Αντί προλόγου…
- Αιφνιδιασμός του αντιπάλου με την προσέγγιση του αγώνα.
- Απόλυτη εμπιστοσύνη στην ιδέα παιχνιδιού από τους παίκτες, ώστε να μην μπαίνουν με αμφιβολίες στο γήπεδο.
- Η ψυχολογική κατάσταση είναι «κλειδί» για την ομάδα.
- Να καταφέρνεις να προβλέπεις από πριν προβλήματα στα αποδυτήρια, όσο και μέσα στο γήπεδο.
- Να λαμβάνονται οι κατάλληλες αποφάσεις την κατάλληλη στιγμή.
Τα παραπάνω αποτελούν βασικές αρχές, τα γνωστά και ως “τα πέντε Α” του Ουνάι Έμερι, του… συγγραφέα ενός απ’ τα δύο βιβλία, με τίτλο:
“Νοοτροπία νικητή – Ουνάι Έμερι”.
Αν το “κίτρινο υποβρύχιο” της επαρχίας της Βαλένθια και ο προπονητής της, είναι “της μόδας”, λόγω των κατορθωμάτων στο Τσάμπιονς Λιγκ, λίγοι γνωρίζουν πως στην “πράσινη” μεριά της Γλασκώβης κοουτσάρει ο πρώην τεχνικός της γιαπωνέζικης Γιοκοχάμα και είναι Έλληνας. Ο λόγος περί Άγγελου Ποστέκογλου, ο οποίος με μεθοδική δουλειά “απαντάει” όπως και όπου πρέπει σε όσους ρωτάνε. Και σε όσους ανησυχούν, θα συμπλήρωνα!
Οφείλω να κάνω μνεία στα δύο σχετικά άρθρα – πηγές που εντόπισα από τον Αλέξανδρο Λοθάνο και τον ιδιαίτερα συμπαθή Θοδωρή Βασίλη και με αναζήτηση μπορείτε να εντοπίσετε. Αν αναζητηθεί ένας ακόμα αναμορφωτής νοοτροπίας στην Ευρώπη, η επόμενη στάση μετά τη Σκωτία και την Ισπανία, θα είναι Θεσσαλονίκη. Κι ας μην τίθεται σύγκριση σε ζητήματα επίτευξης ή διεκδίκησης στόχων.
Ο κακός εαυτός
Η ομάδα του ποδοσφαιρικού Άρη “κλείνει τα αυτιά” της εδώ και πολύ καιρό, για όσους παρακολουθούμε λίγο κοντύτερα τις εξελίξεις. Για να γίνω πιο ακριβής, εδώ και περίπου μία… πενταετία! Σήμερα, εισπράττουμε, βιώνουμε, ζούμε ένα αποτέλεσμα μίας συνέχειας. Μίας πορείας με λάθη, εμπόδια, σωστά. Μίας πορείας αναζήτησης, που οδηγεί σε πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα για το μέγεθος του Συλλόγου Άρη, όμως δεν ήταν.
Οι δύο αγώνες της τελευταίας εβδομάδας, απέναντι σε Α.Ε.Κ. εκτός έδρας και Π.Α.Ο.Κ. εντός, αποτελούν τους καρπούς κάποιων αποφάσεων, που ξεκινούν από τη στήριξη όταν έπρεπε, κόντρα σε φωνές, την αλλαγή όταν απαιτούνταν, με γνώμονα τη λογική, αλλά και τη χρονική άνεση που έδινε η υπομονή της αρχικής απόφασης. Δύσκολα κατανοητό; Καθόλου. Δύσκολα εφαρμόσιμο; Ναι! Στο κιτρινόμαυρο περιβάλλον των “πολλών φωνών και απόψεων” επιλέχτηκε το ιστορικό ρίσκο του να λαμβάνει την τελική ο επικεφαλής.
Είναι δύσκολο να αναμετρηθεί κάποιος με τον κακό εαυτό του, τις παθογένειες που τον κρατούσαν δέσμιο. Πολύ δυσκολότερο από το να το κάνει με τον αντίπαλο. Τον όποιον αντίπαλο.
Μικρές λεπτομέρειες
Μπορούν να γραφτούν πολλά επί μέρους, δύο ενενηνταλέπτων υψηλής συγκέντρωσης και απόδοσης, εφαρμογής εντός των γραμμών του σχεδίου και των ιδεών, από τους παίχτες που επέλεξε, ενός προπονητή που μετράει σκάρτες 70 ημέρες στον κιτρινόμαυρο πάγκο. Δεν φτάνει ο διαδικτυακός χώρος, αν αναλυθούν αγωνιστικές λεπτομέρειες. Αν επικεντρωθούμε σε πρόσωπα. Απ’ τον Πάλμα και τον Σάσα, στον Ντουκουρέ, 168 και κάτι ώρες δρόμος! Κάπου ανάμεσα και ο Εκπακατά.
