H ιστορία της πεντακάθαρης ομάδας και του κακού Άρη μερικά χρόνια μετά…
Σήμερα μοιάζει με ανέκδοτο ανθρώπου με παντελή έλλειψη αίσθησης του χιούμορ. Κάποτε όμως η πλειονότητα της Ελλάδας πίστευε σε φαντάσματα, χωρίς κανένα στοιχείο και ένδειξη αλλά μόνο και μόνο για να χτυπήσει τον Άρη.
Δεν είναι λίγες οι φορές που η περιρρέουσα ατμόσφαιρα έχει υιοθετήσει μία στάση σχεδόν εξοργιστική για κάποιο θέμα το οποίο αφορά τον Άρη και για το οποίο δεν υπάρχουν γνώσεις σχεδόν ούτε σε επιφανειακό επίπεδο.
Φτάνει ένα σημείο που σε μερικές περιπτώσεις ότι επιχειρήματα και να τεθούν δεν μπορούν να υπερνικήσουν την προϋπάρχουσα άποψη την οποία έχει «παντρευτεί» δημοσιογραφικός κόσμος και φίλαθλο κοινό. Το μοναδικό που μένει να πεις είναι «καλά, περίμενε μερικά χρόνια και μιλάμε μετά».
Στην πραγματικότητα όμως αυτή η συζήτηση δεν θα γίνει ποτέ. Κανείς ποτέ δεν βγαίνει να παραδεχθεί το ότι αυτό που έλεγε ήταν αδιανόητο και είτε έπεσε θύμα της ημιμάθειας του για την κατάσταση, είτε είχε απλώς μία ατζέντα που ήθελε να εξυπηρετήσει.
Στο παρών άρθρο όμως το αλλάζουμε αυτό. Όχι γιατί υπάρχει κάποια ανάγκη για προσωπική και συλλογική δικαίωση ως κόσμος και φυσικά ούτε γιατί το έχει ανάγκη ο Άρης. Αλλά γιατί καλό είναι να θυμόμαστε καταστάσεις και συμπεριφορές, ιδίως όταν εκείνες όχι απλά φλέρταραν με το φάσμα του παραλογισμού, αλλά το είχαν αφήσει εκατοντάδες χιλιόμετρα πίσω.
Ντροπή… ακόμη για το ελληνικό ποδόσφαιρο
Γυρίζοντας λοιπόν τον χρόνο πίσω πάμε σε μία εποχή όπου ο Άρης ήταν πολύ εύκολο θύμα. Βρισκόταν στη χειρότερη κατάσταση της ιστορίας του μετά από δύο σεζόν στη Γ’ Εθνική και η μάχη ανόδου που έδινε στην -τότε- Football League επίσης δεν πήγαινε καλά.
Τότε είχαμε και το φαινόμενο της «Ρεάλ Λαμίας», με την ομάδα τη Φθιώτιδας να μοιάζει με ομάδα της Primera Division σύμφωνα με τα αποτελέσματα της.
Φυσικά για να έρθουν αυτά τα αποτελέσματα υπήρχαν διαιτητικές εύνοιες όπως το αμίμητο γκολ με τον Πανσερραϊκό με πέντε(!) ποδοσφαιριστές της Λαμίας να είναι offside.
Δείτε μετά το 1:00
Ποιος θα ξεχάσει επίσης τον αγώνα με τον Παναιγειάλειο, όταν ο Παπαδόπουλος σε μία στιγμή παραφροσύνης πίστεψε ότι είναι τερματοφύλακας και έδωσε πέναλτι μετά από εκτέλεση κόρνερ. Πρέπει βέβαια να είχε μπερδευτεί γενικότερα, γιατί το έκανε δύο φορές στη σεζόν αυτό…
Το πέναλτι χάθηκε, αλλά βέβαια επαναλήφθηκε και στη συνέχεια η Λαμία πήρε αυτή τη σημαντική νίκη.
Δείτε μετά το 1:30:
«Τρελοί» όσοι έβλεπαν το αυτονόητο
Τα παραπάνω αποτελούν ένα μικρό δείγμα της τεραστίων διαστάσεων εύνοιας η οποία υπήρχε προς την ομάδα της Λαμίας. Όλα αυτά μαζί με τρεις αγώνες της από εκείνο το πρωτάθλημα που έκαναν την Sportradar να χτυπάει τις πόρτες της ΕΠΟ και με πολλά ακόμη ερωτηματικά.
Όποιος όμως τολμούσε να πει το αυτονόητο, όποιος μιλούσε για τη σκανδαλώδη εύνοια υπέρ της Λαμίας και τόνιζε ότι.. κάτι πάει λάθος, μάλλον είχε μανία καταδίωξης όπως τονιζόταν τότε σε όλα τα mainstream media, με τους φιλάθλους των υπόλοιπων ομάδων να σπεύδουν να κάνουν κτήμα τους τη συγκεκριμένη άποψη, δίχως την παραμικρή σκέψη.
