O Άρης πρέπει να απαιτεί (τουλάχιστον) στο Eurocup, όχι να ζηλεύει το Europe Cup
Πολύ καλά κάνει ο κόσμος και απαιτεί όποια και αν είναι η αφορμή. Το τι απαιτεί όμως πρέπει να αντικατοπτρίζει το μέγεθος της ομάδας και όχι να ζητάμε τα «σπόρια», επειδή αυτά υπάρχουν και δίπλα μας.
Για όσους κάνουν το «κλικ» προδιατεθειμένοι για να διαβάσουν κάτι συγκεκριμένο να βάλουμε μερικά… disclaimers. Το παρόν άρθρο δεν έχει ούτε σκοπό να αποδείξει ότι η φετινή (ξεκάθαρα αποτυχημένη) σεζόν ήταν καλή, ούτε ότι κακώς οποιαδήποτε ομάδα χαμογελάει για την πορεία της. Παρά μόνο ότι ο Άρης πρέπει να βάλει τον πήχη πολύ πιο ψηλά, με πράξεις.
Αρχικά να ειπωθεί ότι ο Άρης είναι η ομάδα που σε μία σεζόν με άσχημα αποτελέσματα και κακούς χειρισμούς είχε μία λιγότερη νίκη στο ελληνικό πρωτάθλημα από την ομάδα που έφτασε στον τελικό του FEC και σχεδόν τις διπλάσιες από την ομάδα που έφτασε στη φάση των «16» της ίδιας διοργάνωσης.
Αυτό δεν κάνει ούτε τη σεζόν λιγότερο αποτυχημένη, ούτε την πορεία του ΠΑΟΚ και του Αμαρουσίου χειρότερη. Δείχνει όμως κάτι, ότι ο Άρης είναι ομάδα η οποία όταν σε μία σεζόν που πάνε όλα χάλια και οικονομικά δεν είναι ακόμη υγιής είναι στη χειρότερη στα «ίδια» στο πρωτάθλημα με τις υπόλοιπες ομάδες.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Άρης δεν πρέπει να πέσει στη λογική του να πάει να πάρει την τέταρτη διοργάνωση του μπάσκετ με ομάδες από Κύπρο (τρεις!), Σλοβακία και Κόσοβο. Και κυρίως δεν πρέπει να πέσουμε την παγίδα του εφησυχασμού με μία καλή πορεία σε μία διοργάνωση η οποία έχει τόσο μεγάλη αξία, ώστε η FIBA να μην μπει καν στη διαδικασία να φτιάξει μία σελίδα στο facebook.
Ο Άρης (και ο κόσμος του) δεν πρέπει πει «αφήστε τα χορηγικά χρήματα του Eurocup, πάμε να πάρουμε το FEC». Αυτό που πρέπει να απαιτήσει δεν είναι ένας ευρωπαϊκός αυτο-υποβιβασμός, αλλά να είναι αυτός που πρέπει στην καλύτερη δυνατή σκηνή. Να πάρει το Αλεξάνδρειο με τους δικούς του όρους, να βρεθεί λύση σε όλα τα επίπεδα και να βρεθούν όσο περισσότεροι άνθρωποι στη διοίκηση που να διαθέτουν χρήματα.
Ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ και ο κόσμος του δεν έχουν κανένα λόγο να ζηλεύουν το FEC. Μία διοργάνωση που είναι σημαντική για μερικές ευρωπαϊκές ομάδες, αλλά για καμία του μεγέθους του Άρη. Την ίδια στιγμή όμως, έχει κάθε λόγο (και υποχρέωση) να απαιτεί να πάρει ο Άρης αυτά που του αξίζουν στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή σκηνή και επιτέλους η ομάδα να επιστρέψει εκεί που ανήκει. Καμία έκπτωση και κανένα βήμα πίσω.
