Ο Λευτέρης Μαντζούκας αποτελεί παρελθόν από τον Άρη, σε μία πρωτόγνωρη υπόθεση για τους κιτρινόμαυρους, οι οποίοι καλούνται να βρουν απαντήσεις, αλλά και να κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Ο Άρης θέλησε να αναβαθμιστεί σε ότι έχει να κάνει με το κομμάτι των Ελλήνων, με την προσθήκη του Μαντζούκα -θεωρητικά- να προσφέρει κάτι τέτοιο. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορούσε να είναι αρνητικός στη συμφωνία Άρη-Μαντζούκα, κάθε άλλο.
Πλέον, μερικούς μήνες μετά ο συγκεκριμένος γάμος φαντάζει ένα μεγάλο λάθος, ειδικά για την πλευρά του Άρη, που πλέον τον βρίσκει σε μία δύσκολη κατάσταση, την οποία οφείλει να διαχειριστεί.
Αρχικά στα… εύκολα, ας αναφερθούμε στον παίκτη. Ο ίδιος ο Μαντζούκας δεν προσέγγισε αυτή την ευκαιρία σαν αυτό που όντως ήταν. Πρόκειται για έναν εξαιρετικά ταλαντούχο παίκτη, που μπορεί κάλλιστα να πάει πάρα πολύ ψηλά στο μέλλον. Ταυτόχρονα όμως πρόκειται για ένα παιδί 21 ετών, το οποίο δεν έχει αποδείξει ποτέ την αξία του σε σημαντικό ρόλο και λεπτά.
Ούτε η αδιαφορία -σε ορισμένα παιχνίδια- στην άμυνα, ούτε τα γελάκια, ούτε οι έντονες χειρονομίες δείχνουν ένα παιδί που αντιλαμβάνεται το πόσα έχει να αποδείξει, πριν πάρει κάποια στιγμή τη θέση που όντως ταιριάζει στο ταλέντο του.
Ο Άρης είναι μία ομάδα που -έχει αποδειχθεί στην πράξη- ότι προσφέρεται για αθλητές που θέλουν να εκτοξεύσουν την αξία τους, αλλά αυτό ο νεαρός φόργουορντ δεν το εκμεταλλεύτηκε.
Λόγος να μιλήσουμε περισσότερο για αυτό δεν υπάρχει. Έτσι κι αλλιώς στους παίκτες δίνονται δεκάδες ευκαιρίες και δεν μπορεί κανένας να κάνει ασφαλή εκτίμηση για την τροχιά που θα πάρει από εδώ και έπειτα η καριέρα του Μαντζούκα, πάμε στο επόμενο κομμάτι οπότε.
Στα… δικά μας λοιπόν, ο Άρης δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Για την ακρίβεια καμία ομάδα δεν είναι άμοιρη ευθυνών, όταν κάνει μία επιλογή η οποία στα μέσα του Οκτωβρίου αποδεικνύεται αταίριαστη με το υπόλοιπο σύνολο και την κουλτούρα που θέλει να χτίσει.
Δεν γίνεται ο Άρης να έμαθε τις τελευταίες εβδομάδες για τον Μαντζούκα. Προφανώς και αυτό δεν συνέβη. Άλλωστε, τα ίδια πράγματα που ενοχλούσαν τον Καστρίτη, έχουν γίνει θέμα συζήτησης στο παρελθόν για τον παίκτη, οπότε προφανώς οι κιτρινόμαυροι γνώριζαν για τα συγκεκριμένα κομμάτια του χαρακτήρα του.
Σε τέτοιες περιπτώσεις -γιατί προφανώς ο Άρης είχε κάνει την έρευνα του-, υπάρχουν δύο επιλογές. Είτε δεν ασχολείσαι με τον παίκτη, φοβούμενος ότι μπορεί να αποδειχθεί ωρολογιακή βόμβα, είτε συμφωνείς μαζί του, ξέροντας ότι θα χρειαστεί ειδική διαχείριση. Ακόμη και αν ελπίζεις ότι θα αλλάξει, έχεις στο μυαλό σου ότι συχνά αυτό δεν συμβαίνει στους ανθρώπους.
Ο Άρης διάλεξε να ρισκάρει και είτε δεν το έκανε με τον σωστό τρόπο, είτε απλά… δεν του βγήκε. Οι «κόκκινες σημαίες» που λένε και στην Αμερική ήταν εκεί, αγνοήθηκαν και το αποτέλεσμα δεν είναι κολακευτικό για κανέναν.
Αυτά όμως αν είμαστε ειλικρινείς πρέπει να πούμε ότι συμβαίνουν. Δεν είναι καλό να συμβαίνουν, πρέπει να αποφεύγονται όσο γίνεται, αλλά συμβαίνουν.
Πλέον η μεγαλύτερη ευθύνη του Άρη είναι η επόμενη μέρα. Εφόσον ο Άρης συμφώνησε με τον Μαντζούκα για τη λύση της συνεργασίας των δύο πλευρών, οφείλει να έχει και ένα plan b. Η ομάδα δεν γίνεται να πάει ούτε με τέσσερις Έλληνες, ούτε με λύσεις ανάγκης. Πρέπει να βρεθεί άμεσα αντικαταστάτης, ο οποίος θα μπορέσει να προσφέρει στην ομάδα.
