Ο Άρης δεν θέλει τα αποφάγια, απαιτεί ίση μεταχείριση για γήπεδο, χρέη και επενδυτικό
Ο Άρης δεν πρόκειται να συνεχίσει να κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια, να συνεχίσει να πιστεύει βολικές δικαιολογίες και να δέχεται άνιση μεταχείριση.
Ο Αυτοκράτορας του ελληνικού μπάσκετ, η ομάδα του 20ου αιώνα και ο πιο μπασκετικός λαός της Ευρώπης υπόκεινται εδώ και πολλά χρόνια στο μαρτύριο της σταγόνας. Με τα χρέη να μειώνονται σε ελάχιστο βαθμό, τις ρυθμίσεις στις οποίες μπαίνει η ομάδα να είναι η μία χειρότερη από την άλλη και τον Άρη να έχει φτάσει στο σημείο να πληρώνει περισσότερα χρήματα για το Παλέ από ότι ο Ολυμπιακός για το ΣΕΦ.
Τα αποφάγια που υπόσχονται -και στο φινάλε ούτε καν δίνουν- στον Άρη δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι αρκετά. Οι προεκλογικές υποσχέσεις για ψίχουλα ούτε πιστεύει κανείς ότι θα τηρηθούν, ούτε και καλύπτουν τον οποιονδήποτε.
Ο Άρης πλέον θέλει πράξεις, ούτε χτυπήματα στην πλάτη, ούτε καλά λόγια από κανέναν. Δεν γίνεται τη στιγμή που στη Θεσσαλονίκη το κράτος όχι μόνο έχτισε γήπεδο, αλλά πλήρωνε και τους λογαριασμούς για μία ομάδα πάρα πολύ μικρότερη σε μπασκετικό μέγεθος, να κάνει ότι μπορεί ώστε ο Άρης να μένει μετέωρος.
Δεν γίνεται το Αλεξάνδρειο να μην ανήκει στον Άρη, όχι για 9 αλλά για 99 χρόνια. Δεν γίνεται η συμφωνία να μην επιτευχθεί με τους ευνοϊκούς όρους που θα δινόταν σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα της χώρας. Δεν γίνεται να μην είναι μέρος της ανάπλασης της ΔΕΘ, δεν γίνεται να μπλοκάρεται κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού του σωματείου.
Αντίστοιχα πρέπει να δοθεί λύση για το κομμάτι των χρεών, όχι μία λύση που θα κρατήσει τον Άρη πίσω άλλα 10 χρόνια, αλλά μία λύση σαν αυτές που έχουν εμφανιστεί δια μαγείας για τους υπόλοιπους συλλόγους.
Επίσης τη στιγμή που οι μισές ομάδες της Α1, με 100 έως 1000 άτομα στο γήπεδο έχουν εργολάβους, εφοπλιστές και άλλους τόσους επιχειρηματίες, είναι αδύνατο να πιστέψει κάποιος ότι είναι αδύνατο να βρεθεί ένας επενδυτής για την πιο βαριά φανέλα της χώρας.
