Έχει αναδυθεί μέσα από τους σκοτεινούς δρόμους του Αμβούργου για να κατακτήσει φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο, χάρη στο χαρακτήρα και το ήθος τόσο της ίδιας της ομάδας όσο και των φιλάθλων της: ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, ενάντια στην ομοφοβία, ενάντια στην ξενοφοβία και το ρατσισμό – αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που εμπνέουν το κοινό της Ζανκτ Πάουλι μαζί με την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο.
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
«Άλλα ποδοσφαιρικά σωματεία δεν δίνουν δεκάρα για τη γνώμη των φιλάθλων τους και αν τα προσεγγίσει μια μεγάλη εταιρεία όπως η Qatar Airways την καλοδέχονται επειδή πιστεύουν ότι θα είναι λάθος αν αρνηθούν. Αν όμως η Qatar Airways προσεγγίσει τη Ζανκτ Πάουλι, εμείς θα της πούμε σάλτα και γ@μήσου»…
Ελάχιστα ποδοσφαιρικά σωματεία έχουν αποκτήσει τέτοιο ηθικό ανάστημα ανάμεσα στους φιλάθλους τους όσο ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Ζανκτ Πάουλι (Fußball-Club St Pauli von 1910 e.V. – FCSP), ένα συνώνυμο της απείθειας απέναντι στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κατεστημένο με μια ξεκάθαρη πολιτική και κοινωνική ταυτότητα και ατζέντα. Η Ζανκτ Πάουλι ιδρύθηκε το 1899 από μια παρέα που είχε εκδηλώσει από νωρίς ενδιαφέρον για το άθλημα, και από το 1910, όταν πλέον επισημοποιήθηκε, έχει αναδυθεί μέσα από τους σκοτεινούς δρόμους του Αμβούργου για να κατακτήσει φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο, χάρη στο χαρακτήρα και το ήθος τόσο της ίδιας της ομάδας όσο και των φιλάθλων της: ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, ενάντια στην ομοφοβία, ενάντια στην ξενοφοβία και το ρατσισμό – αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που εμπνέουν το κοινό της Ζανκτ Πάουλι μαζί με την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο.
Σε γενικές γραμμές και αν εξαιρέσουμε τους δυο παγκόσμιους πολέμους και κάποιους μικρότερης κλίμακας σε περασμένους αιώνες, θα λέγαμε ότι η «ελεύθερη πόλη» του Αμβούργου έχει απολαύσει οικονομική σταθερότητα και επιτυχία χάρη στη γεωγραφική της θέση και τη σημασία του λιμανιού της, έδρα διεθνών εμπορικών και ναυτιλιακών επιχειρήσεων ήδη από τις αρχές της Χανσεατικής Ένωσης γύρω στον δωδέκατο αιώνα. Η πόλη άρχισε να συναλλάσσεται με όλο τον κόσμο σε ένα εμπόριο που παραμένει δραστήριο μέχρι σήμερα. Σε πείσμα των αντιξοοτήτων τα τελευταία 200 χρόνια –ναπολεόντεια κυριαρχία, η καταστροφική πυρκαγιά του 1842, το ξέσπασμα μιας επιδημίας χολέρας που κόστισε τη ζωή σε πάνω από 8 χιλιάδες ψυχές το 1892,και, τέλος, οι καταστροφές του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου– το Αμβούργο συνεχίζει να ευημερεί και σήμερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στις δέκα ευρωπαϊκές πόλεις με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στεγάζοντας περίπου 1,8 εκατομμύρια ανθρώπους, από τους οποίους περίπου 28.000 ζουν στη συνοικία του Αγίου Παύλου – Ζανκτ Πάουλι.
