Έχει πλάκα η ερώτηση «τι έγινε τελικά στην Ξάνθη;». Όποιος την κάνει, για οποιοδήποτε λόγο την κάνει υπονοεί ότι εκεί την Κυριακή δεν έγινε και δεν έπρεπε και να γίνει ένα κανονικό ματς.
Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος:
Κανείς δεν ρωτάει π.χ τι έγινε στη Νέα Σμύρνη ή τι έγινε στο Βικελίδης, όπου κι εκεί εκπλήξεις είχαμε. Όλοι ρωτάνε για την Ξάνθη.
Λίγο λάδι στη φωτιά
Η Ξάνθη έριξε μόνη της λίγο λάδι στη φωτιά της συζήτησης ήδη από το περασμένο Σάββατο όταν έβγαλε μια ανακοίνωση με την οποία μας εξηγούσε ότι θα ήταν προτιμότερο το ματς με τον ΠΑΟΚ να μην γίνει κι απλά να προκύψει ένας νικητής με κλήρωση. «Αν η Ξάνθη κερδίσει ή φέρνει ισοπαλία με τον ΠΑΟΚ. Το μιντιακό τοπίο θα είναι το ακόλουθο: Όλο αυτό έγινε για να υπάρχει ένα μεγάλο “ξεκάρφωμα” για την πολυιδιοκτησία και ότι και καλά… δεν τρέχει τίποτα. Αν η Ξάνθη χάσει από τον ΠΑΟΚ, το μιντιακό τοπίο θα είναι η Ξάνθη άνοιξε χέρια, πόδια κτλ. Προκειμένου να αποφευχθούν όλα τα ανωτέρω προτείνουμε να παραταχθούν οι δύο ομάδες στο γήπεδο και να το παίξουμε στο κέρμα» ανέφερε!
Τη βρήκα πολύ ωραία την πρόταση, αλλά και γεμάτη άγχος. Αν κάποιος είναι καθαρός και δεν φοβάται τίποτα, τι τον νοιάζει άραγε το «μιντιακό τοπίο» – που, μεταξύ μας, ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι ακριβώς είναι. Επίσης μου κάνει εντύπωση η έκδοση της ανακοίνωσης πριν το δεύτερο ματς των δυο κι ενώ η ιστορία είχε αποκτήσει επικαιρότητα και πριν το πρώτο τους παιγνίδι: τότε υπήρχε μόνο σιωπή, τόση σιωπή που η ίδια η ανακοίνωση δημιουργεί δεύτερες σκέψεις. Γιατί άραγε να βάλεις στο τραπέζι ένα τέτοιο θέμα, όταν πριν από λίγο καιρό, όταν πάλι έπαιξες με τον ΠΑΟΚ, το θέμα δεν υπήρχε; Κάποιος κακόβουλος θα έλεγε ότι το έκανες τώρα γιατί περίμενες ότι θα κάνεις αποτέλεσμα – αλλά αυτό εγώ δεν το δέχομαι. Αγαπάω τις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά ετούτη με ξεπερνά.
Η καραμέλα και το αυτογκόλ
Περίμενα στην ίδια λογική η Ξάνθη να βγάλει μια ανακοίνωση και μετά το ματς, που να λέει ότι επειδή δεν ήταν δυνατόν να προκύψει νικητής διαμέσου του στριψίματος του κέρματος, η Ξάνθη έπαιξε για την ιστορία της, τον κόσμο της κτλ. Αλλά ανακοίνωση δεν βγήκε και επίσημη δήλωση δεν είδα πουθενά – όπως δεν είδα και κάποια επίσημη δήλωση από την πλευρά του ΠΑΟΚ, που είναι σαφώς πιο έμπειρος και πιο ικανός στη διαχείριση επικοινωνιακών ζητημάτων και την αφήνει στους αρμόδιους που μιλάνε για λογαριασμό του.
Βέβαια ό,τι κυκλοφόρησε δεν είχε καμία πρωτοτυπία: το συμπέρασμα είναι ότι η καραμέλα έλιωσε κτλ κτλ. Αλλά για μια στιγμή: αν καραμέλα έλιωσε, καραμέλα, δηλαδή λόγος να συζητάμε για το ματς, υπήρχε! Οπότε κι αυτή η τοποθέτηση κομμάτι αυτογκόλ είναι: οι άνθρωποι παραδέχονται ότι καλώς όλοι κοιτούσαν το ματς με περιέργεια, διότι δεν ήταν ένα ματς όπως όλα τα άλλα. Κι αυτό από μόνο του, (η ιδιαιτερότητα του ματς δηλαδή…), δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη η ιστορία της σχέσης των δυο να ξεκαθαρίσει με κάποιο τρόπο.
