Μετά από δύο παιχνίδια στο πρωτάθλημα, οι κιτρινόμαυροι δείχνουν ποια θα είναι η ταυτότητα τους για την νέα σεζόν.
Το αν είναι καλός ο Άρης θα φανεί στην συνέχεια, αλλά είναι ασφαλές να πούμε ότι είναι καλύτερος. Καλύτερος τουλάχιστον από την περσινή χρονιά, όπου αυτό που είδαμε δύσκολα μπορούσε να χαρακτηριστεί μπάσκετ.
Φαίνεται ότι ο Άρης θα έχει σκορ, είτε αυτό θα έρχεται από τον Χάνλαν, είτε από τον Κάουαν είτε από κάποιον άλλον παίκτη που θα ξεχωρίσει επιθετικά (χθες ο Τζούστον).
Δείχνει η ομάδα ότι θα έχει πάρα πολύ διάθεση, ότι θα παλεύει και ότι εκεί που κανένας δεν την περιμένει μπορεί απλά να βρίσκει τον τρόπο να φέρνει τα πάνω-κάτω σε ένα παιχνίδι.
Σίγουρα φαίνεται ότι θα υπάρχουν και αρνητικά. Η απειρία διακρίνεται με γυμνό μάτι και έχει ήδη «κοστίσει» στα πρώτα ημίχρονα με Παναθηναϊκό αλλά και Ιωνικό.
Η ομάδα «ξεκαθαρίζει» πως όπως θα προσφέρει έντονες χαρές θα έχει και κάποια κενά διαστήματα. Θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μην συμβεί αυτό με τέσσερις «rookies» και ο Άρης θα κουβαλάει αυτό το άγχος μαζί του.
Είναι όπως το είπε ο Καστρίτης, ότι στο 100% μπορεί να κερδίσει τους πάντες, στο 90% μπορεί να κινδυνέψει από οποιονδήποτε αντίπαλο.
Αυτός θα είναι ο Άρης της φετινής σεζόν σε επίπεδο… συγκινήσεων. Τώρα στο καθαρά αγωνιστικό υπάρχει χώρος για βελτίωση, αλλά αυτό θα φανεί με την επιστροφή του Σχίζα και με το ξεκαθάρισμα της θέσης «5».
Υ/Γ Χθες στην εξίσωση μπήκε και η διαιτησία, το έχουμε σχολιάσει όμως αυτό, ραδιοφωνικά και γραπτά σε άλλο κείμενο. Σίγουρα πάντως περιμένουμε από την νέα διοίκηση της ΕΟΚ να αλλάξει τα πράγματα.