H περιοχή Ρίπερμπαν της συνοικίας είναι μια από τις πιο διάσημες ψυχαγωγικές γειτονιές της Ευρώπης. Είναι γεμάτη μπαρ, κλαμπ, πορνεία, μεταχειρισμένα δισκάδικα και sex-shops και κάποτε, ανάμεσα στο 1960 και το 1962, φιλοξένησε σε δυο φάσεις πέντε νεαρούς μουσικούς από το Λίβερπουλ που λέγονταν The Beatles και που όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να ηχογραφήσουν μερικούς δίσκους άλλαξαν για πάντα την ιστορία της μουσικής. Οι Beatles σκληραγωγήθηκαν και ανδρώθηκαν παίζοντας στα κλαμπ του Αμβούργου. Η μουσική, βλέπετε, έπαιζε και παίζει τεράστιο ρόλο στην ποδοσφαιρική κουλτούρα της πόλης, ιδίως της Ζανκτ Πάουλι, είτε πρόκειται για τις πιο γλυκές ποπ μελωδίες είτε για το πιο σκληροπυρηνικό πανκ και χάρντκορ.
Οι κάτοικοι της Ζανκτ Πάουλι σίγουρα αισθάνονται περήφανοι για τη «γειτονιά» τους αλλά κυρίως αισθάνονται περήφανοι για την ομώνυμη ομάδα τους και, εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, για τη διαφορετικότητά της. Αυτοί, εξάλλου, είναι που ως επί το πλείστον συμβάλλουν στην ταυτότητα του ποδοσφαιρικού συλλόγου «Ζανκτ Πάουλι». Από τον κόσμο που παραληρεί στις κερκίδες μέχρι εκείνους που εργάζονται στα παρασκήνια για να εξασφαλίζουν την εξυπηρέτηση των φιλάθλων που επισκέπτονται το Μίλερντορ – όλοι τροφοδοτούν το σύλλογο με τα καύσιμα της καλής θέλησης εμμένοντας με πάθος στις ηθικές αξίες και τη δομή της ομάδας. Η διαφορετικότητα σίγουρα δεν υπήρχε πάντα, αλλά στη δεκαετία του ’80, όταν το χαρακτηριστικό ελεύθερο πνεύμα του συλλόγου άρχισε να εδραιώνεται ως ταυτότητα, οι κερκίδες άρχισαν να γεμίζουν με κόσμο που στη συντριπτική πλειοψηφία είχε πολιτικές αναφορές στην αριστερά και ακόμα παραπέρα, στο αναρχικό κίνημα.
Στις κερκίδες του γηπέδου γήπεδο οι φίλαθλοι της Ζανκτ Πάουλι ανεμίζουν την πειρατική σημαία – ένας «θεσμός» που ανάγεται στη δεκαετία του ’80, όταν ο αυτοαποκαλούμενος Ντοκ Μαμπούζε, ένας φίλαθλος και από τους πρώτους καταληψίες των κτιρίων της Χάφενστρασε , άρπαξε από ένα κατάστημα της Ρίπερμπαν μια πειρατική σημαία, το σύμβολο των παρείσακτων και των ανυπότακτων, και αφού τη στερέωσε σε ένα σκουπόξυλο άρχισε να την ανεμίζει μέσα στο γήπεδο. Σύντομα η πράξη του βρήκε πολλούς μιμητές ανάμεσα στους νεότερους, αρχικά, φιλάθλους της Ζανκτ Πάουλι. Ο Μαμπούζε ανήκε σε μια νέα γενιά και ένα νέο τύπο φιλάθλων που υποστήριζαν την ομάδα τους και ταυτόχρονα μιλούσαν ανοιχτά για πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, όπως το δικαίωμα στις καταλήψεις ακατοίκητων σπιτιών και διαμερισμάτων, ένα δικαίωμα που πολλές φορές έχουν αποδείξει έμπρακτα οι φίλοι της Ζανκτ Πάουλι. Αυτή ήταν μια κουλτούρα και μια φιλοσοφία που εκείνη την εποχή δεν συμμερίζονταν πολλοί Γερμανοί, με αποτέλεσμα συχνά βίαια ξεσπάσματα από τους χούλιγκαν άλλων ομάδων όταν οι αφοσιωμένοι φίλαθλοι της Ζανκτ Πάουλι ταξίδευαν για εκτός έδρας αγώνες.
