Με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο φάνηκαν χθες τα «συν» και τα «πλην» του Άρη απέναντι στον Ολυμπιακό.
Στο πρώτο μέρος του παιχνιδιού στο Γ.Καραϊσκάκης (για το δεύτερο δεν μπορεί να γίνει ιδιαίτερη κριτική) φάνηκαν με ξεκάθαρο τρόπο τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία του Άρη.
Σε ότι έχει να κάνει με τα θετικά, ο Άρης ήταν καλός στην λειτουργία του μεσοεπιθετικά. Πίεσε, έκλεψε μπάλες και δημιούργησε πολύ καλές ευκαιρίες. Θα μπορούσε κάλιστα να είχε βάλει ένα ή δύο γκολ απέναντι μάλιστα σε μία ομάδα που κάνει λάθη πολύ πιο σπάνια από την Αστάνα.
Το αν δύο σουτ πήγαν στο δοκάρι και όχι στα δίχτυα δεν είναι το μεγαλύτερο θέμα αυτήν την στιγμή. Σίγουρα χρειάζεται ένας αξιόπιστος φορ, αλλά γκολ μπορούν να επιτευχθούν και στην παρούσα κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά φάνηκαν τα αμυντικά προβλήματα. Ο Άρης μπορεί να κρατάει για μεγάλα διαστήματα την μπάλα μακριά από την περιοχή του, όταν όμως ο αντίπαλος φτάνει εκεί, τότε υπάρχει πρόβλημα. Στα γκολ του Ολυμπιακού αυτό φάνηκε.
Το ότι χρειαζόταν πιο νωρίς ένας στόπερ είναι οφθαλμοφανές. Παρόλα αυτά και μετά από όσα είδε χθες, ο Μάντζιος θα πρέπει να δουλέψει για να «κρύψει» αυτό το πρόβλημα μέχρι να ενσωματωθεί ο Φαμπιάνο (και ο επόμενος που θα έρθει).
Ακόμη κι έτσι πάντως ο Άρης την Αστάνα και μπορεί να την περάσει και πρέπει να το κάνει. Άλλωστε τα φιλικά ξεχνιούνται εύκολα -και έτσι πρέπει-. Το σημαντικότερο αυτήν την στιγμή είναι το τι θα γίνει στις 22 και 29 Ιουλίου.
