Κουκουλεκίδης: “Δεν νοείται να έχει αυτήν την θέση ο Άρης, κλειδί ο σωστός προγραμματισμός”
Στο Yellow Radio 92.8 και στην εκπομπή “Αθλητικό X-Press” μίλησε ο γνωστός προπονητής μπάσκετ, Στράτος Κουκουλεκίδης.
Αναλυτικά όσα είπε στον Ιάσονα Μίσχο:
Είμαι στην Σαουδικής Αραβία. Τις τελευταίες 15 μέρες είμαι κι εγώ εγκλωβισμένος εδώ. Έχουμε τελειώσει το πρωτάθλημα. Υπάρχουν κι εδώ κρούσματα του κοροναϊού οπότε και με τις πτήσεις που έχουν αναβληθεί είμαι καθηλωμένος εδώ, στο σπίτι, σε καραντίναι 15-17 μέρες. Προσπαθώ να το περάσω, υπάρχει ένα εισιτήριο το οποίο μου έχει βγάλει η ομάδα με το που ανοίξουν τα αεροδρόμια στις 3 Απριλίου. Ευελπιστώ να πάνε όλα καλά, να μπορέσω να πετάξω και να βρεθώ στην Θεσσαλονίκη.
Αν υπάρχει μέριμνα από το Ελληνικό κράτος να επαναπατριστού όσοι είναι εκτός Ευρώπης
Επειδή παρακολουθώ τα νέα, δεν σας κρύβω ότι έχουμε έρθει σε επικοινωνία με το προξενείο, είμαστε πολλοί Έλληνες εδώ και εργαζόμενοι, που μας έδωσε κατευθύνσεις. Οι άνθρωποι μας είπαν ότι περιμένουν από το κεντρικό κράτος (δλδ την Ελλάδα) τις οποιεσδήποτε πράξεις που πρέπει να γίνουν, θα μας ενημερώσουν, είμαστε σε πλήρη επαφή, έχουμε πολύ καλή σχέση με τον πρέσβη.
Για το τι συμβαίνει με το πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας:
Το πρωτάθλημα τελείωσε. Εμείς πήραμε την τρίτη θέση. Ήταν ένα δύσκολο σημείο μετά την κανονική περίοδο εν μέσω κοροναϊού και εν μέσω ότι το πρωτάθλημα και τα πλει οφ διεξήχθει σε μια πόλη, την Τσέντα, άρα ουσιαστικά δεν είχα κανένα πλεονέκτημα σαν πρώτος στην κανονική περίοδο. Παράξενα πράγματα αλλά δεν στέκομαι σε αυτά, στέκομαι στο ότι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας μου ο Μπράντον Όστι ένας εκπληκτικός Αμερικάνος και νεαρός σε ηλικία 30 πόντους 6 ριμπάουντ και 6 ασίστ στην κανονική περίοδο τον είχα εκτός παιχνιδι πού φέραμε Αμερικάνο αλλά δεν μπορούσαμε να τον αλλάξουμε ήταν τραυματισμένος στους κοιλιακούς 5 μέρες πριν την έναρξη των πλει οφ και ο βασικός μου ψηλός ο διεθνής ο Αγιουκ που μας τραυματίστηκε στον αγώνα με την Εθνική ομάδα, τον κάνανε ένεση για να παίξει στον επόμενο αγώνα, έπαθε υποτροπή και όπως καταλαβαίνετε ήταν και αυτός εκτός άρα πήγαμε λειψή ομάδα. Το παλέψαμε, είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος και πολύ χαρούμενος που την πρώτη χρονιά εδώ στην Σαουδική Αραβία μια ομάδα που είναι 5η-6η σε όλα τα προηγούμενα χρόνια κατορθώσαμε να κάνουμε απίστευτα πράγματα φέτος και αυτό είναι που κρατάω από την φετινή χρονιά.
Συνεργάστηκα επίσης με εξαιρετικούς ανθρώπους. Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία μας έπαιξε ο General Manager της ομάδας μας, ο Bander. Είναι ένας από τους κορυφαίους στο είδος του, σε ένα πόστο που είναι πολύ σημαντικό για κάθε ομάδα.