Προετοιμασία με διαφορετικό τρόπο
Τι έγινε τελικά στην Ξάνθη; Η δική μου εντύπωση είναι ότι δεν έγινε ένα κανονικό ματς, διότι με όλα όσα έχουν γίνει γνωστά για την επιχειρηματική σχέση θείων και ανιψιών, κανονικό ματς δεν θα μπορούσε να γίνει. Τα σενάρια δεν ήταν δυο και δεν ήταν φυσικά αυτά που αναφέρει η Ξάνθη: αυτά ήταν απλά τα αποτελέσματα και η ανάγνωσή τους, αλλά πριν φτάσουμε στο αποτέλεσμα υπήρχε κάτι σημαντικότερο, δηλαδή το παιγνίδι και η προετοιμασία του. Όπως αποδείχτηκε οι δυο ομάδες το προετοίμασαν μάλλον με διαφορετικό τρόπο: παίκτες, προπονητές και διοικούντες της Ξάνθης έπαιξαν γνωρίζοντας ότι θα έχουν πάνω τους όλη την προσοχή των υπόλοιπων – και δεν μιλάω μόνο για τους αντιπάλους ή τους οπαδούς αλλά και για αρκετούς που ακόμα ασχολούνται με την ιστορία: ας μην ξεχνάμε ότι όπως έχει γραφτεί τις δραστηριότητες του κ. Ιωάννη Καλπατζίδη ερευνά από το 2015 η αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Αν ο Καλπατζίδης παραμένει αόρατος είναι γιατί φανερά σε αυτή την ιστορία δεν θέλει να δώσει λαβή για νέες συζητήσεις: η Ξάνθη όφειλε να παίξει κι αυτό έκανε. Από την άλλη ο ΠΑΟΚ μάλλον πιάστηκε κορόιδο. Οι διοικούντες του μάλλον δεν κατάλαβαν πόσο και πως αυτή η ιστορία έχει επηρεάσει τους παίκτες και τους προπονητές του. Η δική μου εντύπωση είναι ότι ο ΠΑΟΚ προετοιμάστηκε για το ματς χαλαρά κι έπαιξε με το μυαλό στον Ολυμπιακό, που ακολουθεί, πιστεύοντας πως από την Ξάνθη εύκολα ή δύσκολα θα περάσει και λόγω καλής σχέσης. Πολλές φορές η βεβαιότητα αυτής της καλής σχέσης κάνει μια μεγάλη ζημιά: πιστεύεις ότι έχεις κερδίσει χωρίς να χρειαστεί να παίξεις κι αν κάτι δεν πάει, όπως το περίμενες, βραχυκυκλώνεις.
Το λάθος που έκαναν στον ΠΑΟΚ σε αυτή την ιστορία είναι ότι φρόντιζαν να παίξουν κρυφτούλι με την πραγματικότητα από την αρχή. Πρώτα μας είπαν ότι δεν έγινε και κάτι αν ένας ανιψιός του Ιβάν αγόρασε ένα ξενοδοχείο. Μετά ότι ο Σαββίδης δεν έχει επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα. Όταν τα γάλατα έσφιξαν έφταιγε η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού (της οποίας τη σύσταση ποτέ δεν αμφισβήτησαν πριν την έκδοση της απόφασης). Μετά έφταιγε «η κυβέρνηση του Μαρινάκη», με την οποία μάλιστα μιλάνε και συναντιούνται για την υλοποίηση του σχεδίου κατασκευής νέου γηπέδου – πριν κάτι μέρες έκανε τις εξαγγελίες ο κ. Κωστής Χατζηδάκης. Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να ψάχνει υπεράσπιση αντί να έχει μια σταθερή γραμμή κι αυτό το γεγονός αντί να μικρύνει τις υποψίες, τις μεγάλωσε – πρώτα από όλα στο εσωτερικό της ομάδας.
Αν είχε βγει κάποιος μπροστά να εξηγήσει τη σχέση με τον Καλπατζίδη, αν οι του ΠΑΟΚ είχαν ζητήσει από τον περίφημο ανιψιό να φύγει από την Ξάνθη, γιατί τον ΠΑΟΚ εκθέτει με την παρουσία του, αν, έστω για τα μάτια του κόσμου, κάπου τον εμφάνιζαν να δηλώσει πως θέλει τα χρήματα του πίσω και μόλις τα πάρει θα εξαφανιστεί, όλα θα ήταν αλλιώς. Κι αν σε αυτή την διένεξη ο ΠΑΟΚ εμφάνιζε μια διαφορά με την Ξάνθη (αντί να είναι σφιχταγκαλιασμένος μαζί της από την πρώτη στιγμή) κάποιος θα έλεγε ότι το ματς στα Πηγάδια είναι δύσκολο και κάποιος προπονητής ή παίκτης θα τον άκουγε σοβαρά. Ενώ τώρα κανείς δεν έβλεπε το σκόπελο και το καράβι τράκαρε.
Θα είχε κερδίσει
Είναι κουτό να λες ότι ένα αποτέλεσμα απομακρύνει ή μεγαλώνει υποψίες. Το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σχέση με όσα ερευνήθηκαν: στο κέντρο της προσοχής των δικαστών και των επιτροπών δεν ήταν ο Λισγάρας (και πάλι καλά…), αλλά ήταν το χρήμα – τα μετοχολόγια, οι λογαριασμοί, οι εταιρίες. Το να λες «είμαι καθαρός γιατί έφερα ισοπαλία» είναι σαν να πας σε δικαστήριο κατηγορούμενος για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και να ορκιστείς ότι μετά το δυστύχημα που προκάλεσες έκοψες το ποτό: το πολύ πολύ να κριθείς με επιείκεια, στο μεταξύ ομολογείς.
Εξακολουθώ να μην πιστεύω πως θα τιμωρηθούν οι ομάδες και ειδικά ο ΠΑΟΚ. Αλλά αν ο ΠΑΟΚ ισχυριζόταν ότι τον αγόρασε ο Καλπατζίδης και δεν μπορεί να γλυτώσει από δαύτον θα έπαιρνα την υπεράσπισή του περισσότερο στα σοβαρά. Και είμαι βέβαιος πως ο ΠΑΟΚ παίζοντας με άλλο πάθος, σε αυτή την περίπτωση στην Ξάνθη, θα είχε κερδίσει…
ΠΗΓΗ: www.karpetshow.gr
