα παιδιά που γράφτηκαν. Θα βρει κι άλλον φίλο απέναντι η ομάδα. Έναν απ’ τους ανθρώπους που σεβάστηκαν όσο λίγοι την φανέλα, έναν αξιοπρεπή προπονητή, έναν κόουτς που άξιζε κάποτε να πάρει ευκαιρία στην πρώτη κατηγορία, όταν έχουν κάτσει πολλοί απίθανοι σε πάγκους. Τυχαίνει αυτό να συμβεί στον Ιωνικό, τον οποίο προπονεί ο Δημήτρης Σπανός. Εύχομαι να αντέξει και να έρθει στον δεύτερο γύρο στο Χαριλάου, για να αντιληφθεί ξανά το σημαίνει Αρειανή εκτίμηση και αναγνώριση, με καθολικό χειροκρότημα!
Αντί επιλόγου
Η φιγούρα, η φυσιογνωμία σωστότερα, του Σπανού μας θύμιζε τον τεράστιο Λάμπρο Κωνσταντάρα και συνεχώς, πριν την σέντρα κάναμε την σχετική πλάκα, με τον αδερφό, με ατάκες ταινιών! Το χιούμορ, το ευγενικό με σεβασμό, είναι μία μορφή αποσυμπίεσης και η χρονιά με τον κόουτς στον πάγκο ήθελε τέτοια, εξάλλου. Μια μορφή σεβάσμια, παλιάς ελληνικής ταινίας, λοιπόν! Έχουμε πολλά να πούμε με φίλους, πριν και μετά τα παιχνίδια. Καλός κόουτς, έξυπνος, που μας γνωρίζει και ενδεχομένως ζητάει μιας μορφής “απάντηση” για το αν έπρεπε να κάτσει στον πάγκο μας. Θα συνεχίσει να είναι φίλος και μετά την λήξη και θεωρώ πως θα αναφέρει πως χαίρεται για την εξέλιξη και εμφανή ανωτερότητα του νικητή Άρη!
ΥΓ Κρίμα να μην παίζει μια ολντσκουλίσια εκδρομή για κάτω.
ΥΓ 2 Ξακινάει το μπάσκετ. Η μπασκετάρα, σωστότερα, για μας. Ξεχωριστό κεφάλαιο, με πολλά άρθρα για αυτό, ο “Αυτοκράτορας”. Προς το παρόν, ξανά στήριξη από μένα και είμαι σίγουρος και από πολλά ακόμα συνοπαδάκια.
Πάμε ρε Άρη μου! Μια ζωή μαζί σου!!
Ακούγοντας ήχους (σύνθεσης Τσιτσάναρου!) Κοκκινιάς… https://m.youtube.com/watch?v=cFbVLmPGgRQ
Παρασκευή, 17 Σεπτεμβρίου 2021
Κίτρινο Βέλος