Ονδουριανός, Βραζιλιάνος, Ιβοριανός, Κογκολέζος. Προορισμοί στον χάρτη. Αξίζει να μαθαίνουμε αθλητική γεωγραφία. Η ομάδα μας αναγκάζει, ο Άρης και οι επιλογές του. Αν έλεγες σε κάποιον συνοπαδό, κάπου στα μέσα του Γενάρη, ούτε τρεις μήνες πίσω, πως θα κέρδιζες τον Π.Α.Ο.Κ. στο Χαριλάου τον Απρίλιο δεν θα αποτελούσε έκπληξη. Η ομάδα, διδάχτηκε, εκπαιδεύτηκε, εφάρμοσε σταδιακά όλο το διάστημα του επαναπροσδιορισμού της θέσης που της αρμόζει στην βαθμολογία, εννοώντας απ’ το μακρινό παιχνίδι στην Λαμία με Πάκο έως και τώρα, το να μην αντιμετωπίζει με φόβο, δέος η αθλητική κατωτερότητα αντιπάλους με πολλαπλάσιο μπάτζετ, αγωνιστική και εξωαγωνιστική δύναμη και το ίδιο ισχύει και με την “τριάδα” Α.Ε.Κ., Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, αναφέροντας τα ονόματα με αλφαβητική σειρά.
Λεπτομέρεια; Ναι. Άλλη μία. Κοντά στον Άρη, εκπαιδεύτηκα κι εγώ, Σοφού Πνεύματος ορμώμενος, να μην έχω ανάγκη να αποκαλώ τους παραδοσιακούς αντιπάλους “κάπως αλλιώς”, υποτιμητικά, για να αποκτήσω αξία. Μικρές λεπτομέρειες, που κάνουν την διαφορά. Αλλαγή νοοτροπίας, “αλλαγή σε όλα”, όπως δήλωσε άμα τη αφίξει του ο Μπούργος ο Ερνάν. Ο “Μόνο”. Άρης… μόνο, όπως χάραξε μέσα μας ο Συρόπουλος.
Αυτός που… ξέρει.
Τρεις μήνες πίσω, αν έλεγες σε κάποιον συνοπαδό πως η ομάδα θα κέρδιζε στο τοπικό ντέρμπι του Κλεάνθης Βικελίδης με άνεση, με τον αντίπαλο τερματοφύλακα να “κρατάει” την ομάδα του στο παιχνίδι με μεγάλες επεμβάσεις και με τους Γκάμα, Μπαντού, Σούντγκρεν συγκεκριμένα να έρχονται από τον πάγκο, πιθανώς θα σου πρότειναν φαρμακευτική αγωγή…
Νομίζω πως, γίνεται κάτι παραπάνω από κατανοητό το ότι ο προπονητής που δείχνει να ταιριάζει σε φιλοσοφία, νοοτροπία και οντότητα στην κιτρινόμαυρη πραγματικότητα έδωσε αυτοπεποίθηση, παράλληλα με την δουλειά και την εμπιστοσύνη. Κάντε ένα διάλειμμα στην ανάγνωση και επιστρέψτε στις “κατά Έμερι εντολές”…
(Συνέχεια!) Έχοντας, πλέον, μία εκπομπή τον μήνα στο Yellow Radio 101.7, στον δικό μας “κιτρινόμαυρο κύκλο”, με την ευθύνη που δίνει κάτι τέτοιο στα όσα καλείσαι να επικοινωνήσεις, αλλά και μέσω αυτής της στήλης, δεν διστάσαμε να εκφράσουμε την πεποίθηση του να δούμε την απόφαση του καινούργιου προπονητή στο να “ανοίξει” το rotation, πράγμα που έως τότε εφάρμοζαν μόνο οι Μάρτινς και Λουτσέσκου. Όταν οι ρόλοι “απλώθηκαν”, όταν οι επιλογές αυξήθηκαν και προστέθηκαν καινούργια πρόσωπα, αλλά και συστήματα, όταν οι 14-15 παίχτες έγιναν 18 και δεν γνωρίζεις τι να περιμένεις, αλλά ακόμα παραπάνω δεν γνωρίζει ο εκάστοτε αντίπαλος “τι και πώς” θα δει από τον Άρη, δεν μπορούμε παρά να εκφράσουμε την απόλυτη ικανοποίηση.
Όντας οπαδοί, σίγουρα οι νίκες είναι αυτές που μας κάνουν να χαμογελάμε. Παρόλα αυτά, το σημαντικότερο που πηγάζει μέσα από αυτές είναι η ηρεμία και η περαιτέρω αυτοπεποίθηση που δίνουν σε έναν άνθρωπο ικανό, στο να εφαρμόσει τα όσα έχει κατά νου, έχοντας “προσγειωθεί” στην εδώ πραγματικότητα με προίκα έναν μεγάλο ποδοσφαιρικό πλούτο. Έναν πλούτο που πρέπει να είναι οδηγός για όσα απαιτούνται να αλλάξουν και που αυτοί που έχουν την γνώση θα κληθούν να πράξουν.
Αντί ευχών… Πίστευε!
Περίοδος γιορτών, ευχών, ανέξοδων κατά κύριο λόγο. Ακόμα παραπάνω, “ευχές Ανάστασης” έχοντας αποφύγει την διαδικασία των βασανιστηρίων και της ελάχιστης απόστασης που χωρίζει το “Ωσαννά” απ’ το “Σταύρωσον αυτόν”!
Πού κολλάνε αυτά με Άρη; Παντού. Απόλυτα. Τόσο σε ποδόσφαιρο, όσο και σε μπάσκετ. Είναι ευτύχημα, μετά από τόσες αγωνιστικές “Μεγάλες εβδομάδες” που έχουμε βιώσει ανά τα χρόνια, να μην χάνουμε την πίστη μας.
Υπό τους ήχους…
