Μετά την κλήση του Ζερβίνιο σε απολογία από τον παρατηρητή, οφείλουμε να κάνουμε μία… ανακεφαλαίωση για να μάθουμε τι επιτρέπεται τελικά στην Ελλάδα και τι όχι.
Για το δεύτερο κομμάτι είναι πιο δύσκολο να μιλήσουμε. Δε μπορεί να πει κάποιος με σιγουριά τι είναι αυτό που δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα από τη στιγμή ότι οι κατηγορίες για τον Ζερβίνιο δεν έχουν γίνει ξεκάθαρες. Ας ανοίξουν οι κάμερες και μετά… το βρίσκουμε.
Να ρίξουμε μία ματιά όμως στα πιο απλά, ποια είναι τα πράγματα τα οποία επιτρέπονται στην Ελλάδα.
Στην Ελλάδα αρχικά είναι κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι επιτρέπεται να σηκώνεις το μεσαίο δάχτυλο. Το έχει κάνει πέρυσι ο Σένκεφελντ με μεγάλη επιτυχία και χωρίς να αντιμετωπίσει το παραμικρό πρόβλημα, είτε κατά τη διάρκεια του αγώνα, είτε αργότερα.
Στην Ελλάδα επιτρέπεται να βρίζεις τον κόσμο μίας ομάδας με χυδαίο λεξιλόγιο, δεν υπάρχει μάλιστα κανένα πρόβλημα ακόμη και να γίνει την ημέρα που όλη η Ελλάδα θρηνεί για τη δολοφονία ενός παιδιού.
Στην Ελλάδα επιτρέπεται να επιτίθεσαι ρατσιστικά σε ποδοσφαιριστή μίας ομάδας κάνοντας ήχους μαϊμούς και εκεί δεν παρεμβαίνει ούτε διαιτητής, ούτε παρατηρητής.
Στην Ελλάδα επιτρέπεται ένα ολόκληρο γήπεδο δύο δολοφονημένους ανθρώπους, χωρίς οι διαιτητές και οι παρατηρητές να προβληματιστούν.
Έτσι έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα…