Η αντιφασιστική, αντιομοφοβική και αντιρατσιστική στάση της Ζανκτ Πάουλι έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη σχέση απέναντι στην ομάδα του Αμβούργου από φιλάθλους άλλων ομάδων ανά την Ευρώπη (και τον κόσμο) που έχουν παρόμοιες πολιτικές αντιλήψεις, με ξεχωριστά παραδείγματα τη Σέλτικ της Γλασκόβης, τη Ράγιο Βαγιεκάνο της Βαρκελώνης, την ιταλική Λιβόρνο, την ΑΕΚ και τους Navajo Antifa της Παναχαϊκής, ακόμη και την Μπάγερν Μονάχου, μια «εβραιόφιλη» ομάδα που μισούσε τον Χίτλερ και τους Ναζί. Κι αν από το 1970 μέχρι το 1998 η έδρα της Ζανκτ Πάουλι λεγόταν Στάδιο Βίλχελμ Κοχ, τα μέλη του σωματείου φρόντισαν να μετονομαστεί σε Στάδιο Μίλερντορ επειδή ο Κοχ, ο πρόεδρος της ομάδας από το 1931 μέχρι το 1945, μπορεί να μην ήταν επισήμως μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά το γεγονός ότι στη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου ο Χίτλερ τον είχε διατηρήσει στη θέση του τον καθιστούσε ύποπτο.
Η Ζανκτ Πάουλι έχει δώσει φιλικούς αγώνες στην Κούβα για να βοηθήσει το λαό της, ενώ στη διάρκεια της Κρίσης των Προσφύγων της Συρίας, οι πρόσφυγες ήταν ευπρόσδεκτοι να κοιμούνται μέσα στο γήπεδο του Μίλερντορ. Ο σύλλογος υποδέχεται σταθερά πρόσφυγες όπως δηλώνουν τα πολυάριθμα πανό που κοσμούν το στάδιο, άλλη μια απόδειξη ότι οι θύρες της Ζανκτ Πάουλι είναι ανοιχτές σε όλους – εκτός ασφαλώς από τους φασίστες, τους ομοφοβικούς, τους ρατσιστές και τους σχετικούς. (To 2006 ο σύλλογος διοργάνωσε το τουρνουά FIFi Wild Cup με τη συμμετοχή εθνικών ποδοσφαιρικών ομάδων που δεν αναγνωρίζονται από την FIFA, όπως της Γροιλανδίας, του Θιβέτ και της Ζανζιβάρης, ενώ οι οικοδεσπότες συμμετείχαν ως «Δημοκρατία του Ζανκτ Πάουλι»).
Και μολονότι το καφέ με το λευκό είναι μάλλον ασυνήθιστα χρώματα για μια ομάδα, οι παίκτες και οι φίλαθλοι της Ζανκτ Πάουλι τα φορούν και τα μοστράρουν με περίσσιο καμάρι. Είναι εντυπωσιακό να βλέπει και να ακούει κανείς χιλιάδες ανθρώπους με κάθε λογής αλλόκοτο κούρεμα που φορούν φούτερ με κουκούλα να ανεμίζουν σημαίες με το σύμβολο των πειρατών ή με των Αντίφα, τραγουδώντας σε άψογο συγχρονισμό με τα ηχεία του γηπέδου το «Hell’s Bells» των AC/DC την ώρα που οι παίκτες της ομάδας τους βγαίνουν στο γήπεδο, ενώ έπειτα από κάθε εντός έδρας γκολ που πετυχαίνουν τα ηχεία ξεσπούν στο «Song No 2» των Blur. Οι αγώνες, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, συγκρίνονται με την ατμόσφαιρα που επικρατεί σε μια ροκ συναυλία ή σε ένα ρέιβ πάρτι – είναι ένα καρναβάλι, ένα πραγματικό ξεφάντωμα. Το ποδόσφαιρο για τους φίλους της ομάδας συνήθως παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Δεν έχει σημασία με ποιον παίζει ο σύλλογος και αν το αποτέλεσμα είναι καλό, κακό ή αδιάφορο, καθώς η ζωή στο Μίλερντορ δεν είναι ποτέ βαρετή και τις περισσότερες μέρες αποτελεί επίκεντρο κοινωνικών σχέσεων και αλληλεπίδρασης με άλλους.
