Δύο against modern football ιστορίες, μία αδικία και η επόμενη μέρα
Το τέλος μίας εποχής σηματοδοτεί η αποχώρηση του Κουέστα από τον Άρη, ενός ανθρώπου που ταυτίστηκε όσο κανένας άλλος με την ομάδα την τελευταία επταετία.
Ο Χουλιάν Κουέστα θα αποτελέσει παρελθόν από τον Άρη, σε μία είδηση που προφανώς δεν μπορεί να κάνει κανέναν Αρειανό χαρούμενο. Ο 34χρονος πέρασε επτά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και δέθηκε με την ομάδα όσο λίγοι, με πολλούς εξ ημών να πίστευαν ότι θα κλείσει και την καριέρα του στους κιτρινόμαυρους.
Πορεία χαραγμένη ανεξίτηλα στην ιστορία του Άρη
Όπως και να έχει ο Κουέστα θα μείνει στην μνήμη του κόσμου και το όνομα του έχει γραφτεί στις σελίδες της ιστορίας του Άρη.
Είναι οι 224 συμμετοχές, είναι τα 7 χρόνια, είναι το ότι είναι ο ξένος με την μεγαλύτερη παρουσία στην ιστορία της ομάδας. Πρόκειται για μία ιστορία πολύ μακριά από τα όσα έχουμε συνηθίσει στο μοντέρνο ποδόσφαιρο.
Πρόκειται για έναν αθλητή που όποτε βρέθηκε στον πάγκο -αδίκως τελικά σε κάθε περίπτωση- δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα. Για έναν άνθρωπο που πόνεσε και έκλαψε για τον Άρη, που ήθελε έναν τίτλο όσο όλοι μας.
Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει φύγει για τα λεφτά, να ψάξει ένα παχυλό συμβόλαιο στη Σαουδική Αραβία, να πάει κάπου τέλος πάντων για… 5 ευρώ παραπάνω όπως κάνει το 80% των σύγχρονων ποδοσφαιριστών. Αλλά δεν το έκανε. Ακόμη και όταν είχε φτάσει μία ανάσα από το να συμφωνήσει με τον ΑΠΟΕΛ, γύρισε πίσω στη Θεσσαλονίκη με ένα τηλεφώνημα.
Ο Κουέστα έπαιξε με σπασμένο δάχτυλο, ανανέωσε χωρίς δεύτερη σκέψη το συμβόλαιο του τη χρονιά του κορωνοϊού αντί να εκβιάζει -όπως άλλοι- και έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές ότι ο Άρης ήταν κάτι περισσότερο από μια ομάδα για εκείνον.
Ακόμη και στο τέλος ο Κουέστα δεν κάθισε στο συμβόλαιο του, να δημιουργεί αναταραχή η μη παρουσία του στη βασική ομάδα. Θα μπορούσε να μείνει στην πόλη που ήθελε να βρίσκεται και να περιμένει καρτερικά το πότε θα του δοθεί ξανά μία ευκαιρία. Γιατί στο φινάλε σε αυτή την 7ετια η μοναδική σταθερά ήταν ότι όποιος και αν ερχόταν στο «1» ο Κουέστα θα παρέμενε στην ομάδα.
Φινάλε που δεν άξιζε στον Κουέστα
Σε μία ιστορία με πολλά ups&downs, συναισθήματα χαράς, λύπης, αγωνίας και ενθουσιασμού το φινάλε δεν ήταν αυτό που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Δυστυχώς πρόκειται για φινάλε που θα έγραφαν μάλλον οι σεναριογράφοι του Lost ή του How I Met Your Mother και σίγουρα όχι κάτι που άξιζε στον Κουέστα.
Στον Κουέστα άξιζε να τελειώσει την καριέρα του στον Άρη και να βοηθάει σε όλα τα επίπεδα. Γιατί όχι να παραμείνει και μετά στην ομάδα από άλλο ρόλο. Στη χειρότερη των περιπτώσεων άξιζε έστω να βρεθεί σε ένα τελευταίο ματς στο γήπεδο, να χειροκροτηθεί, να αποθεωθεί από τον κόσμο.
Όχι να βρίσκεται σε ένα καλοκαίρι «στον πάγο», να μένει εκτός ευρωπαϊκής λίστας(!) του Άρη και στο τέλος απλώς να φεύγει μία Παρασκευή, λες και είναι ένας περαστικός.
