Ο Βασίλης Τολιόπουλος έχει λόγους για να ελπίζει πως θα αγωνιστεί στο ερχόμενο Μουντομπάσκετ.
Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της προεπιλογής της εθνικής Ελλάδος και ενώ η αγωνία όλων αφορά τη κατάσταση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ρίχνουμε μια ματιά στην περιφέρεια της εθνικής, η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα για την επιτυχία κάθε ομάδας.
Η αλήθεια είναι πως μετά από χρόνια υπάρχει ορατό κενό στα γκαρντ της εθνικής, καθώς Κώστας Σλούκας και Νικ Καλάθης έθεσαν τον εαυτό τους εκτός διάθεσης του Δημήτρη Ιτούδη για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Άρης και ο κόσμος του έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν πως ο Βασίλης Τολιόπουλος θα καταφέρει να βρει θέση στην τελική 12αδα ενόψει Μουντομπάσκετ.
Η λογική με βάση την…22αδα της προεπιλογής προϋποθέτει την επιλογή 5 παικτών για τις θέσεις των γκαρντ και αυτό γιατί θεωρείται δεδομένη η «επιστράτευση» των τριών αθλητών που αγωνίζονται στη θέση «3» (Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Ρογκαβόπουλος). Από εκεί και πέρα, μια frontline (θέσεις «4» και «5») ομάδας σε τέτοια τουρνουά βασίζεται συνήθως σε 4 επιλογές, συνεπώς -ανεξαρτήτως συμμετοχής ή μη του Γιάννη- αναμένεται να επιλεχθούν 5 παίκτες εκ των Γουόκαπ, Μωραΐτη, Π.Καλαϊτζάκη, Φλιώνη, Λούντζη, Λαρεντζάκη, Μποχωρίδη και Τολιόπουλου.
Οι σίγουρες επιλογές
Φυσικά μια εθνική σαν αυτή της χώρας μας, όσες ελλείψεις και να έχει πάντα βρίσκει κάποιες «σταθερές», δηλαδή παίκτες που αγωνίζονται στο υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο, όπως ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ο Μιχάλης Λούντζης (ο οποίος παρουσιάζεται βελτιωμένος χρόνο με τον χρόνο), αλλά και ο νατουραλιζέ Τόμας Γουόκαπ, ο οποίος απέκτησε φέτος την ελληνική υπηκοότητα και δήλωσε έτοιμος να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο, εκπροσωπώντας την «γαλανόλευκη». Αυτές οι τρεις επιλογές φαντάζουν δεδομένες όσον αφορά την περιφέρεια της ομάδας.
Τι θα προσφέρει ο Τολιόπούλος
Με βάση τις δύο διαθέσιμες θέσεις που απομένουν, ο Βασίλης Τολιόπουλος μπορεί να ονειρεύεται τη συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, εξαργυρώνοντας την «γεμάτη» σεζόν που πραγματοποίησε με την φανέλα του Αυτοκράτορα. Στην καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη σεζόν της καριέρας του, ο Έλληνας γκαρντ έδειξε χαρακτηριστικά, τα οποία λείπουν από τους άλλους υποψήφιους γκαρντ της εθνικής ομάδας. Το 33.1%, με το οποίο σούταρε έξω από τα 6.75μ την περασμένη σεζόν, μπορεί να μη φαίνεται εντυπωσιακό, είναι όμως πολύ σημαντικό στοιχείο αν αναλογιστούμε τον ρυθμό με τον οποίο εκτελούσε (77 σουτ), πράγμα που διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στο σύγχρονο μπάσκετ. Ταυτόχρονα, ήταν και ο Έλληνας παίκτης με τα περισσότερα τρίποντα στο πρωτάθλημα (46 εύστοχα) και 5ος στη συνολική κατάταξη.
Παράλληλα, ο Τολιόπουλος απέδειξε ότι δεν φοβάται να πάρει την μπάλα στις οριακές καταστάσεις, κάτι το οποίο φάνηκε μετά τον τραυματισμό του Χάγκινς, οπού ανέβασε τον χρόνο συμμετοχής του (29 λεπτά) και του έδωσε δόθηκε περισσότερος χρόνος με την μπάλα στα χέρια. Αρκετές φορές πραγματοποίησε εμφανίσεις καριέρας ( Περιστέρι και Ιωνικό εκτός, Απόλλων εντός), δείχνοντας πως βγαίνει μπροστά στα δύσκολα.
Το career-high στο σκοράρισμα και οι 13.7 πόντοι που είχε στην Basket League αποτελεί από μόνο του θετικότατο στοιχείο, όμως γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς την εξαιρετική επίδοση του 27χρονου πλέι μέικερ στα κλεψίματα. Τα 1.6 κλεψίματα ανά αγώνα (32 συνολικά) τον καθιστούν 4ο καλύτερο «κλέφτη» της κατηγορίας και πάλι πάνω από όλους τους Έλληνες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα. Το γεγονός πως είναι μόλις η δεύτερη φορά στην καριέρα του που πραγματοποιεί πάνω από 1 κλέψιμο κατά μέσο όρο, είναι δείγμα της όρεξης που έδειξε για άμυνα υπό τις οδηγίες του Γιάννη Καστρίτη.