Αν σκέφτεται να συνεχίσει την προπονητική του καριέρα εκεί:
Ποτέ μην λες ποτέ. Είναι νωρίς ακόμη, θα μιλήσω με τους ανθρώπους. δεν σας κρύβω ότι η όλη πορεία μου άνοιξε αρκετές ομάδες που ήρθαν σε επαφή μαζί και μιλήσαμε. Με αρκετές ομάδες, οι οποίες πρωταγωνίστησαν και με αρκετές ομάδες που ήταν πρωταθλήτριες και φέτος δεν πήγαν καθόλου καλά. Νομίζω ότι υπάρχει έδαφος το πιο σημαντικό που σας λέω είναι ότι αυτό το ταξίδι που μου βγήκε φέτος στην πορεία μου ήταν ένα ταξίδι όπως όλα τ’ άλλα με καινούργιους τόπους, χαρακτηριστικά, έμαθα πολλά πράγματα για το μπάσκετ, το mentality εδώ της χώρας, γιατί εκτός του μπάσκετ πρέπει να μπορέσεις να περάσεις και το λαό, Ευρωπαϊκά στοιχεία και κυρίως Ελληνικά.
Για τον λαό της Σαουδικής Αραβίας:
Είναι ένα πλούσιος λαός. Από εκεί και πέρα είναι μια χώρα η οποία από τις 7 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα δεν μπορεις να κυκλοφορήσεις έξω έχει τρομερή ζέστη και αυτό είναι για 8-9 μήνες τον χρόνο. Οι καιρικές συνθήκες δημιουργούν και διάπλαση του χαρακτήρα και το τι σκέφτεται ο καθένας και πως μπορεί να ανταπεξέλθει. Τα πρωινά είναι πάρα πολύ μαλθακός λαός. Η όλη τους διασκέδαση είναι από τις 9 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί. Έχουν τελείως διαφορετικές συνήθειες από ότι έχουμε εμείς στην Ευρώπη. Οι παίκτες όλοι έχουν μια κύρια δουλειά. Οι δικοί μου παίκτες 9 στον αριθμό είναι στρατιωτικοί, οπότε το μπάσκετ είναι μια διέξοδος γιατί όποιος είναι μπασκετμπολίστας δεν πηγαίνει στην υπηρεσία του. Δίνουν μάχη για να κρατηθούν στις ομάδες και αυτό είναι ένα κίνητρο για τους προπονητές να μπορέσουν να πάρουν ότι μπορούν από αυτούς.
Είχα πει και στο παρελθόν, όταν ήμουν στην Τυνησία ότι η κάθε πόλη είχε την ομάδα της οπότε είναι πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα. Το ίδιο πράγμα γίνεται και εδώ. Βέβαια εγώ στο Ριακ που μένω έχει δύο μεγάλες ομάδες είναι η Αλ Χιλάλ και η Αλ Νασρ και είναι οι μισητοί αντίπαλοι. Το πρωτάθλημα είναι πιο ανταγωνιστικό αν υπάρχει μια καλή ομάδα σε κάθε πόλη.
Όταν έχεις 8-9 ομάδες πέφτει ο ανταγωνισμός, που να πρωτο πάει ο κόσμος. Ενώ αν είχαν άλλες δομές θα υπήρχε και μεγαλύτερη η ανταγωνιστικότητα.
Για το ότι τέτοιες ομάδες έχουν λείψει από την Α1:
Για παράδειγμα ο Απόλλων Πάτρας είναι μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της επαρχία με απίστευτους παίκτες έδινε μια τελείως διαφορετική νότα στο τότε δυνατό πρωτάθλημα της δεκαετίας του ’90. Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε. Όπως και η Δράμα αργότερα ήταν ανταγωνιστική. Κάπως έτσι θα μπορούσε να στηθεί από την αρχή το Ελληνικό πρωτάθλημα για να μπορέσουμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, Ισπανίας, Ιταλίας και Τουρκίας.