Ο Διούδης έρχεται στην ομάδα που αγαπάει και προσφέρει σιγουριά
Μέσα στην όλη αρνητική κατάσταση της αποχώρησης του Κουέστα δεν μπορεί να ακυρωθεί το ότι η προσθήκη του Διούδη είναι πολύ σημαντική.
Πρόκειται για έναν τερματοφύλακα που βάσει των στοιχείων του Wyscout ήταν στους κορυφαίους της χώρας επί χρόνια όσο βρισκόταν στον Παναθηναϊκό. Πρόκειται ακόμη για ένα παιδί που αγαπάει την ομάδα και το έχει αποδείξει.
Αγάπη στην πράξη
Δύσκολα θα βρει κάποιος στον 21ο αιώνα ιστορία σαν του Διούδη. Έναν τερματοφύλακα υψηλού επιπέδου, που αγωνιζόταν στο εξωτερικό, θα μπορούσε να πάει σε οποιαδήποτε ομάδα που διεκδικεί τίτλους στη Super League 1, αλλά προτίμησε να αγωνιστεί στη Β’ Εθνική. Γιατί; Μα για την ομάδα που αγαπάει.
Πολλοί παίκτες αγαπάνε -ή έχουν αγαπήσει- τον Άρη στα λόγια. Αυτό που έκανε ο Διούδης όμως είναι κάτι ξεχωριστό. Όποιος αμφισβητεί το ότι ο Διούδης θα μπορούσε να πάει… όπου θέλει εκείνη τη χρονιά απλά φοράει παρωπίδες. Μάλιστα η μετοχή του ήταν τόσο υψηλή στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, που ακόμη και μετά από μία σεζόν στη Β’ Εθνική τον πήρε ο Παναθηναϊκός. Συγγνώμη, δεν τον πήρε, τον αγόρασε δίνοντας λεφτά στον Άρη.
Η διάδοχη κατάσταση
Το μοναδικό θετικό στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν πως ο Άρης ήταν σήμερα έτοιμος για τη διάδοχη κατάσταση. Η ομάδα σήμερα διαχειρίστηκε σωστά επικοινωνιακά το θέμα, με την είδηση της συμφωνίας με τον Διούδη να είναι άμεση.
Θα ήταν ακόμη χειρότερη η κατάσταση αν έφευγε ο Κουέστα χωρίς να υπάρχει άμεση η αντικατάσταση ή και συγκεκριμένα αντικατάσταση με τερματοφύλακα σαν τον Διούδη.
Πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή και υψηλού επιπέδου αλλά και συμπαθή στη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου του Άρη το οποίο κακά τα ψέματα βοηθάει.
Το timing βοηθάει επίσης με μία νίκη απέναντι στον Βόλο να κοιτάξει η ομάδα μπροστά. Γιατί ανεξαρτήτως εάν πιστεύουμε ότι ήταν άδικη και λάθος η διαχείριση με τον Κουέστα, ο Άρης πρέπει να συγκεντρωθεί στο να ξεκινήσει το πρωτάθλημα με νίκες.
Υ/Γ: Τα ανέκδοτα που διαβάζω του στυλ «και στην τελική έφερε κανέναν τίτλο στον Άρη ο Κουέστα, λιγος είναι» προκαλούν θλίψη και όχι γέλιο. Αν είναι έτσι κάθε άνθρωπος που έχει περάσει από τον ποδοσφαιρικό Άρη τα τελευταία 55 χρόνια θα πρέπει να θεωρείται άχρηστος και λίγος.
Επειδή όμως το ποδόσφαιρο αποτελεί μία πολυπαραγοντική εξίσωση, προφανώς και υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι που έχουν προσφέρει, ιδρώσει, ματώσει και αγαπήσει την ομάδα. Ο Κουέστα είναι ένας από αυτούς.
Υ/Γ2: Προσωπική εκτίμηση είναι ότι ο Διούδης θα καταλήξει να παίζει βασικός φέτος. Αν είναι έστω στο 90% που ήταν στον Παναθηναϊκό ή την Ζαγκλιέμπιε (δεν έχω εικόνα από τα όσα έκανε στην Τουρκία) δεν θα έχει κανένα θέμα. Επίσης προφανώς ο σχεδιασμός με τρεις τερματοφύλακες από το ίδιο ράφι μόνο ιδανικός δεν είναι.
