Στα τελευταία εκτός έδρας παιχνίδια βλέπουμε συνέχεια το ίδιο… έργο με τον Άρη να μένει νωρίς πίσω στο σκορ και στη συνέχεια με υπερπροσπάθεια να επιστρέφει, κάτι που δεν φτάνει πάντα.
Το θετικό είναι ότι οι παίκτες έχουν την ικανότητα ανά πάσα ώρα και στιγμή και προσαρμόζονται στο τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου και επιστρέφουν στη διεκδίκηση του αγώνα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τη διαφορά του σκορ.
Το αρνητικό όμως είναι ότι ο Άρης αργεί να μπει στο πνεύμα του εκάστοτε αγώνα και σπαταλά όλο και περισσότερη ενέργεια, προσπαθώντας να υπερκαλύψει διψήφιες διαφορές που δημιουργούνται στα παιχνίδια του.
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση, γιατί ναι μεν το σύνολο που έχει δημιουργήσει ο Γιάννης Καστρίτης είναι ικανό να κάνει κατάθεση ψυχής σε κάθε αγώνα, όμως η ομάδα σπαταλά αρκετό χρόνο μέχρι να μπει στο πνεύμα του αγώνα.
Αυτό είναι κάτι που απασχολεί έντονα τον Έλληνα τεχνικό και το σταφ του, σε ένα χρονικό διάστημα που η ομάδα συνεχίζει τη σκληρή δουλειά και το “χτίσιμο” χημείας, εν μέσω των συνεχόμενων αγώνων.