Βλέπετε, η Λαμία ήταν ένα «αστραφτερό» σωματείο. Μία ομάδα που θα τόνιζε τη δύναμη της περιφέρειας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ένας σύλλογος ο οποίος δεν μπορούσε να του προσάψει κανείς τίποτα. Είχε φυσικά και μεγαλομέτοχο τον Πανουργιά Παπαϊωάννου, έναν ευυπόληπτο επιχειρηματία ο οποίος μόνο καλό θα έκανε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Άρης από την άλλη έβλεπε φαντάσματα, βρισκόταν σε περίοδο παρακμής και δεν είχε και πολλά να προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όπως έλεγε το αφήγημα που υπηρετούσε το ανέκδοτο «μία πόλη, μια ομάδα, μια τζατζίκι, μια πατάτες».
Fast Forward οκτώ χρόνια μετά
Το μέλλον ήταν τόσο προφανές που πραγματικά αναρωτιέσαι πώς κάποιος δεν μπορούσε να το δει, φαινόταν και με παρωπίδες δηλαδή. Για τον Άρη δεν χρειάζεται να τα πούμε, ούτε για τον κόσμο, ούτε για όσους είχαν προδιαγεγραμμένη την πορεία καταστροφής της ομάδας και το πόσο εκτέθηκαν.
Αξίζει όμως να ρίξουμε μια ματιά στο «πεντακάθαρο» σωματείο, τον πρόεδρο που αποτελεί κόσμημα και το μεγαλύτερο ανέκδοτο όλων, το πόσο τονίστηκε το ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον της επαρχίας.
Μετά από οκτώ χρόνια λοιπόν η μόνη θετική συνεισφορά της Λαμίας είναι στις βαθμολογικές συγκομιδές της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ που έτυχε να είναι οι μοναδικές ομάδες που δεν κέρδισε ούτε μία φορά (είχε 12 νίκες απέναντι στους άλλους 3 μεγάλους). Άστο να πάει όμως κι αυτό, συμπτώσεις συμβαίνουν.
Δεν έμειναν ούτε στάχτες
Φέτος η Λαμία υποβιβάστηκε, η ομάδα κατέρρευσε και μαζί της όλο το αφήγημα που είχε στηθεί με επίκεντρο αυτήν. Η «πεντακάθαρη» ομάδα δεν θα κατέβει καν στην β’ Εθνική, πέφτει στα ερασιτεχνικά και οι ποδοσφαιριστές της μένουν μετέωροι, χάνοντας τα χρήματα για τα οποία δούλεψαν. Φυσικά όχι συγνώμη δεν άκουσαν, αλλά η ομάδα βγήκε και στην αντεπίθεση κατηγορώντας τους από πάνω!
Ουσιαστικά δεν έμειναν ούτε στάχτες από τον ΠΑΣ Λαμία που όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται να μας απασχολήσει και πάλι στο μέλλον, ενώ δυστυχώς όλα δείχνουν ότι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας θα χάσουν τα χρήματα τους.
Ο ίδιος ο Παπαϊωάννου φυσικά ως επί χρόνια μεγαλομέτοχος της ομάδας έχει την κύρια ευθύνη για όλα αυτά, αλλά και εκείνος με τη σειρά του απλώς εξαπέλυσε παρόμοιες κατηγορίες κατά πάντων. Πάντως επί δημαρχίας του στη Λαμία έπεσαν σε μία χρονιά και οι τρεις (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ γυναικών) ομάδες της πόλης του. Μάλιστα στο βόλεϊ που είχε υποσχεθεί να βοηθήσει οι αθλήτριες έτρεχαν να φύγουν από τον Νοέμβριο, με τη Λαμία να μένει με 15χρονα κοριτσάκια. Φυσικά και η συγκεκριμένη ομάδα όλα δείχνουν ότι θα αποσυρθεί από τη δεύτερη κατηγορία.
Πρόκειται ασφαλώς για εύστοχη εκτίμηση των ανθρώπων που έλεγαν ότι ένας τέτοιος παράγοντας δεν γίνεται να λείπει από το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ακόμη πιο αστείο ήταν όμως το επιχείρημα της ενίσχυσης της περιφέρειας. Η Λαμία ήταν πάντα μία ομάδα με άδειο γήπεδο που ποτέ δεν μπόρεσε να κερδίσει τις καρδιές του κόσμου. Ίσως και να υπήρχε λόγος βέβαια για αυτό.
Μιας και μιλήσαμε για το γήπεδο, πρόκειται για έναν αγωνιστικό χώρο που ντρόπιαζε την Ελλάδα. Ένα γήπεδο που δεν έπρεπε καν να πάρει άδεια, όπως έχει τονίσει ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου σε συνέντευξη του. Με κάποιον τρόπο όμως πήρε…
Καταληκτικά…
Ούτε μείζον θέμα είναι αυτό στην επικαιρότητα του Άρη, ούτε ποτέ αποτελούσε. Αλλά είναι ένα δωρεάν μάθημα για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται διαχρονικά η ομάδα που καλό είναι να μην το ξεχνάμε.
Να θυμόμαστε και να θυμίζουμε σε όσους έχουν περισπούδαστο ύφος και διεκδικούν το αλάθητο του πάπα πως όταν ταίριαζε στην ατζέντα τους υποστήριζαν με ζέση απόψεις που σήμερα δεν θα φιλοξενούταν ούτε σε κωμικές εκπομπές.
