Ο Τόλης Τερζής αποτελεί παρελθόν από τον Άρη, με τις ευθύνες όμως να πηγαίνουν (και) πέρα από αυτόν.
Για μία ακόμη χρονιά ο Άρης ψάχνει προπονητή στο ξεκίνημα της σεζόν. Τα τελευταία 5 χρόνια άλλωστε είχαμε τρεις περιπτώσεις προπονητών που δεν πρόλαβαν να κοουτσάρουν τον Άρη στην τρίτη αγωνιστική του πρωταθλήματος!
Μπορούμε να πούμε και φέτος για την ευθύνη του Τερζή, για το πως διαχειρίστηκε κάποιες καταστάσεις και για ορισμένες κινήσεις που θα μπορούσαν να είναι διαφορετικές. Ο Έλληνας τεχνικός έχει ευθύνες, όπως είχε ο Μπούργος, ο Πάρντιου και όλοι οι υπόλοιποι.
Εθελοτυφλούμε όμως όσο μένουμε (μόνο) στις ευθύνες των προπονητών. Όποιος κοιτάει το δάσος βλέπει ότι υπάρχουν περεταίρω προβλήματα. Γιατί ο δικηγόρος του Τερζή μπορεί να θέσει πολλά υπέρ του επιχειρήματα, όπως αντίστοιχα και εκείνοι του Μπούργος, του Παντελίδη, του Μάντζιου και όχι μόνο.
Φέτος στο Βουκουρέστι ο Άρης θα έπρεπε να έχει ένα τρίτο σέντερ μπακ να βάλει στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα, αντ’ αυτού δεν είχε δεύτερο. Στην Κρήτη θα έπρεπε να έχεις εναλλακτικές επιλογές για τους παίκτες του Άρη που είχαν «σκάσει», στη Λαμία ο Άρης θα έπρεπε να είχε μία εναλλακτική για τον Ζουλ που δεν ήταν διαθέσιμος.
Για μία ακόμη χρονιά όμως φτάνουμε σε ένα σημείο που ο προπονητής δεν έχει τα «όπλα» που πρέπει για να κριθεί κι αναλόγως. Για μία ακόμη χρονιά ο προπονητής μοιάζει αναλώσιμος και ο ρόλος του αντί για πρωταγωνιστικός πολλές φορές φαίνεται λες και είναι.. guest star.
Ο Άρης πρέπει να εμπιστευτεί κάποιον άνθρωπο με όλη την έννοια της λέξης. Όχι απλά να του δώσει ένα παχυλό συμβόλαιο, να του δώσει την ελευθερία κινήσεων σε όλα τα κομμάτια εκείνος να κριθεί ανάλογα.
Να του δώσει την ευκαιρία να επιλέξει τους παίκτες που θέλει, να επιλέξει τους συνεργάτες του τόσο σε θέμα προσώπων όσο και σε θέμα αριθμού. Να έχει λόγο στην οργάνωση της ομάδας και να μη λείπει ούτε μισός φροντιστής, ούτε μισός διερμηνέας.
Όσο επαναλαμβάνονται καταστάσεις με συμφωνίες από τις οποίες ο Άρης έχει… escape plan και βάζει τον προπονητή σε δεύτερο ρόλο τόσο υπάρχει το ρίσκο να ζούμε τα ίδια πράγματα κάθε Σεπτέμβριο.
Αν δηλαδή εμπιστεύεσαι τον κάθε «Τερζή» δώστου τα κλειδιά χωρίς να υπάρχει plan b. Άστον να δουλέψει και να κριθεί. Μπορεί να πετύχει, μπορεί και όχι. Όσο όμως η κατάσταση συνεχίζει να μη θυμίζει τον σχεδιασμό που θέλουμε, τόσο οι πιθανότητες να έρθει η επιτυχία δεν αυξάνονται.
Υ/Γ Η φετινή σεζόν είναι απλά τα πιο πρόσφατο παράδειγμα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον Μπούργος που έπρεπε να προκριθεί με τον Νταμπό και τον Ντιόπ, τον Μάντζιο που έπαιξε χωρίς στόπερ στην Αστάνα, τον Παντελίδη με το ταξίδι στη Νορβηγία και όχι μόνο…
Υ/Γ2 Όταν λέμε να δώσεις τα κλειδιά στον κάθε προπονητή, δεν λέμε να μη τον ελέγχεις. Αν θέλει να σου φέρει έναν «Ντουάρτε» τότε καλά θα κάνεις να του πεις όχι. Από εκεί όμως μέχρι οι επιλογές να είναι… λίγο του ενός και λίγο του άλλου υπάρχει μεγάλη διαφορά.