Οι…αστερίσκοι
Τα παραπάνω αποτελούν θεμελιώδη προτερήματα του παίκτη του Άρη, αλλά υπάρχει και η αντίθετη όψη. Προκειμένου να αγωνιστεί σε επίπεδο εθνικής Ελλάδας, ο Τολιόπουλος πρέπει να απαγκιστρωθεί από ορισμένα στοιχεία του παιχνιδιού του. Πολλές φορές παρασύρεται από τον ρυθμό του αγώνα, κατάσταση που τον οδηγεί στην λήψη βεβιασμένων επιθέσεων και σε αρκετά λάθη (2.3 ανά παιχνίδι). Εκτός αυτού, χρειάζεται δουλειά και στον αμυντικό τομέα, αφού η άμυνα δεν εξαρτάται μόνο από τα κλεψίματα. Έχει παρατηρηθεί ότι αντιμετωπίζει δυσκολίες απέναντι σε αθλητικά γκαρντ, αφού γίνεται στόχος πολλών αντιπάλων προπονητών, ενώ την ίδια ώρα είναι δυσπροσάρμοστος στις αλλαγές μετά από σκριν.
Το fit στην Εθνική ομάδα
Σε πολλές περιπτώσεις έχει τονιστεί η αδυναμία της Ελλάδας να βρίσκει λύσεις στην επίθεση, με αποτέλεσμα να μένει μακριά από τις μεγάλες επιτυχίες. Η επιλογή Τολιόπουλου μπορεί να μην είναι αυτή που θα δώσει από μόνη της μια πρόκριση, αποτελεί ωστόσο έναν εναλλακτικό τρόπο επιθετικής προσέγγισης, καθώς διαθέτει ατομικές ενέργειες που μπορούν να προβληματίσουν μια αντίπαλη άμυνα, είτε σκοράροντας, είτε κερδίζοντας φάουλ. Την ίδια ώρα, είναι γνωστό πως σε μια ομάδα (ειδικά αν σε αυτή υπάρχει και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο) είναι απαραίτητο το σουτ, κάτι στο οποίο ο Βασίλης Τολιόπουλος είναι πιο επαρκής σε σχέση με τους άλλους οργανωτές της προεπιλογής
Οι…συναγωνιστές
Ο Τολιόπουλος δεν αποτελεί τη μοναδική λύση, αφού Φλιώνης και Μωραΐτης έρχονται από μεστές σεζόν και οι δύο, με ΑΕΚ και Περιστέρι αντίστοιχα. Ο πρώτος ως πιο κοντρολαρισμένος παίκτης και προσεκτικός στο παιχνίδι του, προσιδιάζει στο στυλ του Τόμας Γουόκαπ, γεγονός που ενδέχεται να δημιουργήσει μπέρδεμα στην εθνική, η οποία θα στερηθεί το σουτ σε μεγάλο βαθμό, μιας και ο πρώην παίκτης του Άρη εκτέλεσε όλα και όλα 45 τρίποντα, με ποσοστό 31.1%. Από την άλλη ο πρώην γκαρντ του Περιστερίου και νυν του Παναθηναϊκού, έχει στο ρεπερτόριο του μεγάλες εμφανίσεις στα παράθυρα (απέναντι στην Σερβία στα Άνω Λιόσια) και ωριμότητα, έχοντας βέβαια χειρότερα νούμερα από τον Τολιόπουλο(7.4 πόντοι, 29.9% πίσω από τα 6.75μ), παρότι είχε πολύ ποιοτικούς συμπαίκτες που του άνοιγαν τον χώρο, έτσι ώστε να εκτελεί με καλύτερες προϋποθέσεις.
Όσον αφορά τους παίκτες του Παναθηναϊκού, ο Μποχωρίδης δεν πήρε πολλές ευκαιρίες, αγωνιζόμενος 17.6 λεπτά στο ελληνικό πρωτάθλημα και πολύ λιγότερο στην ευρωλίγκα, ενώ ταυτόχρονα σούταρε με το κακό 25% στα τρίποντα, σε μια σεζόν που θα ήθελε να ξεχάσει. Η ποιότητα και η μαχητικότητα του είναι δεδομένη, ωστόσο είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να κληθεί στην εθνική της χώρας του μετά από μια σεζόν χωρίς αγωνιστικό ρυθμό. Στον αντίποδα, ο Καλαϊτζάκης πήρε ευκαιρίες, δίχως όμως να τις αξιοποιήσει σουτάροντας με 23.5% σε 51 προσπάθειες για τρίποντο. Πρόκειται για έναν ψηλό περιφερειακό με αμυντικά προσόντα, αλλά όπως αναφέρθηκε και στην περίπτωση Φλιώνη, η εθνική χρειάζεται περισσότερο φαντασία από τον 12ο της παίκτη, παρά αμυντικές αρετές.
Συνοψίζοντας, η εθνική Ελλάδος βρίσκεται απέναντι σε μια μεγάλη πρόκληση και είναι υποχρεωτική η παροχή ευκαιριών σε νέα μέλη του ρόστερ. Ο Δημήτρης Ιτούδης καλείται να διαλέξει ανάμεσα σε παίκτες που πραγματοποίησαν πολύ καλές σεζόν στην Α1, προκειμένου να υπηρετήσουν το πλάνο του. Ο Βασίλης Τολιόπουλος θα μπορούσε να είναι ένας από αυτούς, για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν στο κείμενο. Η απόφαση θα παρθεί από τους ιθύνοντες και ας ελπίσουμε να γίνει το καλύτερο για την «επίσημη αγαπημένη».