Ενώ μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 οι αριθμοί των φιλάθλων που παρακολουθούσαν τους αγώνες της Ζανκτ Πάουλι ήταν πολύ χαμηλοί, σήμερα τα εξαντλημένα εισιτήρια είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Αν, μάλιστα, θέλουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, αρκεί να αναφέρουμε ότι την αγωνιστική περίοδο 2018-19 οι 16 από τους 17 αγώνες εντός έδρας ήταν sold-out και ένα γεμάτο Μίλερντορ (χωρητικότητας σχεδόν 30.000 θέσεων) είναι εδώ και χρόνια ο κανόνας εκεί που προηγουμένως ήταν η ακραία εξαίρεση.
Σημαντικό ρόλο στην εκτός αγωνιστικού χώρου κουλτούρα της Ζανκ Πάουλι παίζει το Fanladen που εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια ιδρύθηκε από ενεργούς φίλους του συλλόγου και είναι το βασικό συντονιστικό κέντρο και κεντρικό σημείο συνάντησης των φιλάθλων της ομάδας. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κατάληψη Rote Flora, ενός παλιού θεάτρου και, από το 1989, αυτοδιαχειριζόμενου κέντρου, συμμετέχοντας στους αγώνες για να αποφευχθεί η εκκένωσή της και αρχικά οργανώθηκε για τη διαπαιδαγώγηση των νεαρών φιλάθλων ενάντια στο χουλιγκανισμό και τη γενικότερη βία, ενώ σήμερα οργανώνει τη μεταφορά και τη στέγαση των φιλάθλων, τις πωλήσεις εισιτηρίων, τις ξεναγήσεις στο γήπεδο και άλλες κοινωνικές και κοινοτικές δραστηριότητες, ενώ διαχειρίζεται όλες τις επίσημες λέσχες φιλάθλων στους αγώνες εντός και εκτός έδρας. Εκδίδει επίσης το περιοδικό Millerntor Roar! και έδωσε μορφή το περίφημο πλέον σύνθημα-έμβλημα «St. Pauli Fans Gegen Rechts» («Φίλαθλοι της Ζανκτ Πάουλι Ενάντια στο Ναζισμό»).
Το Στάδιο Μίλερντορ, η έδρα της Ζανκτ Πάουλι, άρχισε να χτίζεται το 1961 και τελικά άνοιξε τις θύρες του το 1963 για να ανακαινιστεί το 1988. Βρίσκεται λίγο πιο πέρα από τη Ρίπερμπαν και σίγουρα δεν είναι ένα συνηθισμένο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ένα από τα πρώτα πράγματα που βλέπει κανείς πλησιάζοντας είναι ένα τεράστιο, συμπαγές οικοδόμημα πίσω από τη βόρεια εξέδρα, θαρρείς και ετοιμάζεται να καταπιεί το στάδιο. Είναι ο Αντιαεροπορικός Πύργος του Αμβούργου που χτίστηκε στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ως οχυρό/καταφύγιο και στη διάρκεια των Συμμαχικών βομβαρδισμών μπορούσε να στεγάσει γύρω στα 30.000 άτομα, σχεδόν όση είναι σήμερα η χωρητικότητα του σταδίου. Η ειρωνεία; Το γήπεδο της ομάδας με τους πιο σοσιαλιστές, κομμουνιστές και αναρχικούς φιλάθλους στον κόσμο υψώνεται στη σκιά ενός από τα πιο επιβλητικά μνημεία της ναζιστικής Γερμανίας.
