Ο Ματέο Γκαρσία βάζει τίτλους τέλους στη συνεργασία του με τον Άρη και το YellowRadio.gr γράφει τον επίλογο της τετραετούς παρουσίας του στην Ελλάδα.
Ήρθε σε μία χρονιά που δε ξέραμε τι έπρεπε να περιμένουμε, μας έδωσε όραμα, ελπίδες και το δικαίωμα να ονειρευτούμε ξανά. Επέστρεψε με διάθεση αλλά δε κατάφερε ποτέ να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που είχε ο ίδιος δημιουργήσει. Συνολικά όμως ο Ματέο Γκαρσία παραμένει ένα σημαντικό κομμάτι της νέας εποχής του Άρη και αυτό κανείς δε μπορεί να το αρνηθεί.
Ο Αργεντινός θυμίζει την περίπτωση του Λουκά Βύντρα στον Παναθηναϊκό. Όχι σε θέση, ποιότητα, τίτλους, αλλά στον τρόπο αντιμετώπισης του κόσμου. Όπως ο Βύντρα στον Παναθηναϊκό θα τα άκουγε ακόμη και όταν… έχανε το βόλεϊ των πράσινων επειδή ο Αγκάμεζ ήταν σε κακή μέρα, έτσι και ο Ματέο στον Άρη.
Παίκτης που την πρώτη χρονιά έκανε μαγικά τα οποία είχαμε την ελπίδα να επαναλάβει όταν επέστρεψε. Δεν το έκανε ποτέ. Δεν ήταν ποτέ ο Ματέο που λατρέψαμε και πιστέψαμε ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά σε πολλά Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης του Άρη, δεν ήταν ούτε στο top-3 αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς.
Και κάπου εκεί ο Ματέο μετατράπηκε σε… Βύντρα. Ένας παίκτης που δεν ήταν ο καλύτερος, αλλά σίγουρα δεν ήταν ο χειρότερος όπως του χρεωνόταν, ούτε έφταιγε στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που του χρεωνόταν.
Αν θέλουμε να ξεχάσουμε την πρώτη σεζόν του και να δούμε τα πράγματα αντικειμενικά, θα καταλάβουμε ότι ο Ματέο ήταν ένας πάρα πολύ χρήσιμος παίκτης. Ποδοσφαιριστής που παίζει σε (σχεδόν) όλους τους χώρους του γηπέδου και δίνει λύσεις στα προβλήματα που έχουν οι προπονητές του.
Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι πέρα από τον νυν προπονητή του Άρη, Τόλη Τερζή, τον Ματέο εκτιμούσαν πάρα πολύ οι προπονητές με τις μεγαλύτερες παραστάσεις που ήρθαν στον Άρη, ο Ερέρα, ο Μπούργος και ο Πάρντιου.
Ήταν ένας χρήσιμος παίκτης, τρομερά συνεπείς αμυντικά, σε έναν τομέα που μπορεί να μην είναι θεαματικός, αλλά είναι τρομερά σημαντικός.
Ακόμη ο Ματέο είχε τον τρόπο να βρίσκει δίχτυα σε σημαντικές στιγμές. Την χρονιά της επιστροφής του στον Άρη το μοναδικό γκολ του στο πρωτάθλημα ήταν αυτό που έφερε το διπλό απέναντι στον Παναθηναϊκό, σε ένα παιχνίδι «τελείωσε» την Ευρώπη.
Την επόμενη σεζόν ο Ματέο έβαλε το νικητήριο γκολ απέναντι στην ΑΕΚ στο μαγικό 3-2 και φέτος όταν ο Άρης «πάλευε» για την πέμπτη θέση έκανε τη διαφορά στα τελευταία ματς της κανονικής διάρκειας με γκολ και ασίστ.
Φυσικά διαβάζοντας κάποιος αυτό το κείμενο θα σκέφτεται «δηλαδή εσείς τον Ματέο τον είδατε παιχταρά»; Όχι, προφανώς και όχι. Ο Ματέο είχε σοβαρά θέματα που δεν του επέτρεψαν να προχωρήσει περισσότερο.
Κακές επιλογές στο επιθετικό transition, όχι τρομερή συνέπεια με το γκολ και μερικά λάθη σε χώρους του παιχνιδιού που… απαγορεύεται! Έχει και τα προβλήματα του ο Ματέο, εννοείται.
Απλά αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι ήταν ένας παίκτης που βοήθησε, που ήταν χρήσιμος στους προπονητές και μπορεί να μην ήταν αυτό που θέλαμε, αλλά σίγουρα είναι άδικο να λέμε ότι θα του… βάλουμε κορδέλα και θα τον στείλουμε με ταξί στο αεροδρόμιο.
Ματέο Γκαρσία, σε ευχαριστούμε για την πρώτη χρονιά, σε ευχαριστούμε που πάντα τα έδινες όλα. Μένει μία πικρία που δεν έγινες ποτέ αυτό που περιμέναμε και μπορούσες, αλλά θα είσαι πάντα φίλος του Άρη.
