Με αφορμή την κυκλοφορία της τελευταίας του συνεργασίας, “Dark Mark Theme” b/w “Skeleton Joe Manifesto”, ο Mark Lanegan εξομολογείται πως είναι ευλογία να γράφει μουσική.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε η νέα συνεργασία του Mark Lanegan με τον Joe Cardamone των The Icarus Line, μέσω της Rare Bird/Kitten Robot Records. Πρόκειται για το “Dark Mark Theme” b/w “Skeleton Joe Manifesto”, σε μία περιορισμένη έκδοση από το πλήρες άλμπουμ που έχει προγραμματιστεί για το φθινόπωρο του 2021. Στα κομμάτια του δίσκου κυριαρχεί ένας πειραματικός ηλεκτρονικός ήχος μέσα από την ομορφιά του σκοταδιού.
Ο Dark Mark, Mark Lanegan, είναι ένας μουσικός που βρίσκεται διαρκώς σε αναζήτηση και δημιουργία. Εκτός από τη δουλειά του ως Frontman με τους Screaming Trees και μια σειρά από σόλο άλμπουμ, ο Lanegan έχει συνεργαστεί επίσης με ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών όπως οι UNKLE, Neko Case, The Duke Spirit, Queens Of the Stone Age, PJ Harvey.
Μετακομίσατε πρόσφατα στην Ιρλανδία, πώς βρίσκετε τη ζωή εκεί;
Έχω περάσει πολύ χρόνο στην Ιρλανδία όλα αυτά τα χρόνια, περιοδείες κ.λ.π., και οι παλαιότεροι πρόγονοί μου προέρχονταν από το Κιλκένι, οπότε ένιωθα πάντα σαν στο σπίτι μου εδώ. Ζω στη νοτιοδυτική Ιρλανδία, County Kerry, και η φυσική ομορφιά είναι εκπληκτική, και οι άνθρωποι είναι υπέροχοι.
Απoλαύσαμε πραγματικά τη νέα σας συνεργασία με τον Joe Cardamone των The Icarus Line. Θα μπορούσατε παρακαλώ να μας πείτε ποιο ήταν το έναυσμα για αυτή τη συνεργασία και πώς πήρε μορφή;
Πριν από μερικά χρόνια δούλευα σε έναν σόλο δίσκο και ο Joe μου έστειλε μερικά κομμάτια για να τα χρησιμοποιήσω και παρόλο που μου άρεσαν, κατέληξα σε μια πιο παραδοσιακή ροκ κατεύθυνση της κιθάρας. Αργότερα, επανεξετάσαμε τα κομμάτια του Joe και αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα πλήρες άλμπουμ.
Το “Dark Mark Theme” είναι ένα τόσο εντυπωσιακό τραγούδι γεμάτο με μια συναρπαστική σκοτεινή ενέργεια. Μπορείτε να μας πείτε για την έμπνευση πίσω από αυτό το κομμάτι;
Δεν μπορώ πραγματικά να πω από πού προέρχεται η έμπνευση για όλα τα τραγούδια που έχω γράψει. Μερικές φορές μου αποκαλύπτονται αρκετά μετά την ηχογράφηση και την κυκλοφορία τους και μερικές φορές, καθόλου.
Δημοσιεύσατε τα απομνημονεύματά σας, “Sing Backwards and Weep”, πέρυσι, τα οποία διέθεταν τόσο όμορφο περιγραφικό γράψιμο. Πώς ήταν για εσάς, γράφοντας αυτό το βιβλίο να επαναφέρετε αυτές τις αναμνήσεις; Σκοπεύετε να εκδώσετε άλλο τόμο;
Για να είμαι ειλικρινής, ήταν μια αρκετά δυσάρεστη εμπειρία. Είμαι κάποιος που προσπαθεί να παραμείνει εδώ και τώρα, αλλά ένα βιβλίο αυτού του είδους απαιτεί πολύ ψάξιμο ανάμεσα σε πολύ οδυνηρές αναμνήσεις. Όχι, δεν θα το έκανα ποτέ ξανά.
