Sisters Of Mercy (Fix Factory of Sound, Θεσσαλονίκη, 12/09/2019)
«Η συνύπαρξη με τον Eldrich ήταν δύσκολη… από τη μια, όταν το αποτέλεσμα ήταν ένα ‘Marian’, έλεγες ότι ίσως και ν’ αξίζει τον κόπο… από την άλλη, μετά από κάποιο καιρό, λες μέσα σου ότι δε γίνεται να συνεχίζεται αυτό επ’ αόριστον…». Τάδε έφη Wayne Hussey για την συμμετοχή του στους Sisters στο βιβλίο του «Salad Daze».
Γράφει ο Γιώργος Κοτσώνης:
Ο Eldrich εδώ και πάνω από 30 χρόνια, από το 1986 όταν και έσπασε η –με διαφορά– καλύτερη σύνθεση της μπάντας είναι ουσιαστικά η μοναδική αδελφή του ελέους. Ο πρώτος που άνοιξε τη θύρα εξόδου ήταν ο παραγνωρισμένος κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος Gary Marx. Βασικός λόγος οι διαφωνίες με τον Eldrich, το δε ‘Walk away’ (‘H πόρτα είναι ανοιχτή’ σε ελεύθερη απόδοση) λέγεται ότι ήταν το μήνυμα του τραγουδιστή στον (πρώην) κιθαρίστα. Η δυάδα Wayne Hussey-Craig Adams επιχείρησε να βγάλει μαζί του το διάδοχο του ‘First and last and always’ αλλά σύντομα φάνηκε ότι δε μπορούσαν πλέον μαζί, άλλωστε και το ‘FALAA βγήκε με πολύ κόπο κυρίως λόγω των ψυχολογικών του προβλημάτων (τα επέτεινε ο χωρισμός από το έτερό του ήμισυ κείνο τον καιρό). Ποιου; Δε χρειάζεται να ρωτάτε, του Eldrich, στον οποίο ωστόσο έμεινε πιστός ο Doktor Avalanche. H μη απόρριψη, έστω κι από drum machine, στην περίπτωση του αέναα μαυροδιοπτροφόρου φίλου μας συνιστά μια μικροεπιτυχία.
Από τότε, λοιπόν, μέχρι και σήμερα ο κατά τ’ άλλα πολύγλωσσος και με ιδιαίτερη μόρφωση Andy κουβαλάει το όνομα της μπάντας μαζί του, έχοντας κυκλοφορήσει ένα μάλλον μέτριο κι ένα αστείο πόνημα, με συνεργάτες στην πρώτη περίπτωση μια λέαινα που ξεχώριζε στις φωτό αλλά μόνο εκεί (δεν έπαιξε καν στο στούντιο) και στην δεύτερη κάποιους πουθενάδες. Από το ’93 δε και μετά, όποτε ‘περιοδεύει’ τον συντροφεύουν συνήθως κα’να δυο άγνωστοι πιτσιρικάδες. Καμιά απολύτως προσωπικότητα να τον αντικρούσει για οτιδήποτε. Καλό για το εγώ του, καταστροφικό για την υστεροφημία της μπάντας.
Το θέμα είναι βέβαια για ποια μπάντα μιλάμε καθώς ουσιαστικά οι Sisters έπαψαν να υπάρχουν οριστικά μετά το FALAA. Ψήγματά τους υπάρχουν στα δύο πρώτα των Mission (βάζω μέσα και την πρώτη τους συλλογή), σποραδικά στους Ghostdance του Gary Marx και με κάποια σχετική επιείκεια στο πρώτο solo του Eldrich που ψευδεπίγραφα κυκλοφόρησε ως SOM.
Τι προσδοκίες να ‘χει κανείς λοιπόν από το και καλά live του (εμφανισιακά κοντά στον Νοσφεράτου) Eldrich. Bάζοντας στ’ ακουστικά ν’ ακούσω το ‘Some kind of stranger’ και το ‘Walk away’ πριν την έναρξη του ‘live’ είχα μέσα μου μια σοβαρή υποψία.
20 λεπτά αργότερα, μπαίνοντας μέσα, είδα έναν τύπο να βγάζει ενίοτε κάτι από τη χροιά της φωνής που ξέραμε κάποτε αλλά και ουκ ολίγες στιγμές σχεδόν να σαλιαρίζει… Κι όσο για πάθος… κάτι σαν Βρετανός μπάτλερ που αναγγέλλει τα πιάτα της ημέρας. Δίπλα του δυο ουσιαστικά χαζοχαρούμενοι να παίζουν κιθάρα σε στυλ Breaking the law και πίσω του ένα σημαντικό κομμάτι του (όχι και τόσο live): κονσόλες με προ-ηχογραφημένα μέρη, των οποίων το ποσοστό προκάλεσε εύλογες απορίες.
Ρωτάω τον εαυτό μου αν άκουσα το ‘Marian’ ή το ‘Alice’ κι απάντηση δεν έχω. Αν έβλεπα κάποιον από τους προαναφερθέντες αυθεντικούς Sisters συν τον αφανή αλλά πολύ ουσιαστικό για την πρώτη περίοδό τους κιθαρίστα Ben Gunn ίσως και ν’ απαντούσα ΝΑΙ.
Τώρα, η υποψία επιβεβαιώθηκε και οι καλύτερες στιγμές της παρουσίας μου εκεί ήταν το ‘Some kind of Stranger’ και ‘Walk away’.
Από τα ακουστικά μου.
ΠΗΓΗ: www.mic.gr