Η ιστορία της Ζανκτ Πάουλι μπορεί να χωριστεί σε δυο περιόδους: την περίοδο πριν τη δεκαετία του 1980 και την περίοδο που η ομάδα διανύει σήμερα. Στην πρώτη η Ζανκτ Πάουλι ήταν ένα συνηθισμένο μεσοαστικό σωματείο που συνήθως αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία, βιώνοντας πολλά σκαμπανεβάσματα. Λίγο μετά τον πόλεμο, το 1948, έφτασε στους ημιτελικούς του γερμανικού πρωταθλήματος, όσο πιο κοντά έχει φτάσει στην ιστορία της στην προσπάθειά της να κατακτήσει ένα μεγάλο τίτλο. Σχεδόν σαράντα χρόνια αργότερα, το 1979, βρέθηκε στη χειρότερή της θέση όταν χρεοκόπησε και κατρακύλησε στην τρίτη κατηγορία χάνοντας την άδειά της. Μαζί κατρακύλησε και ο αριθμός των φιλάθλων – μιλούσαν για θρίαμβο αν κατάφερνε να συγκεντρώσει 1000 άτομα σε έναν εντός έδρας αγώνα. Και τότε, το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό στο Αμβούργο άλλαξε…
Από το 1981, άτομα από το χώρο της αριστεράς και του αναρχισμού, πάνκηδες και φοιτητές και άλλοι νεολαίοι, άρχισαν να καταλαμβάνουν διαμερίσματα σε δεκατρία κτίρια της Χάφενστρασε με αποτέλεσμα η γειτονιά να γίνει ένας πυρήνας αυτόνομης πολιτικής με μέλη που για χρόνια διεξήγαγαν αιματηρές οδομαχίες με την αστυνομία και με ακροδεξιούς, ενώ πλήθη ακτιβιστών από όλη χώρα συνέρρεαν στο Αμβούργο για συμπαράσταση.
Εκείνη την εποχή κάποιος με αριστερές πολιτικές απόψεις συνήθως ήταν ανεπιθύμητος στα γερμανικά γήπεδα. Το ποδόσφαιρο λυμαίνονταν χούλιγκαν και ακροδεξιές συμμορίες. Τα πράγματα όμως άρχισαν να αλλάζουν όταν πολλοί αριστεροί και αναρχικοί άρχισαν να εμφανίζονται στα γήπεδα προβάλλοντας δυναμικά τις αρχές τους – ήταν τα αυθεντικά μπλακ μπλοκ που φώναζαν συνθήματα και τραγουδούσαν τραγούδια ενάντια στον πόλεμο και το ρατσισμό, κάτι πρωτόγνωρο για το χώρο του ποδοσφαίρου. Στο Μίλερντορ έδιωξαν με τις κλοτσιές μια ακροδεξιά ομάδα φιλάθλων που πουλούσε αυτοκόλλητα με ρατσιστικό περιεχόμενο μέσα στο γήπεδο και μια νέα γενιά φιλάθλων της Ζανκτ Πάουλι που προερχόταν από τη σκηνή του πανκ ροκ πήρε την κατάσταση στα χέρια της ανάβοντας το φιτίλι για τη μελλοντική ριζοσπαστικοποίηση πολλών Γερμανών φιλάθλων.
Ταυτόχρονα η ομάδα άρχισε να πετυχαίνει καλύτερα αποτελέσματα και το 1988 επέστρεψε στην πρώτη κατηγορία προσελκύοντας ακόμα περισσότερους φιλάθλους επειδή έπαιζε καλό ποδόσφαιρο. Ένας από τους ανθρώπους που συνέβαλαν καθοριστικά σε αυτό αλλά και στη διαμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας των φιλάθλων, και κατ’ επέκταση του συλλόγου, ήταν ο τερματοφύλακας Φόλκερ Ίπινγκ, ένας άνθρωπος πολιτικά ενεργός ανάμεσα στους καταληψίες της Χάφενστρασε (ο ίδιος ήταν συγκάτοικος σε κατάληψη, ενώ την περίοδο 1983-4 διέκοψε προσωρινά το ποδόσφαιρο για να προσφέρει εθελοντική εργασία στους Σαντινίστας της Νικαράγουας που μάχονταν εναντίον των αμερικανοκίνητων Κόντρας) και ο παίκτης με τον οποίο έχουν ταυτιστεί περισσότερο οι φίλαθλοι της Ζανκτ Πάουλι.