Είμαι καθηγητής Πανεπιστημίου που διδάσκει για τη δημοφιλή μουσική, τα Media και τον πολιτισμό. Οι μαθητές μου αγαπάνε πολύ τη μουσική σκηνή του Σιάτλ από τη δεκαετία του 1990. Από τη δική σας οπτική, ως μέρος του Screaming Trees, τι ρόλο πιστεύετε ότι έπαιζαν τα μέσα ενημέρωσης στη μουσική σκηνή εκείνη την εποχή; Σας άρεσε να εμφανίζεστε στο MTV, για παράδειγμα, και να δίνετε συνεντεύξεις, ή δυσκολευτήκατε με όλο αυτό το ενδιαφέρον;
Μου πήρε πολύ καιρό στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 πριν να νιώσω άνετα με τα μέσα ενημέρωσης, να είμαι μπροστά στην κάμερα, σε συνεντεύξεις και όλα αυτά. Τώρα δεν δίνω δεκάρα.
Εκτός από τις συνεργασίες που έχετε κάνει, είναι πολύ όμορφη και εντυπωσιακή και η προσωπική σας δουλειά που έχετε κυκλοφορήσει. Τι ρόλο και σημασία έχει η συγγραφή τραγουδιών στη ζωή σας;
Αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερός που μπορώ να κάνω κάτι που αγαπώ τόσο πολύ και να ζήσω από αυτό. Το θεωρώ ευλογία όχι δουλειά.
Μου άρεσε πολύ το πιο πρόσφατο σόλο άλμπουμ σας Straight Songs of Sorrow , ειδικά το αγαπημένο μου κομμάτι “I Wouldn’t Want to Say”. Είναι ένα φανταστικό τραγούδι, τι σας ενέπνευσε να το γράψετε;
Μόλις βγάλω κάτι, ανήκει σε όποιον συνδέεται με αυτό. Προσωπικά δεν έχω σκεφτεί ποτέ για τι έγραφαν οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες, με ένοιαζε μόνο τι σημαίνουν για μένα τα τραγούδια τους.
Συμμετείχατε σε ένα πάρτι ακρόασης του Tim στο Τwitter για το Straight Songs of Sorrow, πώς ήταν η συμμετοχή σας σε αυτό;
Το απόλαυσα, νομίζω ότι είναι πολύ ωραίο πράγμα που κάνει ο Tim.
Έχετε κάνει πολλές περιοδείες όλα αυτά τα χρόνια, τι σας λείπει περισσότερο όταν βρίσκεστε στο δρόμο, στην περιοδεία;
Να βρίσκομαι στο δρόμο. Να βρίσκομαι σε περιοδεία.
Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχετε απολαύσει ποτέ ως κοινό και γιατί;
Πάρα πολλές για να αναφέρουμε: Wu Tang Clan το 1996, The Bad Seeds το 1992, Judas Priest το 1983, Ramones το 1996, The Fall το 2006, Television αρχές-μέσα δεκαετίας του 90, Bobby ‘Blue’ Bland αρχές του 90, Townes Van Zandt μέσα 90, Dave Van Ronk τέλη 90, Otis Clay μέσα 90, PJ Harvey αρχές 2000.
Η πανκ μουσική είχε μεγάλη επιρροή στη ζωή σας, υπάρχει συγκεκριμένα ένα Punk άλμπουμ που να έχετε τις περισσότερες αναμνήσεις;
Πάρα πολλά για να αναφέρουμε.
Πώς νιώθετε που είστε μουσικός; Και έχει αλλάξει αυτό με τον καιρό;
Και πάλι, αισθάνομαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στη γη.
Τέλος, ποια είναι τα σχέδια σας για το υπόλοιπο του 2021;
Σκοπεύω να πλεύσω στις φουρτουνιασμένες θάλασσες της ζωής.
