Το προηγούμενο δίμηνο για τον Άρη ήταν αρκετά απαιτητικό, με 18 παιχνίδια σε 65 ημέρες, αλλά με θετικό πρόσημο βάσει των όσων κατάφερε να πετύχει η ομάδα τόσο στο Πρωτάθλημα, όσο φυσικά και στο Κύπελλο, με την πρόκριση που πανηγύρισε στον τελικό.
Ήταν ένα διάστημα το οποίο απαιτούσε ειδική διαχείριση από τον Άκη Μάντζιο, με σημαντικούς αγώνες που έκριναν στόχους σε δύο διοργανώσεις, εν μέσω αγωνιστικών προβλημάτων (τραυματισμοί, κάρτες), κενά σε συγκεκριμένες θέσεις και που άλλες φορές από ανάγκη, άλλες από επιλογή, τον οδήγησαν σε ροτέισον από παιχνίδι σε παιχνίδι, χωρίς όμως να διαταράξει τις ισορροπίες και τη συνοχή της ομάδας του.
Παράλληλα, μέσα σε αυτόν τον αγωνιστικό “γολγοθά” έπρεπε να εντάξει ομάλα στην ομάδα τα μεταγραφικά αποκτήματα του Ιανουαρίου (Ρόουζ, Φετφατζίδη, Μπένετ, Ανσαριφάρντ) και τους τρεις παίκτες που προέρχονταν από μακροχρόνια απουσία (Μάνου Γκαρθία, Σαβέριο και Βέλεθ) και χρειάζονται ειδική μεταχείριση.
Κρίνοντας από τη βελτιωμένη εικόνα της ομάδας και τα αποτελέσματα, ήταν μια διαδικασία στην οποία μέτρησε κέρδη και έβγαλε περισσότερους “πρωταγωνιστές”, οι οποίοι μπήκαν στο πλάνο του και φάνηκε πόσο έλειψαν στο προηγούμενο διάστημα.
