Ήταν ο Άρης που κέρδιζε, ο Άρης που μας έκανε να χαμογελάμε, ο Άρης που μας έκανε να ονειρευόμαστε, τώρα γίνεται και ο Άρης που θέλουμε!
Μέχρι στιγμής οι κιτρινόμαυροι είχαν την ουσία. Έπαιρναν τις νίκες αλλά και τους βαθμούς. Απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης προσέθεσαν σε αυτό και ποιοτικό ποδόσφαιρο.
Ο Άρης έως τώρα έπαιρνε βαθμούς. Κατάφερνε να είναι σε μερικά παιχνίδια «κυνικός» ενώ άλλες φορές είχε και την τύχη μαζί του.
Με όλο τον κόσμο της ομάδας να είναι χαρούμενος κυριαρχούσε η απορία «θα μπορέσει ο Άρης να ανεβάσει την απόδοση πριν πληρώσει το ότι… παίζει με την φωτιά». Απέναντι στον Αστέρα λοιπόν έδειξε ότι έχει φτάσει στο σημείο που η νίκη συνδυάζεται με καλό ποδόσφαιρο.
Στο β’ μέρος απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης είδαμε την ομάδα που θέλαμε. Είδαμε την ομάδα να μπαίνει και με τσαμπουκά, να κυριαρχεί στον γήπεδο και να «πνίγει» τον αντίπαλο. Έφτιαξε ευκαιρίες, και ακόμη και αν δεν έμπαινε το αυτογκόλ σε έπειθε ότι θα έβρισκε τον τρόπο να σκοράρει.
Ακόμη και όταν έβαλε το γκολ πίεσε και έχασε πολλές ευκαιρίες για να μπορέσει να διπλασιάσει τα τέρματα της, χωρίς να επαναπαύεται στο προβάδισμα που είχε.
Στα θετικά προστίθεται και το μεσοαμυντικό κομμάτι. Ο Αστέρας απείλησε μόλις μια φορά την εστία του Σιαμπάνη σε όλο το δεύτερο μέρος, ενώ συνολικά οι κιτρινόμαυροι κάλυπταν σωστά τους χώρους και είχαν καλές επιστροφές.
Κα ληκτικά μπορούμε να πούμε ότι απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης για 45 λεπτά είδαμε τον Άρη που θέλουμε. Μια ομάδα που έπαιξε σύμφωνα με τις δυνατότητες της και το ποιοτικό της ρόστερ, χωρίς να επιτρέψει στον αντίπαλο να επισκεφτεί πολλές φορές την περιοχή της.
Επόμενος στόχος είναι τα ποιοτικά 45′ να γίνουν 60′ και στην συνέχεια 90′ αλλά το πρώτο δείγμα είναι θετικό.