Σε αρκετές περιπτώσεις η Ζανκτ Πάουλι βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας και με συνολικά μόνο οκτώ σεζόν στη Μπουντεσλίγκα δεν θα λέγαμε ότι είναι το είδος της επιτυχημένης ομάδας. Συνήθως οφείλει τη σωτηρία της στην αφοσίωση των φιλάθλων της – για παράδειγμα, όταν στις αρχές της χιλιετίας κατέρρευσε στην περιφερειακή (σαν να λέμε, τέταρτη) κατηγορία, η έκδοση ενός t-shirt με τη λέξη «Retter» («Σωτήρας») στην πλάτη και το έμβλημα της ομάδας μπροστά την έσωσε από την εξαφάνιση, σε συνδυασμό με ένα φιλικό παιχνίδι με τη Μπάγερν και διάφορες άλλες πρωτοβουλίες των φίλων της.
Από την περίοδο 2010/2011 η Ζανκτ Πάουλι αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία της Μπουντεσλίγκα και από το 2018 είναι «συγκάτοικος» με την HSV, τη «βασική» ομάδα του Αμβούργου και άσπονδη αντίπαλό της, η οποία για πρώτη φορά από την ίδρυσή της, το 1919, υποβιβάστηκε από την πρώτη κατηγορία. Η διαφορά είναι ότι οι περήφανοι και «διαφορετικοί» φίλαθλοι της «Ομάδας του Λαού» θα βρίσκονται πάντα εκεί, ανεξαρτήτως κατηγορίας, έτοιμοι να τη συνδράμουν στα εύκολα και στα δύσκολα, ανεμίζοντας τα λάβαρα της αντίστασης στην αδικία και της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.
Το 2009 η Ζανκτ Πάουλι έγινε ο πρώτος σύλλογος στη Γερμανία που υιοθέτησε ένα σύνολο αρχών που διέπουν το γενικότερο πλαίσιο της ομάδας, μέσω ενός ψηφίσματος που πέρασε από τη συντριπτική πλειοψηφία της ετήσιας γενικής συνέλευσης του συλλόγου. Προηγουμένως, πάνω από 200 άτομα είχαν παραστεί στο εναρκτήριο συνέδριο της Ζανκτ Πάουλι που για ένα σαββατοκύριακο ασχολήθηκε με διάφορα σημαίνοντα ζητήματα για τα μέλη, τους υπαλλήλους, τους υποστηρικτές και τους εθελοντές του συλλόγου. Με βάση τα συμπεράσματα αυτού του συνεδρίου, μια ομάδα εργασίας ανέπτυξε το προσχέδιο μια πρότασης για τις αρχές που διέπουν το σύλλογο και που στη συνέχεια υιοθετήθηκε και τέθηκε αμέσως σε ισχύ κατά την ετήσια γενική συνέλευση. Οι αρχές αυτές είναι δομικό κομμάτι των μελλοντικών συμβολαίων και συμφωνιών και χρησιμεύουν ως σημείο αναφοράς για όσους συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με το σύλλογο.
ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΖΑΝΚΤ ΠΑΟΥΛΙ
- Ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος (Π. Σ.) Ζανκτ Πάουλι στο σύνολό των μελών, των υπαλλήλων, των υποστηρικτών και των εθελοντών του είναι κομμάτι της τοπικής κοινότητας και για αυτόν τον λόγο επηρεάζεται άμεσα και έμμεσα από τις αλλαγές στους πολιτικούς, τους πολιτιστικούς και τους κοινωνικούς τομείς.
- Ο Π.Σ. Ζανκτ Πάουλι είναι ένα σωματείο που έχει τις ρίζες του στη συνοικία μιας πόλης. Σε αυτήν οφείλει την ταυτότητά του και επομένως έχει κοινωνική και πολιτική ευθύνη απέναντι στη συνοικία και τους ανθρώπους που ζουν εκεί.
- Ο Π. Σ. Ζανκτ Πάουλι εκφράζει έναν τρόπο ζωής και είναι ένα σύμβολο αθλητικής γνησιότητας. Αυτό επιτρέπει στον κόσμο να ταυτίζεται με το σύλλογο ανεξάρτητα από την επιτυχία που μπορεί να έχει μέσα στο γήπεδο. Τα κεντρικά χαρακτηριστικά αυτής της ευκαιρίας για ταύτιση πρέπει να καλλιεργούνται και να προστατεύονται.