Κάναμε πολλά βήματα πίσω. Το Ελληνικό μπάσκετ ήταν και είναι ένα από τα αγαπημένα αθλήματα των Ελλήνων. Ήταν πάρα πολύ ανταγωνιστικο στην Ευρώπη. Αυτή την στιγμή υπάρχουν 2-3 ομάδες που προσπαθούν να σταθούν στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Αλλά είναι λυπηρό που παραδοσιακές ομάδες και μια από αυτές είναι φυσικά και ο Άρης, να είναι πίσω από αυτά τα δρώμενα. Είναι πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο αλλά σταμάτησαν οι σπόνσορες, οι άνθρωποι με μεγάλη οικονομική επιφάνεια γιατί κακά τα ψέματα αν δεν έχει ένα οικονομικά ανεξάρτητο παράγοντα δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα.
Αν είσαι δυνατός μέσα στο γήπεδο δεν μπορέι να σε σταματήσει κανένας. Αυτό είναι το ζητούμενο. Βλέπετε το παράδειγμα του Προμηθέα, υπάρχει μια ευρωστα εικονική στήριξη από έναν άνθρωπος από ότι ακούω στηρίζει την ομάδα του και σιγά σιγά αν έχεις καλούς παίκτες μπορείς να ανταγωνιστείς κάθε ομάδα. Δεν μιλάμε για εκατομμύρια αλλά αν έχει μια διοίκηση με μεράκι, να ξέρει που είναι ..το πάπλωμα της, να μην υπερβαίνει το μπατζετ που συνήθως το υπερβαίνουν και μένουν ακάλυπτοι και υπάρχουν πολλά εσωτερικα προβλήματα. Δημιουργείς μια ομάδα από την αρχή, πιστεύεις στον προπονητή σου, στο staff σου, στους παίκτες σου και μόνο έτσι μπορείς να προχωρήσεις.
Αν θα γύριζε στην Ελλάδα:
Ποτέ μην λες ποτέ. Είμαι επαγγελματίας προπονητής μιλάω με όλους. Δεν σας κρύβω όμως ότι τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό πρωτάθλημα αν και υπήρχαν κρούσεις δεν προχώρησε και είμαι αναγκασμένος να πηγαίνω εκεί που καλούν και πολύ περισσότερο εκεί που μ’ αγαπάνε και αγαπάω.
Για τους Έλληνες προπονητές στις χώρες κοντά στην Σαουδική Αραβία:
Βέβαια. Στο Κατάρ είναι ο Μπρατσιάκος, ο Τακιανός, ομοσπονδιακός τεχνικό είναι ένας Κύπριος. ο Γιανναρός. Υπάρχει μια μεγάλη παροικία κι αυτό είναι πολύ θετικό. Όπως πιστεύω πως κι εγώ έχω ανοίξει εδώ την πόρτα για τους Έλληνες προπονητές. Είναι πολύ σημαντικό να λένε όσοι με συναντούν εδώ στην Σαουδική Αραβία: ¨Ο Έλληνας προπονητης¨. Αυτό σημαίνει πάρα πολλά για την χώρα μου και μετά για τον άνθρωπο, Στράτο.
Αν φοβούνται οι Έλληνες να πάνε στο εξωτερικό:
Όχι πλέον. Αν κρίνουμε κι από τα φετινά στοιχεία και τα προηγούμενα 2-3 χρόνια, βλέπουμε ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα ονόματα Ελλήνων προπονητών σε όλο τον κόσμο. Euroleague έχουμε τον Σφαιρόπουλο, τον Ιτούδη. Στην Ισπανία είναι ο Κατσικάρης, στον Καζάν ο Πρίφτης. Είναι πολλοί που έχουν ξεφύγει και φεύγουν έξω. Αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να δούμε το μπάσκετ από την αρχή.
