Νασούτι: «Έκανα ότι μπορούσα για να μείνω στον Άρη, όνειρό μου να επιστρέψω»
Στο Yellow Radio 101,7 και στην εκπομπή «Νυχτερινές μεταφράσεις» φιλοξενήθηκε ο Κριστιάν Νασούτι.
Αναλυτικά όσα είπε στον Αντώνη Σαριόγλου:
Αρχικά για τον Άρη είπε:
Παρακολουθώ την ομάδα και τα αποτελέσματα, χαίρομαι να βλέπω τον Άρη ανταγωνιστικό, να χτυπάει τα αποτελέσματα και τις πρώτες θέσεις.
Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που είμαστε στον τελικό, που έρχεται μία τέτοια συγκυρία και έρχεται μία τέτοια γλυκιά εκδίκηση, ότι μπορεί να έρθει ένας τίτλος.
Για τις αναμνήσεις του από τον τελικό του 2010:
Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις όχι μόνο για τον τελικό, αλλά και για τον δρόμο μέχρι εκεί. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό στην πόλη, τον ενθουσιασμό στην ομάδα, τον κόσμο που κατέβαινε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα.
Θυμάμαι όταν βγήκα στο γήπεδο και η κερκίδα ήταν κίτρινη. Δυστυχώς δεν ήρθε το αποτέλεσμα που θέλαμε, αλλά δόθηκε μία πολύ σκληρή μάχη από όλους στην ομάδα για να βρεθούμε εκεί.
Για την ευκαιρία του στον τελικό του 2010:
Πώς να το ξεχάσω; Δεν μπορώ να το ξεχάσω μέχρι σήμερα, θυμάμαι τη φάση που θα μπορούσα να έχω πετύχει το γκολ, να έχω πετύχει το γκολ της ζωής μου. Θυμάμαι απέκρουσε ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού με το γόνατο.
Θεωρώ ότι αξίζαμε κάτι παραπάνω, δεχθήκαμε ένα γκολ από τον Λέτο από μακρινή απόσταση, δεν καταφέραμε και εμείς να ισοφαρίσαμε. Μείναμε με άδεια χέρια, αλλά καθαρή συνείδηση γιατί τα δώσαμε όλα.
Για τον λόγο που έφυγε από τον Άρη:
Είχα κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μείνω στον Άρη. Περνούσα πολύ όμορφα, είχα δεθεί με την πόλη και την ομάδα. Δυστυχώς όμως δεν ήταν μόνο στο χέρι μου, η Ρίβερ δεν δέχθηκε ότι πρόταση και να έκανε ο Άρης.
Στο τέλος, λίγες μέρες πριν τελειώσει η προετοιμασία με τη Ρίβερ ο προπονητής μου είπε ότι δεν θα με υπολογίζει. Είχα δύο προτάσεις, μία από Τουρκία και μία από την ΑΕΚ. Έτσι αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα.
Τότε έπαιξα έναν δεύτερο συνεχόμενο τελικό, η ΑΕΚ ήταν επίσης μία μεγάλη ομάδα, είναι κάτι πολύ σημαντικό να βγω κυπελλούχος, ήταν απερίγραπτη χαρά. Μου έμεινε όμως ένα αγκάθι, ότι δεν πήρα το κύπελλο με τον Άρη.
Aπό την πρώτη στιγμή ένιωσα το δέσιμο και την αγάπη με τον κόσμο. Αυτό που έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο είναι το πως υποδέχθηκε ο Άρης και η Θεσσαλονίκη την οικογένεια μου, μακάρι η ζωή να με φέρει και πάλι εκεί.
Εύχομαι μία μέρα να μπορέσω να προπονήσω τον Άρη.
Για το ότι και ο γιος του παίζει ποδόσφαιρο ανέφερε:
Είναι στην ομάδα μου, τα πηγαίνει πολύ καλά, αλλά έχει και αυτό τις δυσκολίες του, να ξεχωρίζω τον ρόλο του πατέρα από αυτόν του προπονητή.
Είναι και εκείνος κεντρικός αμυντικός, είναι ευέλικτος είναι… καλός όπως ο μπαμπάς (γέλια).