- Η ανεκτικότητα και ο σεβασμός στις αμοιβαίες αλληλεπιδράσεις είναι σημαντικοί κίονες της φιλοσοφίας της Ζανκτ Πάουλι.
- Αν και σήμερα ο Π. Σ. Ζανκτ Πάουλι περιλαμβάνει πολλά αθλητικά τμήματα, καθορίζεται εξαρχής από το ποδόσφαιρο, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
- Εκτός από τις γενικές καταστατικές διατάξεις, οι Κανονισμοί του Σταδίου και ο Κώδικας Συμπεριφοράς της Λέσχης των Φιλάθλων συγκροτούν τη βάση για τη συμπεριφορά των μελών, των υπαλλήλων, των υποστηρικτών και των εθελοντών του Π. Σ. Ζανκτ Πάουλι.
- Τα μεμονωμένα άτομα και ομάδες πρέπει να υποβάλλουν την παρούσα και μελλοντική συμπεριφορά τους σε διαρκή αυτοκριτική και να έχουν συνείδηση της ευθύνης τους απέναντι στους άλλους. Οι ενήλικες δεν πρέπει να ξεχνούν ότι αποτελούν πρότυπα, ιδίως για τα παιδιά και τους νέους.
- Δεν υπάρχουν «καλύτεροι» ή «χειρότεροι» φίλαθλοι. Καθένας μπορεί να εκφράζει την αγάπη του προς την ομάδα όπως νομίζει, αρκεί η συμπεριφορά του να μην έρχεται σε σύγκρουση με τους παραπάνω κανόνες.
- Ο Π. Σ. Ζανκτ Πάουλι θα συνεχίσει να είναι ένας καλός οικοδεσπότης. Ο σύλλογος παρέχει στους φιλοξενούμενους εκτεταμένα δικαιώματα και αναμένει ότι θα τα τιμήσουν αναλόγως.
- Η ενεργή βάση των φιλάθλων (δηλ. εκείνοι που εμπλέκονται ενεργά την ημέρα του αγώνα) είναι το θεμέλιο για τη συναισθηματική ποδοσφαιρική φόρτιση και αυτό με τη σειρά του συνιστά τη βάση για τις εμπορικές δοσοληψίες του Π.Σ. Ζανκτ Πάουλι.
- Οι σπόνσορες και οι εμπορικοί εταίροι του Π. Σ. Ζανκτ Πάουλι και τα προϊόντα του πρέπει να συνάδουν με την κοινωνική και πολιτική υπευθυνότητα του συλλόγου. Η λεπτομέρεια διέπεται από τις εμπορικές αρχές του συλλόγου.
- Ο Π. Σ. Ζανκτ Πάουλι θα ασκεί πιέσεις στα αντίστοιχα διοικητικά σώματα για τον έγκαιρο προγραμματισμό των επίσημων και των φιλικών αγώνων.
- Το σημαντικότερο κομμάτι του αθλήματος είναι ο αγώνας που διεξάγεται από τις ομάδες και επομένως εκεί πρέπει να εστιάζουμε. Η ατμόσφαιρα καθορίζεται από την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε παίκτες και φιλάθλους. Τα προγράμματα υποστήριξης πρέπει να χαρακτηρίζονται από αντικειμενικότητα και από την μετάδοση πληροφοριών σχετικά με τον σύλλογο και τη συνοικία.
- Οι πωλήσεις προϊόντων και υπηρεσιών στον Π.Σ. Ζανκτ Πάουλι δεν καθορίζονται μόνο από εμπορικά συμφέροντα αλλά και από τις αρχές της κοινωνικής συμβατότητας, της ποικιλόμορφης προσφοράς, της βιωσιμότητας και της οικολογίας. Τα πιθανά μέσα πληρωμής πρέπει να είναι συμβατά και υποστηρίξιμα. Σε περίπτωση έλλειψης ενός προϊόντος, προτεραιότητα θα έχουν οι κάτοχοι εισιτηρίου διαρκείας και τα μέλη του συλλόγου.
Ζανκτ Πάουλι, Νοέμβριος 2009
ΠΗΓΗ: merlins.gr