Για το Άρη
Όταν βλέπεις τον Άρη σε αυτή την βαθμολογική θέση από μόνο του αυτό σε βάζει σε έναν προβληματισμό. Δεν νοείται με αυτή την ιστορία αλλά η ιστορίες δεν παίζουν μπάσκετ, παίζουν τα πρόσωπα, οι διοικήσεις, οι καλοί προγραμματισμοί και νομίζω, απ’έξω που τα βλέπω, πως εκεί είναι το πρόβλημα και πρέπει να φτιαχτεί πολύ γρήγορα. Υπάρχει ένας Ελληνικός κορμός, δεν γνωρίζω τι γίνεται με το οικονομικό κομμάτι. Η φετινή χρονιά πρέπει να είναι οριακή δεν υπάρχει άλλη μέρα. Η φετινή χρονιά θα πρέπει να είναι καθρέφτης και πυξίδα για την επόμενη. Διαφορετικά όποιο άλλο λάθος γίνει είναι καθαρά λάθος προγραμματισμού
Για τον Βον:
Δεν το έχω δει καθόλου. Ξέρω μόνο πως ο Γκετσεβίτσιους είχε υπογράψει με μια ομάδα της Σαουδικής Αραβίας, δεν προχωρησε και ήρθε στον Άρη.
Για την Εθνική ομάδα
Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι παίκτες. Παιδιά που μπορούν να προσφέρουν και να δώσουν πάρα πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό απ’ όλα σίγουρα είναι όταν έχεις έναν Γιάννη Αντετοκούμπο πλέον στην σύνθεση σου αλλάζουν όλα τα δεδομένα και από πλευρά δημοφιλίας εκεί που παίζεις και με αυτούς που παίζεις. Έχεις τον παίκτης του NBA και είναι από τα καλύτερα που μπορείς να έχεις. Από εκεί και πέρα ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε και πολύ καλούς Έλληνες παίκτες. Οι παίκτες αυτοί είναι τόσο κουρασμένοι γιατί πλέον το μπάσκετ όταν παίζεις στην EuroLeague τόσα παιχνίδια, όταν παίζεις σε άλλα πρωταθλήματα της FIBA, το θέμα της κούρασης ήταν ανασταλτικό στην Εθνική ομάδα. Παίκτες καταπονημένοι, με 35 λεπτά συμμετοχής στις ομάδες τους. Λογικό είναι, ο αθλητής δεν είναι μηχανή είναι ένας άνθρωπος που θέλει την ησυχία του και την ξεκούρασή του. Από εκεί και πέρα θα βρουν τον τρόπο. Δεν ξέρω ποιος θα είναι ο προπονητής αλλά θα βρεθεί ο τρόπος η ομάδα να επιστρέψει. Γιατί πάνω απ’όλα η Εθνική είναι αυτή που ανοίγει δρόμο για το εξωτερικό. Όταν η Εθνική πάει καλά, όλοι μας είμαστε ευχαριστημένοι.
Για τον τρόπο επιβράβευσης των ομάδων στο περσινό πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας:
Φέτος για πρώτη φορά εδώ στη Σαουδική Αραβία δημιουργήθηκε ένα σύστημα αμοιβών για τις ομάδες.
Ο πρώτος να πάρει ένα 2.000.000 δολάρια, ο δεύτερος ένα εκατομμύριο ο τρίτος 800.000 ο τέταρτος 600.000 ο πέμπτος 500.000 και ο έκτος 400.000.
Εμείς με την τρίτη θέση πήραμε τα 800 χιλιάρικα άρα αυτό είναι να σε ένα κίνητρο οπότε το μπάσκετ στην Σαουδική Αραβία την επόμενη χρονιά θα είναι ακόμη πιο δυνατό γιατί όπως είπα και προηγουμένως το χρήμα και οι σωστές διαχειρίσεις κάνουν τις ομάδες, και εδώ στην ομάδα βρήκα μία πολύ σωστή διαχείριση ήμασταν το πέμπτο ή έκτο μπάτζετ από ότι ξέρω αλλά περνάμε το πριμ στις 17 νίκες. Mε το πριμ στην λήξη του αγώνα μέσα στα αποδυτήρια καταλαβαίνεις ότι του χρόνου θα είναι τα πράγματα τελείως διαφορετικά.
